معاد واژهٔ عربی ست، به معنای رستاخیز یا دوباره برخاستن (پس از مرگ).
باور به رستاخیز (معاد) یکی از اصول دیناسلام است.
معاد هم روحانی و هم جسمانی است. معاد یکی از اصول دین اسلام و یکی از مهم‌ترین آن‌هاست. به شکلی که در قرآن(کتاب مقدس اسلام) بعد از ایمان به خدا به چیزی به اندازهٔ معاد پرداخته نشده‌است.
معاد در اسلام در دو بخش برزخ و آخرت بیان شده‌است. برزخ به دنیای میان دنیا و اخرت گفته می‌شود.طبق عقاید اسلام در این مرحله روح انسان به شکل کامل از بدن گرفته می‌شود. انسان در این مرحله کمی از جزای اعمال دنیایی اش را می‌بیند و این پدیده به شکل صورت واقعی اعمال است . زیرا در عقاید اسلام هر عملی که انسان مرتکب می‌شود در روح او حک می‌شود و در صورتی که اعمال او با توبه از روحش محو نگشته باشد می‌تواند این عمل حک شده در برزخ به شکل شخصی بر وی وارد می‌شود و می‌تواند اعمال خود را مشاهده کند.
نگاره‌ای در کتاب مردگان از جنس پاپیروس، که نشان می‌دهد قلب یک مرده را روی یک کفه ترازو می‌گذارند و در کفه دیگر ترازو پر ماعت را قرار می‌دهند؛ اگر قلب از پر سبک‌تر باشد مرده به بهشت می‌رود و اگر مرده گناهکار باشد قلب از پر سنگینتر می‌شود و آموت وی را می‌بلعد.
برای نخستین بار در دوران پادشاهی نوین مصرمصریان (حدود ۱۵۵۰ پیش از میلاد) از این متون استفاده شد و تا ۵۰ پیش از میلاد ادامه داشت. با توجه به این که مصریان باستان به زندگی پس از مرگ باور داشتند، نسخ مصوری از دست‌نوشتهها را، همراه با سایر وسایل مورد مصرف روزانه در کنار فرد درگذشته به خاک می‌سپردند تا در زندگی پسین و ضمن استفاده از دیگر وسایل، کتاب‌های مصوری را نیز برای مطالعه در اختیار داشته باشند.
این دست‌نوشته‌های نگاره‌دار مصری امروزه به نام کتاب مردگان نیز، یاد می‌شوند.
