وزوز گوش
وزوز گوش[۱] عبارت است از شنیدن صدایی غیرطبیعی در گوش یا درک آن در مغز در غیاب صدای خارجی. صدا معمولاً به صورت زنگ می‌باشد. این حالت می‌تواند به صورت موقتی یا دائمی باشد.
وزوز گوش به دو دسته تقسیم می‌شود: نوع ذهنی[۲] و نوع عینی.[۳] معمولاً وزوز گوش ذهنی است و صدا فقط توسط بیمار شنیده می‌شود.
اگر وزوز گوش خفیف باشد در حالت آرامش شنیده می‌شود ولی اگر خیلی شدید باشد در شنوایی فرد تداخل به وجود می‌آورد و می‌تواند باعث اختلال فعالیت و خواب، عصبی‌شدن فرد شود.
علل[ویرایش]
وزوز گوش به تنهایی یک بیماری نیست بلکه علامت بسیاری از بیماری‌های گوش می‌باشد مانند کاهش شنوایی (به خصوص پیرگوشی)، عفونت گوش، بیماری منیر، عارضه جانبی داروها، جسم خارجی، کاهش شنوایی ناشی از سروصدا.
شیوع[ویرایش]
وزوز گوش تقریباً شایع است و در یک بررسی یک‌پنجم افراد ۵۵ تا ۶۵ سال آن را ذکر کرده‌اند.
درمان[ویرایش]
درمان به عامل ایجادکننده مرتبط می‌باشد. درمان علل ذهنی تزریق لیدوکائین به گوش داخلی، تجویز بنزودیازپین‌ها و ضدافسردگی‌های سه‌حلقه‌ای، پرهیز از کافئین، نمک و نیکوتین، مصرف مکمل روی می‌باشد و همچنین از درمان‌های جدید نیز می‌توان بیوفیدبک و نوروفیدبک را نام برد.[۴] درمان علل عینی رادیوسرجری با اشعه گاما (گاما نایف)، سم بوتولینیوم، پوشاندن حلزون شنوایی با کاشت تفلون، شستشوی گوش (در صورت وجود سرومن)، مصرف پروپرانولول و کلونازپام و ... می‌باشد.
پانویس[ویرایش]
- ↑ (Tinnitus)
- ↑ (subjective)
- ↑ (objective)
- ↑ درمان وزوز گوش با بیوفیدبک
منابع[ویرایش]
- ویکی‌پدیای انگلیسی
- ای علم- www.teb.ielm.ir
