تست شیرمر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تست شیرمر:قرار دادن کاغذ تست در قسمت پایینی پلک

آزمون شیرمر (به انگلیسی: schirmer test) بیانگر این است که آیا چشم به اندازهٔ کافی اشک برای خیس نگاه داشتن آن تولید می‌کند یا نه. این آزمون زمانی استفاده می‌شود که یک فرد تجربهٔ خشکی چشم یا آبریزش بیش از حد دارد. انجام این تست هیچ خطری برای فرد ندارد. جواب منفی تست (یعنی بیشتر از 10میلی‌متر از کاغذ تست اگر در ۵ دقیقه خیس شود) نتیجه آزمون نرمال است. هر دو چشم به‌طور معمول ترشح یکسانی خواهند داشت.

آن را به نام اتو شیرمر.[۱]

روش تست[ویرایش]

Schirmer تست = ۰٬۰۰ در سندرم شوگرن

تست شیرمر با استفاده از نوارهای کاغذیی که در چشم را برای چند دقیقه قرار داده می‌شود به منظور اندازه‌گیری تولید اشک انجام می‌شود. هر دو چشم در یک زمان مورد آزمایش قرار می‌گیرند. اغلب این آزمون شامل قرار دادن یک نوار کوچک از کاغذ فیلتر در داخل پلک تحتانی (پایین‌تر از فورنیکس) می‌باشد. چشم برای ۵ دقیقه بسته می‌ماند. سپس کاغذ برداشته شده و میزان رطوبت روی کاغذ، اندازه‌گیری می‌شود. گاهی اوقات یک بی‌حسی موضعی قبل از اینکه کاغذ در درون چشم قرار بگیرد، می‌ریزند تا از تحریک چشم توسط کاغذ جلوگیری کنند. استفاده از بی‌حس‌کننده تضمین می‌کند که تنها میزان بازال اشک ترشح شده مورد اندازه‌گیری قرار می‌گیرد.

این تکنیک اشک پایه را اندازه‌گیری می‌کند.

در یک فرد جوان به‌طور معمول 15 mm از کاغذ خیس می‌شود، به دلیل کاهش اشک (به انگلیسی: hypolacrimation) که با افزایش سن رخ می‌دهد ۳۳ درصد از افراد مسن نرمال، ممکن است تنها 10 میلی‌متر در ۵ دقیقه را مرطوب کنند. میزان این تست در افراد با سندرم شوگرن کمتر از 5 میلی‌متر در ۵ دقیقه.

جواب آزمون[ویرایش]

۱. طبیعی : اگر بیشتر از 15mmرا بعد از ۵ دقیقه خیس کند. (≥15 mm).
۲. خفیف : اگر بین mm 9-14را بعد از ۵ دقیقه خیس کند.
۳. متوسط: 8-4 میلیمتر خیس کردن کاغذ پس از ۵ دقیقه.
۴. شدید: <4 mm خیس کردن کاغذ پس از ۵ دقیقه.

جایگزین‌های آزمون شیرمر[ویرایش]

با وجود اینکه این تست بیش از یک قرن در دسترس است، چندین مطالعات بالینی نشان داده‌اند که آن، قادر به تشخیص گروه بزرگی از افراد مبتلا به خشکی چشم نیست. ازین رو تست‌های جدید و بهتری در حال به وجود آمدن می‌باشد.

  • یک تستی که اتصال آهن مولکول را اندازه‌گیری می‌کند، به نام لاکتوفرین است. به نظر می‌رسد مقدار این مولکول رابطهٔ نزدیکی با تولید اشک داشته باشد. بیماران مبتلا به کم تولید اشک و خشکی چشم دارای سطح پایین از این مولکول هستند. این تست ممکن است به خصوص برای بیماران مبتلا به خشکی چشم با ارزش باشند زیرا بوسیلهٔ آن می‌توانید استراتژی درمان برای خشکی چشم را تعیین کنید.
  • محتوای اشک نیز ممکن است مورد بررسی قرار بگیرد مثلاً لیزوزیم کهیک آنزیم است که در اشک وجود دارد.
  • یکی دیگر از تست استفاده از قطره ی فلورسین است که چشم را رنگ می‌کند. رنگ باید در حدود ۲ دقیقه از مجرای اشکی عبور کند و از بینی تخلیه شود.. اگر بیماران به اندازه کافی اشک برای خارج کردن فلورسئین از دماغش نداشت این زمان طولاتر خواهد بود. البته تست‌های دیگری نیز وجود دارد.
  • جهت رنگ‌آمیزی قرنیه از فلورسئین استفاده می‌شود. نوارهای کاغذ استریل حاوی فلورسئین (زردرنگ) را مرطوب کرده موقتاً روی سطح داخلی پلک تحتانی قرار می‌دهیم تا رنگ در اشک حل شود [قبل از آن از نبودن عدسی تماسی چشمی در چشم بیمار اطمینان حاصل نمائید]. سپس قرنیه با نور آبی اسلیت لامپ معاینه می‌شود. درحالت طبیعی بر روی قرنیه یک لایه نازک و یکنواخت رنگ (آبی رنگ) قرار می‌گیرد. اگر سطح قرنیه غیر طبیعی باشد (کراتیت اشعه ماوراء بنفش، سائیدگی ناشی از ضربه یا جسم خارجی یا زخم عفونی) رنگ در آنجا تجمع یافته، ناحیه‌ای غیریکنواخت (سبزرنگ) نسبت به بقیه قرنیه ایجاد می‌شود. در بررسی نشت زلالیه هم می‌توان از این روش استفاده کرد.

خشکی چشم[ویرایش]

خشکی چشم می‌تواند نشای از شزایط مثل موارد زیر باشد:

عدم خروج اشک از بینی می‌تواند به دلیل

  • بعضی عفونت‌های چشمی
  • گرفتگی مجرای اشکی

منابع[ویرایش]

  1. "Ophthalmologist and eponyms". Archived from the original on 3 March 2016. Retrieved 15 June 2017.

پیوند به بیرون[ویرایش]