سوره مکی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Zzmmaadd (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۲۰:۲۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

به ۸۶ سوره از قرآن که منسوب به زمان اقامت محمد بن عبدالله در مکه و پیش از مهاجرت او به مدینه هستند، سوره‌های مکی می‌گویند.

ویژگی سوره‌ها و آیات مکی

  1. سجده در این سوره‌ها وجود دارد؛
  2. هر سوره‌ای که در آن «کلّا» باشد، مکی است؛
  3. با حروف مقطعه مانند الم، الر، طسم، و حم آغاز می‌شوند؛
  4. سوره‌های مکی کوتاه هستند؛
  5. آیات مکی بیشتر به توحید و پاکسازی جامعه از بت‌پرستی و شرک نظر دارند؛
  6. تشریع و قانون‌گذاری در آیات مکی بسیار اندک است؛
  7. در آیات مکی استناد به سرگذشت و قصص انبیاء فراوان است؛
  8. آیات مکی دارای اعجاز و بلاغت خیره کننده‌ای هستند؛
  9. خطاب‌های ویژه‌ای مانند «یا بنی آدم» و «یا ایها الناس» در سوره‌های مکی به چشم می‌خورد.

جستارهای وابسته

منابع

  • سایت حوزه
  • حاجی میرزایی، فرزاد، «مکی و مدنی»، در دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، به کوشش بهاءالدین خرمشاهی، تهران، دوستان-ناهید، ۱۳۷۷ش