شنوایی‌سنجی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
شنوایی سنجی یا اُدیومتری (به انگلیسی: Audiometry) اندازه‌گیری میزان شنوایی با استفاده از دستگاه شنوایی‌سنج می‌باشد. نتیجه به شکل شنوایی‌نگاره (اودیوگرام) ثبت می‌شود.
شنوایی سنجی با تون خالص، متداول‌ترین روش شنوایی سنجی بالینی به‌شمار می‌آید. با وجود اینکه این روش قادر به تشخیص میزان، نوع، شکل، یک طرفه یا دو طرفه بودن و قرینگی کم شنوایی است، اما نمی‌تواند به طور دقیق، علت بروز آن را مشخص کند. شنوایی سنجی با محرکات گفتاری نیز روش دیگری از ارزیابی سیستم شنوایی است که می‌تواند در مورد میزان توانایی فرد در برقراری ارتباطات کلامی اطلاعات مفیدی در اختیار شنوایی شناس قرار دهد.
اغلب شنوایی سنجی‌ها در بسامد بین ۲۵۰ تا ۸۰۰۰ هرتز که محدوده اصلی شنوایی انسان است انجام می‌شوند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
- شنوایی‌نگاره (اودیوگرام)
- شنوایی‌شناسی
- شنوایی‌شناس
منابع[ویرایش]
- Katz j، handbook of clinical audiology. 6th edition; ۲۰۰۹
