علوم بلاغی، زیباشناسی سخن یا دانش شیواسخنی از جملهٔ فنون ادبی است، و شاخه‌های سه‌گانهٔ معانی، بیان، و بدیع را در بر می‌گیرد.
در مقایسه با مضامین و زمینه‌های دیرین بلاغت در فرهنگها و جوامع جهانی، مطالعات و پژوهش‌های علمی معاصر، برد وسیع‌تر و متنوع‌تری از مسائل عملی و معانی نظری را به حیطه علوم بلاغی وابسته و مرتبط دانسته‌اند. در حالی که به طور سنتی این علوم را تنها به حرفه‌ها و زمینه‌هایی از قبیل سیاست، حقوق، روابط عمومی، بازاریابی، و تبلیغات تجارتی منحصر انگاشته‌اند، امروزه، دامنهٔ تحقیقات علوم بلاغی به رشته‌های پیچیده و مختلفی، همچون علوم انسانی، علوم ادیان، علوم اجتماعی، و تاریخ هم گسترش یافته است.[نیازمند منبع]
یونان باستان و تاریخچه بلاغت سه اصل اساسی بلاغت که توسط ارسطو مطرح شد اخلاق و رفتار سخنران یا مبلغ: اِثوس چگونگی برانگیختن احساسات مخاطبین پاثُس و در نهایت لُگُس که به معنی روشهای اقناع است.
