درد مزمن

از درد مزمن با عناوین دیگری از قبیل درد سوزشی کند، درد مبهم، درد ضربان دار و درد تهوع آور نیز یاد می شود. درد مزمن پس از یک ثانیه یا بیش از آن حس گردیده و سپس به آهستگی طی چند ثانیه و گاهی حتی تا دقایقی بعد افزایش می یابد. منشأ درد مزمن می تواند نوروژنیک، نوسیسپتیو، روانی و یا ناشناخته باشد؛ همچنین این نوع از درد می تواند دوره ای، مداوم و یا حتی ترکیبی از هر دو باشد.

برخلاف درد حاد، درد مزمن معمولاً سودمند واقع نمی‌گردد و کاهش کیفیت زندگی، تقلیل توانایی های کارکردی و همچنین تضعیف سلامت روح و روان، روابط میان فردی و وضعیت مالی را در پی خواهد داشت. علاوه بر این ها، درد مزمن می تواند تغییرات اشتهاء، اختلال خواب، کند شدگی روانی–حرکتی، کج خلقی، اجتماع زدگی و همچنین افسردگی را به دنبال داشته باشد.

اپیدمیولوژی

مطالعات همه گیر شناسانه متعددی که در کشورهای مختلف صورت گرفته است، تفاوت های گسترده در نرخ شیوع دردهای مزمن از ۱۲ درصد تا ۸۰ درصد جامعه را گزارش داده اند.

منابع

• صوفی، حامد (۱۳۹۱)، بررسی الگوی مصرف داروهای مخدر تزریقی در بیمارستان امیرالمؤمنین شهرستان زابل، پایان نامه دکتری عمومی داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، شماره ۱۱۲۸، صفحه ۱۰.