آنتونیو نگری
آنتونیو نگری | |
---|---|
![]() | |
زادهٔ | ۱ اوت ۱۹۳۳ (۸۹ سال) |
دوره | فلسفه معاصر |
حیطه | فلسفه غربی |
مکتب | خودمختارگرایی • مارکسیسم |
علایق اصلی | فلسفه سیاسی • مبارزه طبقاتی • جهانیشدن • انبازه • Biopolitics |
ایدههای چشمگیر | فلسفه جهانیشدن • multitude • نظریه امپراتوری • Constituyent power • کار فکری • Post-fordism • Alter-modernity • Refusal of work |
تأثیرگرفته از
| |
تأثیرگذار بر |
آنتونیو نگری (به ایتالیایی: Antonio "Toni" Negri) زادهٔ ۱ اوت ۱۹۳۳)، فیلسوف مارکسیست اسپینوزیست، مدرس علوم سیاسی در دانشگاه پاریس و دانشگاه پادووا در رم است.
زندگی سیاسی و علمی[ویرایش]
در اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی دانشگاه پادوا در اقدامی بیسابقه نگری جوان را بر کرسی استادی نشاند. نگری و شماری از دوستانش، از جمله ماریو ترونتی، از همان ابتدا در مخالفت با جریان چپ رسمی در این کشور، در پی ایجاد جریانی مستقل و رزمنده برآمدند که بعدها ورکریسم یا اتونومیسم نام گرفت.
نگری و جریان اتونومیسم با محکوم کردن حزب کمونیست ایتالیا، نه تنها سرمایه و دولت، بلکه احزاب چپ رسمی و پارلمانی این کشور را هم مورد انتقاد قرار دادند و در پی به چالش کشیدن همدستی این جریانات رسمی برآمدند. این رویکرد از نوعی طرح فکری نشئت می گرفت که نگری برای نجات مارکس از قرائت ارتدکس در ذهن داشت.
زندان[ویرایش]
در روز ۱۲ دسامبر ۱۹۶۹ بمبی که از سوی فاشیستها کارگذاشته شده بود، در میلان منفجر شد، ۱۲ نفر به قتل رسیدند و کمونیستها عامل انفجار معرفی شدند.
در آوریل ۱۹۷۹ بیش از ۱۵۰۰ نفر دستگیر شدند که نگری هم از جمله آنها بود. نگری متهم بود که رهبری مخفیانه شبکهای تروریستی را بر عهده دارد. او از اتهام رهبری و سازماندهی فعالیتهای تروریستی تبرئه شد. او از زمانی که در زندان بود برای مطالعه اسپینوزا سود برد.
نماینده مجلس[ویرایش]
در سال ۱۹۸۳ با وجودی که هنوز محکومیتاش ادامه داشت از جانب حزب رادیکال به نمایندگی مجلس برگزیده شد و متعاقب آن از زندان خارج شد. اما چند ماه بعد مجلس مصونیت قضایی او را لغو کرد و نگری به جای این که به زندان بازگردد با یک قایق ماهیگیری به فرانسه گریخت. دادگاه او را غیاباً محکوم کرد.
در کنار دلوز، گتاری و فوکو[ویرایش]
او سرانجام در پاریس ماند و در کنار میشل فوکو، ژیل دلوز و فلیکس گاتاری (Félix Guattari) عضو حلقه روشنفکران فرانسوی شد. در آن سالها به کارهای نظری پرداخت و در باب ماهیت سرمایه و اقتدار مرکزی دولت و سرشت نیروهای دموکراتیک انقلابی همچون کارگران، شورشیان و فقرا پژوهش کرد.
بازگشت به ایتالیا[ویرایش]
نگری در سال ۱۹۹۷ به ایتالیا بازگشت. او در تلاش بود تا دولت را راضی کند که در مورد صدها نفری که به خاطر قضایای دهه هفتاد در زندان و تبعید مانده بودند به راه حلی سیاسی تن دهد اما موفق نشد و در عوض خودش هم به ۱۳ سال زندان محکوم شد.
در همین دوره زندان بود که توانست کتاب مشترکش با مایکل هارت را که یکی از برجستهترین کتابهای قرن بیستم است کامل کند.
امپراتوری[ویرایش]
نگری سرانجام پس از ۲۴ سال زندان و تبعید، روز ۲۵ آوریل ۲۰۰۳ آزاد شد، در حالی که در سال ۲۰۰۰ با همکاری مایکل هارت (Michael Hardt) کتابی را با عنوان امپراتوری (Empire) منتشر ساخت که منتقدان از آن به عنوان «مانیفست تازه کمونیستی» در دوران جهانی شدن سرمایه نام میبرند. این کتاب همچنین با بحث ها و انتقادات زیادی مواجه شده است. این کتاب یکی از پرفروشترین کتابهای اروپا بودهاست.
او در این کتاب، با بسط سیاسی تضاد سرمایه و کار در ساحت فلسفه سیاسی، از تضاد آنتاگونیستی دو قدرت در حال نبرد با عنوان امپراتوری و انبوه خلق بحث می کند. یکی از مهمترین نقاط کانونی بحث هارت و نگری در این کتاب، تحول «امپریالیسم» و تبدیل آن به یک نظم جهانگستر یکدست با عنوان «امپراتوری» و در سوی مقابل فراگیر شدن فزاینده دامنه «پرولتاریا» و زایش یک سوژه سیاسی جدید به نام «انبوه خلق» است. و این در واقع آغاز یک پروژه نظری، تحلیل و سیاسی عظیم است که قریب سه دهه ادامه می یابد. طی این دوره نگری، علاوه بر آثار مستقل و جالب توجه دیگر، همراه با فیلسوف سیاسی آمریکایی، مایکل هارت، آثار دیگری همچون «انبوه خلق» (۲۰۰۴)، «جمهور» (۲۰۰۹)، «بیانیه» (۲۰۱۳ ) و «اسمبلی» (۲۰۱۷ ) را منتشر می سازند.
سفر به ایران[ویرایش]
نگری در ژانویه ۲۰۰۴ به ایران آمد و در مرکز بینالمللی گفتگوی تمدنها، خانه هنرمندان و دفتر انتشارات قصیده سرا سخنرانی کرد.
آثار[ویرایش]
از وی تا کنون این آثار به فارسی ترجمه و منتشر شده است:
- «امپراتوری»، مایکل هارت و آنتونیو نگری، ترجمهٔ رضا نجفزاده، چ۱: نشر قصیدهسرا (۱۳۸۴)، چ۲: نشر آشیان (۱۳۹۱).
- «بازگشت به آینده»، گزیدهٔ مقالهها و مصاحبهها، ژیل دلوز، آنتونیو نگری، مایکل هارت، ترجمهٔ رضا نجفزاده، نشر گام نو، (۱۳۸۵).
- «انبوه خلق: جنگ و دموکراسی در عصر امپراطوری»، مایکل هارت و آنتونیو نگری، ترجمهٔ رضا نجفزاده، نشر نی (۱۳۸۶).
- «کار دیونیسوس: نقدی بر ساخت حقوقی دولت مدرن و پسامدرن»، مایکل هارت و آنتونیو نگری، ترجمهٔ رضا نجفزاده، نشر نی (۱۳۸۸).
- «فضاهای جدید آزادی، خطوط جدید اتحاد»، فلیکس گتاری و آنتونیو نگری، ترجمهٔ ایمان گنجی و کیوان مهتدی، نشر روزبهان (۱۳۹۱).
- «اعلامیه»، مایکل هارت و آنتونیو نگری، ترجمهٔ پویا غلامی و پیمان غلامی، سایت عصب سنج (۱۳۹۲).
- " جنگ و دمکراسی در عصر امپراتوری، ترجمه دکتر منوچهر هزارخانی انتشارات: بنیاد رضاییها پاریس ۲۰۰۴
- «هنر و مالتیتود» نه نامه دربارهٔ هنر، به همراه دگردیسی: هنر و کار غیرمادی، ترجمه فرهاد اکبرزاده نشر چشمه(۱۳۹۵).
- «اسپینوزا و ما»، ترجمهٔ فؤاد حبیبی و امین کرمی، انتشارات ققنوس (1397)
- «نابهنجاری وحشی؛ قدرت و متافیزیک اسپینوزا»، ترجمهٔ سید محمد جواد سیدی، انتشارات دنیای اقتصاد (1398).
- «اسمبلی»، مایکل هارت و آنتونیو نگری، ترجمهٔ فؤاد حبیبی، انتشارات نگاه (1401).
درباره نگری[ویرایش]
- «آنتونیو نگری: مدرنیته و انبوه خلق»، تیموتی اس مورفی، ترجمهٔ فؤاد حبیبی، انتشارات نگاه (1399).
![]() |
مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به آنتونیو نگری در ویکیگفتاورد موجود است. |
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Antonio Negri». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲ مارس ۲۰۱۵.
- «Antonio_Negri». بایگانیشده از اصلی در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۵. دریافتشده در ۲ مارس ۲۰۱۵.
- Persian Empire،Antonio Negri in Iran
- مراقبت و شدن- ژیل دلوز در گفتگو با آنتونیو نگری (pdf)
پیوند به بیرون[ویرایش]
- اسپینوزاشناسان
- استادان دانشگاه پادووا
- استادان دانشگاه دوک
- افراد زنده
- اهالی پادووا
- بنیانگذاران مجله اهل ایتالیا
- بیخدایان اهل ایتالیا
- تبعیدشدگان اهل ایتالیا
- خودمختارگرایی
- دانشآموختگان دانشگاه پادووا
- دانشآموختگان دانشگاه پاریس
- دکارتشناسان
- زادگان ۱۹۳۳ (میلادی)
- سوسیالیستهای لیبرترین
- فلسفه اجتماعی
- فیلسوفان اهل ایتالیا
- فیلسوفان سده ۲۰ (میلادی) اهل ایتالیا
- فیلسوفان سده ۲۱ (میلادی) اهل ایتالیا
- فیلسوفان سیاسی
- فیلسوفان قارهای
- کمونیستهای اهل ایتالیا
- مارکسیستهای اهل ایتالیا
- مارکسیستهای لیبرترین
- محققان مارکسیسم
- ناشران اهل ایتالیا
- نویسندگان ضد جهانی شدن
- نظریهپردازان انقلاب
- نظریهپردازان سیاست اهل ایتالیا
- نظریهپردازان مارکسیست
- ویراستاران مجله اهل ایتالیا