توبه (سوره)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Aryagolparvar (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۹:۰۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

سورهٔ ۹ قرآن
توبه
دسته‌بندیمدنی
اطلاعات آماری
ترتیب در قرآن۱۱۴
جزء۱۱
شمار آیه‌ها۱۲۹
شمار واژه‌ها۲۴۴۰
شمار حرف‌ها۱۱۴۲۸
متن سوره
متن سوره با خط عثمانی
انفال
یونس

سورهٔ توبه سورهٔ ۹ام قرآن است، ۱۲۹ آیه دارد، و سوره‌ای مدنی است. مفسران بیشتر از ۱۰ نام برای این سوره ذکر کرده‌اند که از همه معروفتر برائت و توبه و فاضحه است. نام برائت به این دلیل انتخاب شده‌است که آغاز سوره سخن از اعلان برائت خداوند و پیامبر از مشرکان است. نام توبه به دلیل مباحث این سوره پیرامون توبه انتخاب شده و فاضحه نیز به این دلیل انتخاب شده که آیاتی از این سوره اهداف منافقان آشکار شده است.[۱]

از نظر ترتیب زمانی، این سوره از آخرین سوره‌های قرآن است که از سال نهم هجرت و پیش از غزوه تبوک آغاز شده‌است و مربوط به زمان قدرت گرفتن مسلمانان در شبه‌جزیره عربستان است.[۱]

بخش هایی از سوره پیرامون لغو پیمان‌های مسلمانان با مشرکان به دلیل نقض آن، منافقان و توصیف آنان، جهاد، نکوهش اهل کتاب، زکات، انتقاد از مال اندوزی، و ترقیب به تحصیل دانش است.[۱]

این سوره به دلیل آنکه با اعلام جنگ به دشمنان مسلمانان آغاز می‌گردد، با «بسم الله الرحمن الرحیم» شروع نمی‌شود. برخی نیز این سوره را ادامهٔ سورهٔ انفال می‌دانند و این نکته را دلیل آغاز نشدن سوره با بسم‌الله الرحمن الرحیم می‌دانند.[۱]

پانویس

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ مکارم شیرازی، ناصر؛ جمعی از نویسندگان (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. ج. ۷. دارالکتب الاسلامیه. ص. ص ۲۷۱-۲۷۴سوره توبه، مقدمه

پیوند به بیرون