نوشتن یا نگارش کنشی است که انسان به‌وسیلهٔ آن اندیشه‌هایش را به تصویر می‌کشد. با اختراعِ نوشتن، گام بزرگی در تمدن بشری برداشته شد. نوشتن همچنین عملی است که به کمکِ آن می‌توان اطلاعات و اندیشه‌ها را تحلیل، بررسی و بازبینی کرد. نگارش می‌تواند به‌عنوانِ ابزاری برای استدلال و استنتاج و ابهام‌زدایی به‌کار رود.
نوشتن دو کارکردِ ویژه دارد: ثبت اطلاعات و نشر اطلاعات. کارکردِ عمدهٔ سخن‌گفتن، نشر اطلاعات و برقراری ارتباط با دیگران است؛ اما دلیلِ ابتداییِ نوشتن، ترسِ انسان از فراموشی و نیاز به ثبتِ وقایع و دانسته‌ها بوده‌است. نزدیک به ۶۰۰۰ سال پیش، دهقانان مصری که موظف بودند مقداری از محصولات کشاورزی خود را به‌عنوان مالیات به فرعون بدهند، تصویر سبد را به تعدادی که پرداخت کرده‌بودند بر دیوارهای خانهٔ خود حک می‌کردند.
به بیانی دیگر، نوشتن یا نگارش نوعی رسانهٔ مجازی برای انتقال اطلاعات است که با آن می‌توان مفاهیم و اندیشه‌ها را بیان و صورت‌بندی کرد، و یا آنها را پرورش و اشاعه داد.
