آیه فطرت
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
نسخهای که میبینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Shobhe (بحث | مشارکتها) در تاریخ ۸ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۰:۰۶ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان میدهد.
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمیتر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
مشخصات قرآنی | |
---|---|
نام آیه | آیه فطرت |
نام سوره | روم |
شماره آیه | ۳۰ |
محل نزول | مکه |
شأن نزول | ندارد |
شماره جزء | ۳۰ |
شماره حزب | ۴۱ |
اختلاف در | تفسیر |
اطلاعات دیگر | |
شماره کلمه | ۲۲ |
شماره حرف | ۱۱۳ |
حروف مقطعه | ندارد |
آیه فطرت، آیه ۳۰ سوره روم است.
متن عربی و ترجمه آیه[ویرایش]
فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنِیفًا ۚ فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْهَا ۚ لَا تَبْدِیلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ (ترجمه: پس حق گرایانه، به سوی این آیین روی آور،[با همان] فطرتی که خدا مردم را بر آن سرشته است. تغییری در آفرینش خدا نیست. آیین پایدار همین است ولیکن بیشتر مردم نمی دانند.)[۳۰–۳۰]
این آیه به وجود فطرت در انسان اشاره میکند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
مطالعه بیشتر[ویرایش]
- سکینه نعمتی (۲۵ اردیبهشت ۱۳۸۵)، «بررسی آیه فطرت»، رسالت، ش. ۵۸۶۳، ص. ۱۷