بیت (شعر)

کوچک‌ترین واحد کامل در شعر کهن فارسی بیت است که دو مصراع (مِصرَع) را شامل می‌شود.

بیت در زبان عربی به معنی خانه و در اصطلاح، حداقل شعر است که از دو مصراع تشکیل شده باشد.

نمونه:

به نام خداوند جان و خرد		کزین برتر اندیشه برنگذرد
		(فردوسی)

بیت مُصَرّع

اگر هر دو مصراع یک بیت قافیه‌دار باشند، آن بیت را مصرّع می‌نامند؛ یعنی قافیه‌دار. نمونه:

بنی‌آدم اعضای یك پيكرند		که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورَد روزگار		دگر عضوها را نمانَد قرار
تو کز محنت دیگران بی‌غمی		نشاید که نامت نهند آدمی
		(سعدی)

نگارخانه

• 

  یک اثر هنری که خطاطی دو بیت را نمایش می‌دهد.

• 

  یک بیت شعر به خط نستعلیق که توسط نرم‌افزار خطاطی شده است.

منابع

• همایی، استاد جلال‌الدّین. فنون بلاغت و صناعات ادبی، جلد اوّل (صنایع لفظی بدیع و اقسام شعر فارسی)، چاپ سوّم، انتشارات توس، تهران، ۱۳۶۴
• احمدی گیوی، حسن، و دیگران. زبان و نگارش فارسی، چاپ دهم، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت)، زمستان ۱۳۷۴