بیت (شعر)

برای دیگر کاربردها، بیت (ابهام‌زدایی) را ببینید.

کوچک‌ترین واحد کامل در شعر (کلاسیک) فارسی یک بیت است که دو مِصرَع یا مصراع را شامل می‌شود.

بیت در زبان عربی به معنی خانه و در اصطلاح حداقل شعر است که از دو مصرع تشکیل شده باشد.

نمونه:

به نام خداوند جان و خرد		کزین برتر اندیشه برنگذرد
		(فردوسی)

بیت مُصَرّع

اگر هر دو مصراع یک بیت قافیه‌دار باشند، آن بیت را مصرّع می نامند؛ یعنی قافیه دار.

نمونه:

بنی آدم اعضای یک پیکرند		که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار		دگر عضوها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی غمی		نشاید که نامت نهند آدمی
		(سعدی)

منابع

• همایی، استاد جلال‌الدّین. فنون بلاغت و صناعات ادبی، جلد اوّل (صنایع لفظی بدیع و اقسام شعر فارسی)، چاپ سوّم، انتشارات توس، تهران، ۱۳۶۴
• احمدی گیوی، حسن، و دیگران. زبان و نگارش فارسی، چاپ دهم، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت)، زمستان ۱۳۷۴