سورهٔ یوسف سورهٔ ۱۲ام قرآن است، دارای ۱۱۱ آیه‌است و سوره‌ای مکی است. تمام آیات این سوره به جز چند آیهٔ آخر آن سرگذشت یوسف فرزند یعقوب را بیان می‌کند و از مجموع ۲۷باری که کلمهٔ «یوسف» در قرآن به کار رفته، ۲۵بار آن در این سوره است. قرآن این داستان را «بهترین داستان‌ها» می‌نامد و یوسف را قهرمان عرصهٔ تقوا و پاکدامنی معرفی می‌کند. داستان یوسف در قرآن با آنچه در تورات آمده متفاوت است از این نظر که در داستان قرآنی یعقوب دروغ فرزندانش را در مورد کشته‌شدن یوسف باور نمی‌کند و شکیبایی پیشه می‌کند.[۱]
«سوره یوسف را به زنان خود نیاموزید و آن را برای آن‌ها تلاوت ننماید؛ زیرا در آن وسوسه‌هایی است. به آنان سوره نور را بیاموزید، زیرا حاوی پند و اندرز است.»
«هر که این سوره را بنویسد و سه روز در منزل خود نگاه دارد، سپس آن را بیرون از منزل، کنار یکی از دیوارهای خانه مدفون سازد، طولی نمی‌کشد که فرستادهٔ صاحب قدرت و مکنتی او را نزد خویش فرا می‌خواند، و به اذن خداوند حاجت‌های او را برآورده می‌سازد؛ و نیکوتر از همه این است که، این سوره را بنویسد و با آب آن را بنوشد که خداوند روزی او را فزونی می‌دهد و به اذن خدا برای او بهره‌های فراوان قرار می‌دهد.»
