فولکلور
باور عامیانه یا فولکلور (به فرانسوی: Folklore) را می‌توان مجموعه‌ای شامل افسانه‌ها، داستان‌ها، موسیقی، تاریخ شفاهی، ضرب‌المثل‌ها، هزلیات، باورهای عامه، رسوم دانست. فولکلور از دو کلمه انگلیسی فولک به معنی توده و لور به معنی دانش تشکیل شده است.[۱]
فولکلور را بیشتر در بررسی توده‌های عامی مردم می‌جوید معمولاً در میان اقوام قدیمی بجز قبایل وحشی نمونه‌هایی از فولکلور یافت می‌شود.[۲] واژه فولکلور را برای اولین بار ویلیام تامس عتیقه‌شناس انگلیسی در مقاله‌ای که موضوع آن بحث دربارهٔ دانش عامیانه و آداب و رسوم سنتی بود بیان داشت.[۳] این اصطلاح از نیم قرن پیش نیز در ایران و ادبیات آن راه یافته‌است و به‌تدریج این اصطلاح به‌معنی دانش عامیانه و دانستنی‌های تودهٔ مردم رواج یافت و «فرهنگ عامه»، «فرهنگ عامیانه»، «فرهنگ توده» و «فرهنگ مردم[۴]» نامیده شد.[۵]
فولکلور در ایران[ویرایش]
ایران به لحاظ قدمت تاریخی دارای تنوع آداب و رسوم و عقاید است و به همین لحاظ دارای فولکلور غنی است. در ایران افسانه‌سرایی و قصه‌گویی از سنن دیرباز ایرانیان محسوب می‌شود.
شواهد افسانه‌ها و اساطیر ایران از زمان زرتشت و صدها سال قبل از او در اوستا منعکس است. سوای آثار مکتوب، هزاران قصه و افسانه و داستان بطور شفاهی و دهان به دهان در دهات و شهرها و کوهپایه‌های این مرز و بوم رایج بود که یا در قهوه‌خانه‌ها توسط افرادی به نام نقال یا نقالی ایرانی و یا شبها در خانه‌ها نقل می‌شد و شاید تا بیست سال بیش در هر خانواده لااقل یک نفر که بهتر قصه بگوید و ده‌ها داستان بداند وجود داشت و زندگی و آداب و رسوم ما رنگ غنی و خاص فولکلوریک خود را دارا بود.[۶]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ فولکلور موجود است. |
- ↑ «فولکلور» (فارسی). وب‌گاه دهخدا، ۲ شهریور ۱۳۸۷.
- ↑ «هویت ملی در سایه فولکلور» (فارسی). وب‌گاه باشگاه اندیشه، ۲ شهریور ۱۳۸۷. بازبینی‌شده در شهریور ۱۳۸۷.
- ↑ Georges, Robert A. , Michael Owens Jones, «Folkloristics: An Introduction,» Indiana University Press, 1995.
- ↑ فرهنگ مردم واژهٔ مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی به جای Folklore در انگلیسی است. «جستجوی واژه‌های مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی». وب‌گاه رسمی فرهنگستان. بازبینی‌شده در ۲۹ بهمن ۱۳۸۹.
- ↑ «فولکلور» (فارسی). وب‌گاه آفتاب، ۲ شهریور ۱۳۸۷. بازبینی‌شده در شهریور ۱۳۸۷.
- ↑ روح الامینی، محمود، مبانی انسان‌شناسی گرد شهر با چراغ صفحهٔ ۲۶۶
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
