بلاغت

علوم بلاغی، زیباشناسی سخن یا دانش شیواسخنی از جملهٔ فنون ادبی است، و شاخه‌های سه‌گانهٔ معانی، بیان، و بدیع را دربرمی‌گیرد.

در مقایسه با مضامین و زمینه‌های دیرینِ بلاغت در فرهنگها و جوامع جهانی، مطالعات و پژوهش‌های علمیِ معاصر، بُردِ وسیع‌تر و متنوع‌تری از مسائل عملی و معانی نظری را به حیطهٔ علوم بلاغی وابسته و مرتبط دانسته‌اند. در حالی که به‌طور سنتی، این علوم را تنها به حرفه‌ها و زمینه‌هایی از قبیل سیاست، حقوق، روابط عمومی، بازاریابی، و تبلیغات تجارتی منحصر انگاشته‌اند، امروزه، دامنهٔ تحقیقات علوم بلاغی به رشته‌های پیچیده و مختلفی، همچون علوم انسانی، علوم ادیان، علوم اجتماعی، و تاریخ هم گسترش یافته است.

جستارهای وابسته

یونان باستان و تاریخچهٔ بلاغت
سه اصل اساسی بلاغت که توسط ارسطو مطرح شد
اخلاق و رفتار سخنران یا مبلّغ: اِثوس
چگونگی برانگیختن احساسات مخاطبان: پاثُس
لوگوس (لُگُس) که به معنی روش‌های اِقناع است.

منابع

• یک کتابِ بلاغی در وبگاه آمازون

پیوند به بیرون

• مقالهٔ بلاغت، نوشتهٔ احمد مهدوی دامغانی، در دانشنامهٔ جهان اسلام