روز حساب

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

رستاخیز یا روز حساب یا داوری پایانی (به انگلیسی: Last Judgment) که در عربی یوم‌الدین و یوم‌القیامه هم نامیده می‌شود باوری اساسی از ادیان ابراهیمی است که بر اساس آن خداوند در روز معینی به حساب تمامی مخلوقات رسیدگی می‌کند.

در مصر باستان[ویرایش]

در باور مصریان باستان، روز داوری در هنگامهٔ پس از مرگ و پس از مومیایی شدن، با گواهی و اعتراف به پاکی از سوی شخص مرده در حضور اوزیریس و سایر خدایان، اتفاق می‌افتد. کسی که به نیکی اثبات شده، به زندگی پس از مرگ می‌رفت و کسی که در اثبات بی‌گناهی ناتوان می‌بود، خوراک درندگانی با نیم‌تنه تمساح و نیم دیگر شیر می‌شد.[۱]

در دین زرتشت[ویرایش]

در آئین زرتشت و بنا بر گات‌ها، در هزارهٔ سوم یا پایان جهان، نجات‌دهنده‌ای به نام سوشیانت ظهور می‌کند و خوبی و شادی در جهان حکم‌فرما می‌گردد. سپس مردگان زنده می‌شوند، بدکاران نابود و نیکوکاران به زندگی جاودانی می‌رسند.[۲]

در یهودیت[ویرایش]

در یهودیت، اعتقادات مختلفی دربارهٔ روز حساب وجود دارد. برخی معتقدند که بعد از برانگیخته شدن مردگان، چنین روزی وجود دارد. برخی هم معتقدند که روز حساب بلافاصله پس از مرگ هر فرد، اتفاق می‌افتد. دسته سومی هم هستند که بر این باورند روز حساب مربوط به غیر یهودیان است.[۳]

در مسیحیت[ویرایش]

داوری پایانیاثر استفان لوچنِر قرن ۱۵

تعریف رستاخیز در مسیحیت و به ویژه در بین کاتولیک‌ها به همان معنای زنده شدن مردگان آمده. ولی از نظر منابع در کتاب مقدس و انجیل، یکی در انجیل متی باب ۲۵ به روشنی به رستاخیز نهایی اشاره شده و دیگری در کتاب مکاشفه (بخش پایانی انجیل) باب ۲۰ تعریف شده‌است.[۴]

«آنگاه تخت بزرگ سفیدی دیدم. برآن کسی نشسته بود که زمین و آسمان از وی گریختند۱۲سپس مردگان را دیدم که از بزرگ و کوچک (برخاسته) در برابر خدا ایستاده‌اند. دفترها باز شد و مردگان طبق آن محاکمه شدند۱۳بنابراین دریا و زمین و قبرها، مردگانی که در خود داشتند تحویل دادند تا مطابق اعمالشان محاکمه شوند۱۴» کتاب مکاشفه- عهد جدید: باب ۲۰ و آیات ۱۱ الی ۱۴

در اسلام[ویرایش]

آنچه از قرآن در وصف روز قیامت بدست می‌آید این است که روز قیامت روزی است که هیچ سبب و واسطه‌ای بین خدا و مردم حجاب و مانع نمی‌شود و در این روز همه حسابشان بهشان نشان داده خواهد شد و مردگان زنده می‌شوند، خدا به حساب مردم رسیدگی می‌کند و نیکوکاران به زندگی جاودان(بهشت) می‌روند و انسان‌های ظالم به عذاب ابدی(جهنم) یا همان دوزخ می‌روند[۵] در یکی از آیات به موضوع پایان دنیا و بازگشتن آسمان به حالت اول اشاره شده‌است: «روزی که آسمان را همچون در پیچیدن صفحه نامه‌ها در می‌پیچیم. همان گونه که بار نخست آفرینش را آغاز کردیم، دوباره آن را بازمی‌گردانیم. وعده‌ای است بر عهده ما، که ما انجام دهنده آنیم.»[۶]

جستارهای پیوسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. دانشنامه مصور اساطیر و ادیان جهان: ریچارد کاوندیش تهران، نشر علم، چاپ اوّل، ۱۳۸۷، ص ۱۴۸
  2. دین بهی، فلسفه دین زرتشت نوشته مهرداد مهرین، تهران۱۳۶۲
  3. «Will there be trial and judgment after the Resurrection?». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ اكتبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۵ مارس ۲۰۲۱. تاریخ وارد شده در |archive-date= را بررسی کنید (کمک)
  4. کتاب مقدس- عهد جدید: کتاب متی و کتاب مکاشفه
  5. طباطبایی، محمد حسین. تفسیر المیزان، جلد سوم، قم، انتشارات دارالعلم، ۱۳۴۶.
  6. قرآن ۲۱:۱۰۴