زندگی پس از مرگ
 | پیشنهاد شده است که این مقاله با رستاخیز ادغام شود. (بحث) |
 | این نوشتار به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
زندگی پس از مرگ (به انگلیسی: afterlife) مفهومی است که می‌گوید بعد از مرگ کالبد فیزیکی، بخش جوهری هویت یک فرد یا رشته هشیاریش (Stream of consciousness) همچنان به بروز خود ادامه می‌دهد. زندگی پس از مرگ اعتقادی است که بیشتر ادیان از جمله ادیان ابراهیمی به آن ایمان دارند. باورمندان به زندگی پس از مرگ، منظورشان را با چنین مثالی مطرح می کنند:
شما در حال حاضر یک فرد زنده هستید اما فکر کنید که مرده اید بعد چه اتفاقی می افتد؟ تصور کنید که در یک اتاق سیاه هستید هیچ حرکتی به جز نگاه کردن به این اتاق سیاه نمی توانید انجام دهید. شما همیشه در این اتاق هستید و خواهید بود. خب مجددا این اتاق را تصور کنید اما با تقاوت اینکه اینبار چشم هایتان را ببندید بدانید که به معنای واقعی همیشه در این اتاق خواهید بود و هیچ‌وقتِ هیچ‌وقت از این اتاق بیرون نخواهید آمد. بدون گرسنه شدن و یا هیچ حس دیگری، در اینجا خواهید بود. این زندگی مانند زندگی قبلی به پایان نمی رسد هرگز به پایان نمی رسد و تا زمانِ بی پایانی در این اتاق سیاه زندگی می کنید. اگر منظورم را درست رسانده باشم و شما هم با دقت آن را در ذهنتان مجسم کرده باشید حتما حسی در درونتان فریاد می زند.
زندگی پس از مرگ[ویرایش]
اسلام[ویرایش]
معاد واژهٔ عربی ست، به معنای رستاخیز یا دوباره برخاستن (پس از مرگ). باور به رستاخیز (معاد) یکی از اصول دین اسلام است. معاد هم روحانی و هم جسمانی است. معاد یکی از اصول دین اسلام و یکی از مهم‌ترین آن‌هاست. به شکلی که در قرآن(کتاب مقدس مسلمانان) بعد از ایمان به خدا به چیزی به اندازهٔ معاد پرداخته نشده‌است. معاد در اسلام در دو بخش برزخ و آخرت بیان شده‌است. برزخ به دنیای میان دنیا و آخرت گفته می‌شود. طبق عقاید اسلام در این مرحله روح انسان به شکل کامل از بدن گرفته می‌شود. انسان در این مرحله کمی از جزای اعمال دنیایی اش را می‌بیند و این پدیده به شکل صورت واقعی اعمال است. زیرا در عقاید اسلام هر عملی که انسان مرتکب می‌شود در روح او حک می‌شود و در صورتی که اعمال او با توبه از روحش محو نگشته باشد می‌تواند این عمل حک شده در برزخ به شکل شخصی بر وی وارد شده و اعمال خود را مشاهده کند.
مصر باستان[ویرایش]
برای نخستین بار در دوران پادشاهی نوین مصر مصریان (حدود ۱۵۵۰ پیش از میلاد) از این متون استفاده شد و تا ۵۰ پیش از میلاد ادامه داشت. با توجه به این که مصریان باستان به زندگی پس از مرگ باور داشتند، نسخ مصوری از دست‌نوشته ها را، همراه با سایر وسایل مورد مصرف روزانه در کنار فرد درگذشته به خاک می‌سپردند تا در زندگی پسین و ضمن استفاده از دیگر وسایل، کتاب‌های مصوری را نیز برای مطالعه در اختیار داشته باشند. این دست‌نوشته‌های نگاره‌دار مصری امروزه به نام کتاب مردگان نیز، یاد می‌شوند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Afterlife». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ نوامبر ۲۰۱۸.
 |
این یک مقالهٔ خرد فلسفه است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
