بیت (شعر)
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
کوچکترین واحد کامل در شعر کهن فارسی بیت است که دو مصراع (مِصرَع) را شامل میشود.
بیت در زبان عربی به معنی خانه[۱] و در اصطلاح، حداقل شعر است که از دو مصراع تشکیل شده باشد.[۲]
نمونه:
به نام خداوند جان و خرد | کزین برتر اندیشه برنگذرد | |
(فردوسی) |
بیت مُصَرّع[ویرایش]
اگر هر دو مصراع یک بیت قافیه دار باشند، آن بیت را مصرّع مینامند؛ یعنی قافیهدار. نمونه:
بنیآدم اعضای یک پیکرند | که در آفرینش ز یک گوهرند | |
چو عضوی به درد آورَد روزگار | دگر عضوها را نمانَد قرار | |
تو کز محنت دیگران بیغمی | نشاید که نامت نهند آدمی | |
(سعدی) |
نگارخانه[ویرایش]
یک اثر هنری که خطاطی دو بیت را نمایش میدهد.
یک بیت شعر به خط نستعلیق که توسط نرمافزار خطاطی شدهاست.
منابع[ویرایش]
- همایی، استاد جلالالدّین. فنون بلاغت و صناعات ادبی، جلد اوّل (صنایع لفظی بدیع و اقسام شعر فارسی)، چاپ سوّم، انتشارات توس، تهران، ۱۳۶۴
- احمدی گیوی، حسن، و دیگران. زبان و نگارش فارسی، چاپ دهم، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاهها (سمت)، زمستان ۱۳۷۴
- ↑ علیاکبر دهخدا و دیگران، سرواژهٔ «بیت»، لغتنامهٔ دهخدا (بازیابی در ۷ آوریل ۲۰۱۵).
- ↑ زبان و نگارش فارسی
![]() |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون ادبیات است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |