وزوز گوش
وزوز گوش[۱] عبارت است از احساس صدای زنگ یا صداهای دیگر در گوش یا درک آن در مغز هنگامی که محرک صوتی خارجی وجود ندارد.[۲] این صدا معمولاً به صورت زنگ می‌باشد. این حالت می‌تواند به صورت موقتی یا دائمی باشد.
اگر وزوز گوش خفیف باشد در حالت آرامش شنیده می‌شود ولی اگر خیلی شدید باشد در شنوایی فرد تداخل به وجود می‌آورد و می‌تواند باعث اختلال فعالیت و خواب، و عصبی‌شدن فرد شود.
وزوز گوش به دو دسته تقسیم می‌شود:
- وزوز خودشنو یا ذهنی (subjective): شکل معمول وزوز که فقط خود فرد آن را می‌شنود.
- وزوز دگرشنو یا عینی (objective): شکل نادری از وزوز که برای خود فرد و اطرافیانش قابل شنیدن است.[۲]
علل[ویرایش]
وزوز گوش به تنهایی یک بیماری نیست بلکه علامت بسیاری از بیماری‌های گوش می‌باشد مانند کاهش شنوایی (به خصوص پیرگوشی)، عفونت گوش، بیماری منیر، عارضه جانبی داروها، جسم خارجی، کاهش شنوایی ناشی از سروصدا.
نوعی وزوز ناشی از اختلالات عروقی نیز وجود دارد که ضربان‌دار است و وزوز تپشی (pulsatile) نامیده می‌شود.
شیوع[ویرایش]
وزوز گوش تقریباً شایع است و در یک بررسی یک‌پنجم افراد ۵۵ تا ۶۵ سال آن را ذکر کرده‌اند.
درمان[ویرایش]
درمان به عامل ایجادکننده مرتبط می‌باشد. درمان علل ذهنی تزریق لیدوکائین به گوش داخلی، تجویز بنزودیازپین‌ها و ضدافسردگی‌های سه‌حلقه‌ای، پرهیز از کافئین، نمک و نیکوتین، مصرف مکمل روی می‌باشد و همچنین از درمان‌های جدید نیز می‌توان بیوفیدبک و نوروفیدبک را نام برد.[۳] درمان علل عینی پرتوجراحی با اشعه گاما (گاما نایف)، سم بوتولینیوم، پوشاندن حلزون شنوایی با کاشت تفلون، شستشوی گوش (در صورت وجود سرومن)، مصرف پروپرانولول و کلونازپام و … می‌باشد.
گاه وسیله‌ای شبیه به سمعک نیز به کار گرفته می‌شود که با ایجاد نوفه در گوش مورد نظر، وزوز را پوشش و کاهش می‌دهد، به این وسیله، پوشانهٔ وزوز می‌گویند. کاهش وزوز با استفاده از پوشانهٔ ترازپایین را نیز فرونشانی وزوز می‌نامند.[۲]
گاه یک رویکرد درمانی جامع نیز با هدف خوگیری و کنار آمدن بیمار با وزوز انجام می‌گیرد که اصطلاحا به آن آموزش‌درمانی وزوز[۴] گفته می‌شود.[۲]
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ویکی‌پدیای انگلیسی
- ای علم- www.teb.ielm.ir
