قصه‌گویی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
تابلو نقاشی کودکی رالی اثر جان اورت میلی. دریانورد برای سر والتر رالی جوان و برادرش قصهٔ رویدادی را می‌گوید که در دریا رخ داده.
قصه‌گویی به کنش جمعی و فرهنگی‌ای اشاره دارد که کارکردش هم‌رسانی قصه‌ها است. کنشی که گاهی با بداهه‌پردازی، فنون تئاتری یا حذف و اضافه همراه می‌شود. هر فرهنگی قصه‌ها و روایت‌های خودش را دارد که در قالب ابزارهایی برای سرگرمی، آموزش، حفظ فرهنگ یا القای ارزش‌های اخلاقی دست‌به‌دست می‌شوند. مؤلفه‌های اصلی قصه و قصه‌گویی عبارتند از پیرنگ، شخصیت‌ها و زاویه دید روایت.[۱]
اصطلاح «قصه‌گویی» در معنای محدود، به قصه‌گویی شفاهی اشاره دارد و در معنای وسیع‌تر، می‌تواند برای اشاره به نحوه بروز و ظهور روایت قصه در رسانه‌های دیگر هم به کار رود.
منابع[ویرایش]
- ↑ "Narratives and Story-Telling | Beyond Intractability". www.beyondintractability.org. 2016-07-06. Archived from the original on 2017-07-11. Retrieved 2017-07-08.
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Storytelling». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۰ آوریل ۲۰۱۹.
