درد مزمن

از درد مزمن با عناوین دیگری از قبیل درد سوزشی کند، درد مبهم، درد ضربان دار و درد تهوع‌آور نیز یاد می‌شود. درد مزمن پس از یک ثانیه یا بیش از آن حس گردیده و سپس به آهستگی طی چند ثانیه و گاهی حتی تا دقایقی بعد افزایش می یابد. منشأ درد مزمن می‌تواند نوروژنیک، نوسیسپتیو، روانی یا ناشناخته باشد؛ همچنین این نوع از درد می‌تواند دوره ای، مداوم یا حتی ترکیبی از هر دو باشد.

برخلاف درد حاد، درد مزمن معمولاً سودمند واقع نمی‌گردد و کاهش کیفیت زندگی، تقلیل توانایی‌های کارکردی و همچنین تضعیف سلامت روح و روان، روابط میان فردی و وضعیت مالی را در پی خواهد داشت. علاوه بر این ها، درد مزمن می‌تواند تغییرات اشتهاء، اختلال خواب، کند شدگی روانی–حرکتی، کج خلقی، اجتماع زدگی و همچنین افسردگی را به دنبال داشته باشد.

اپیدمیولوژی

مطالعات همه گیر شناسانه متعددی که در کشورهای مختلف صورت گرفته‌است، تفاوت‌های گسترده در نرخ شیوع دردهای مزمن از ۱۲ درصد تا ۸۰ درصد جامعه را گزارش داده‌اند.

منابع

• صوفی، حامد (۱۳۹۱)، بررسی الگوی مصرف داروهای مخدر تزریقی در بیمارستان امیرالمؤمنین شهرستان زابل، پایان‌نامه دکتری عمومی داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، شماره ۱۱۲۸، صفحه ۱۰.