علم بیان

بیان به انگلیسی Rhetoric ، «خطابه»، یا «ریطوریقا» (لاتین: Ars Rhetorica از اصل یونانی: Τέχνης Ρητορικής، Technēs Rhtorikēs) در لغت به معنی پیدا و آشکار شدن است و در اصطلاح ادبی مجموعه علومی است که به وسیلهٔ آنها می‌توان معنای واحدی را به راه‌های گوناگون بیان کرد. علم بیان به همراه معانی، بدیع، عروض و قافیه مجموعهٔ علوم بلاغی را در زبان و ادبیات فارسی تشکیل می‌دهد. بیان را همچون دیگر دانش‌ها می‌توان از دو دیدگاه مورد بحث و بررسی قرار داد:

• دیدگاه موضوعی
• دیدگاه تاریخی

البته لازم به ذکر است که علم بیان را نباید با فنّ‌بیان یکی در نظر گرفت چراکه علم بیان، علم سخندانی و فنّ‌بیان، فنّ سخنرانی می‌باشد.

موضوع‌های علم بیان

موضوع‌های علم بیان، عبارت است از:

• تشبیه
• استعاره
• مجاز
• کنایه

منابع

• کتاب بیان، نوشته سیروس شمیسا