محافظهکاری
![]() | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه به شیوهٔ ویکیپدیا برای ارجاع به منابع با ارایهٔ منابع معتبر این مقاله را بهبود بخشید. مطالب بیمنبع را میتوان به چالش کشید و حذف کرد. |
محافظهکاری[۱] یک واژهٔ کلی برای جهانبینیهای سیاسی، اجتماعی و مذهبی است که هدف اصلی آن نگهداری جامعه و ارزشهای موجود است.
برابر مفهوم محافظهکاری در زبانهای اروپایی از واژهٔ لاتین conservare گرفته شده و معنای آن حفظ و نگهداری است.
این مسلک به صورت عمدهای در تضاد با مسلکهای رادیکال تعریف میگردد.
محافظه کاری بر قداست سنت ها، مالکیت، خانواده، مذهب، دولت و دیگر نهادهای جا افتاده و قدیمی تأکید می گذارد. ریشه تاریخی محافه کاری را باید در واکنش به جریان عقل گرایی، روشنگری و لیبرالیسم غربی جست. بهطور کلی عناصر محافظه کاری عبارت اند از: ضدیت با عقل گرایی، باور به نابرابری طبیعی انسان ها، قداست مالکیت و سلسه مراتب.
ویژگیها[ویرایش]
بنا بر موجودیت اندیشههای محافظهکاری لیبرال (آزادمنش)، ملی لیبرال و مسیحی لیبرال ارائهٔ دقیق تعریف محافظهکاری دشوار است. اکثراً محافظهکاری دارای دو گرایش عمده است: محافظهکاری در برابر ارزشها، محافظهکاری در برابر ساختارها. محافظهکاری بیشتر متکی بر آداب و رسوم، مذهب و اقتدار است. ازاینرو در ایالات متحدهٔ آمریکا و کشورهای دیگر واژهٔ محافظهکاری نو رایج شدهاست. در اروپای کنونی نیز گرایش به سمت برگشت به «ارزشهای کهنه»، مانند کوشش و تلاش، اطاعت و میهنپرستی در مباحثات اجتماعی و در زمینههای فرهنگ و سیاست دیده میشود. در آلمان، در دورهٔ جمهوری وایمار (دورهای در تاریخ آلمان)، تعدادی از روشنفکران، اندیشههای محافظهکاری ملی و نازیسم را با هم پیوند داده و آنها را هماهنگ ساختند و این را «انقلاب در محافظهکاری» میپنداشتند.
تفاوتها از دیدگاه مذهبی[ویرایش]
محافظهکاری مذهبی از نگاه دورهها واشکال مذهب متفاوتاند. مثلاً فرامونتاریزم شکلی از محافظه کاری کلیسای کاتولیک در سدهٔ ۱۹ است.
تفاوتهای ملی[ویرایش]
محافظهکاری شیوهٔ سیاسی دارای بنیاد فلسفی معینی نیست بلکه در دورههای معین تاریخ گوناگون بودهاست. محافظهکاری سدهٔ ۱۹ دارای اندیشههای متفاوت از محافظهکاری سدهٔ ۲۱ بود. محافظهکاری در آمریکا از ارزشهایی نمایندگی میکند که آن را با محافظه کاری اروپا متفاوت میسازد.
اندیشهپردازان[ویرایش]
اندیشههای افلاطون در مورد دولت تاکنون پایهٔ تئوریهای محافظهکار را میسازد. نمایندگان محافظهکار معاصر: فرانس شاتوبریان که گردانندهٔ نشریهٔ لوکونسرواتور (Le Conservateur) بود. ادموند بورک انگلیسی، کارل اشمیت و نمایندگان انقلاب محافظهکاران در جمهوری وایمار (آلمان)
منابع[ویرایش]
- ↑ «محافظهکاری» [جامعهشناسی] همارزِ «conservatism»؛ منبع: گروه واژهگزینی و زیر نظر غلامعلی حداد عادل، «فارسی»، در دفتر نهم، فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۱۸-۷ (ذیل سرواژهٔ محافظهکاری)
کتابشناسی[ویرایش]
- بشیریه، حسین(۱۳۷۸)؛ تاریخ اندیشههای سیاسی قرن بیستم:لیبرالیسم و محافظه کاری؛ تهران: نشر نی
- گیدنز، انتونی؛ فراسوی چپ و راست، محسن ثلاثی، نشر علمی، ۱۳۸۲،
- هیرشمن، البرت؛ خطابه ارتجاع، محمد مالجو، تهران، نشر و پژوهش شیرازه، ۱۳۸۲
![]() |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون سیاست است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |