آرنج تنیس‌بازان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آرنج تنیس‌بازان
ضایعه در محل اتصال ماهیچه بازکننده مچ و انگشتان دست.
تخصصپزشکی فیزیکی و توانبخشی ویرایش این در ویکی‌داده
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
آی‌سی‌دی-۱۰M77.1
آی‌سی‌دی-۹-سی‌ام726.32
دادگان بیماری‌ها12950
مدلاین پلاس000449
ئی‌مدیسینorthoped/۵۱۰ pmr/64 sports/59
پیشنت پلاسآرنج تنیس‌بازان
سمپD013716

بیماری آرنج تنیس‌بازان (به انگلیسی: Tennis elbow) عبارت است از التهاب و درد قسمت خارجی آرنج. این بیماری عضلات، تاندون‌ها و اپی‌کوندیل (یک برجستگی استخوانی در سطح خارجیِ آرنج که در آنجا عضلات ساعد به استخوان بازو می‌چسبند) آرنج را درگیر می‌کند.

بیشتر بزرگسالان بالای سی سال که به ورزش تنیس به‌صورت مداوم می‌پردازند، مکانیک‌ها، نجارها و... مبتلا می‌شوند.

علایم بیماری[ویرایش]

درد و حساسیت به لمس در اپی‌کوندیل، مشت ضعیف و درد هنگام مشت کردن، درد در هنگام حرکات پیچشیِ دست یا بازو، مثلاً هنگام استفاده از پیچ‌گوشتی یا بازی تنیس. در رادیوگرافی نکتهٔ خاصی مشهود نیست. سن اکثر بیماران بین ۳۰ تا ۵۰ سال است. معمولا در اطراف آرنج درد و تورم و سوزش احساس می‌شود و هنگام گرفتن وسایل در دست احساس ضعف و درد ایجاد می‌شود.

آرنج‌بند ضد فشار عضله

درمان[ویرایش]

برای بیماران، کمپرسِ گرم یا سردِ موضعی، فیزیوتراپی، محدود کردن و آویزان کردن دستِ مبتلا به‌مدت سه تا هشت هفته بسته به شدت درگیری و کاهش فعالیت دست‌کم برای مدت یک ماه تجویز می‌شود. استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (مانند بروفن، ناپروکسن و غیره) و تزریق موضعیِ کورتون یا بی‌حس‌کننده در محل درگیر از سایر روش‌های درمانی و مداخله‌ای هستند. جراحی در موارد نادری مانند از بین رفتن کامل رباط لازم می‌شود.

منابع[ویرایش]