ماساژ
ماساژ یا ورزمان[۱] به دستکاری لایه‌های سطحی و عمیق عضلانی و بافت همبند با استفاده از تکنیک‌های مختلف، به منظور افزایش عملکرد، کمک در روند درمان، و ترویج آرامش و آسایش است. ماساژ شامل فشار ثابت یا در حال حرکت یا لرزش، و کمک به حرکات مکانیکی بدن است که می‌تواند با دست، انگشتان، آرنج، زانو، ساعد، و پاها انجام می‌شود. بافت هدف ماساژ شامل عضلات، تاندونها، رباطها، فاسیا، پوست، مفاصل، یا سایر بافت همبند، و همچنین رگهای لنفاوی، یا اندام‌های دستگاه گوارش است.
دربارهٔ پیشینه[ویرایش]
در ایران این عمل دلک (دَ ل ک. م عربی)[۲] یا غمز (غَ م ز. م عربی)[۳] به معنای اخصّ آن نامیده می‌شد. ابتدا در دربار شاهان و سپس در حمام‌های شهر دست کم از دوران پسا اسلامی بدین سو رواج داشته. این کار به وسیله روغن‌های گیاهی و خوشبو، به دور از سرما انجام می‌گرفت.[۴] مَثَل مشهور "شیربی یا و دم و اشکم که دید " مولانا در دفتر اول مثنوی و نیز داستان توبه نصوح هر دو با مراجعه به دلاک آغاز شده‌است. در منابع اسلامی برای هر روغنی خواصی قید شده و توصیه‌هایی دربارهٔ ماساژ با آنها صورت گرفته.[۵]
در ذخیره می‌خوانیم در طب قدیم ایران باستان (معروف به طب یونانی) نیز این عمل را موجب جریان یافتن اخلاط چهارگانه آب (بلغم) باد (دم) خاک (سودا) و آتش (صفرا) در خون و درنتیجه به تعادل رسیدن فوری بدن می‌دانستند.
منابع[ویرایش]
- ↑ ورزمان واژهٔ مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی به جای massage در انگلیسی است. «فرهنگ واژه‌های مصوّب فرهنگستان: ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۵، بخش لاتین، صفحهٔ ۵۳» (فارسی). وب‌گاه رسمی فرهنگستان. بازبینی‌شده در ۱۹ خرداد ۱۳۹۰.
- ↑ «دلک. (ع مص) مالیدن چیزی». پارسی ویکی. بازبینی‌شده در 2017-09-07.
- ↑ «غمز. (ع مص) درخستن به». پارسی ویکی. بازبینی‌شده در ۲۰۱۷-۰۹-۰۷.
- ↑ electricpulp.com. “BATHHOUSES (ḥammām, garmāba) – Encyclopaedia Iranica”. Retrieved 2017-09-07.
- ↑ «در بیان آداب مسواک کردن و شانه کردن و ناخن و شارب گرفتن و سر تراشیدن و امثال آن - حلیة المتقین نسخه متنی». بازبینی‌شده در ۲۰۱۷-۰۹-۰۷.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ماساژ موجود است. |
|
