بهشت: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
از ۱۸۰۰ سال پیش از [[مسیح]]، [[دین زرتشت]] سخن [[روز قیامت]] را مطرح کرده و آتشگاه ([[جهنم]]) و پردیس (بهشت) را توصیف می‌کند. روح مرده سه روز در کنار جسد می‌ماند و سحر گاهان روز چهارم به سوی [[پل چینود]] روان می‌شود. در آنجا در دادگاهی در حضور ایزدان [[سروش]]، [[رشن]] و [[اشتاد]] برگزار و با ترازو به کارهای نیک و زشت او رسیدگی می‌شود تا بتوان دید کدامین کفه ترازو سنگین تر است. سپس انسان نیک سرشت از راهی نورانی به سوی [[پردیس]] (بهشت) و انسان گنه‌کار به [[دوزخ]] می‌رود.<ref>Alice K. Turner: تاریخ دوزخ The History of |
از ۱۸۰۰ سال پیش از [[مسیح]]، [[دین زرتشت]] سخن [[روز قیامت]] را مطرح کرده و آتشگاه ([[جهنم]]) و پردیس (بهشت) را توصیف می‌کند. روح مرده سه روز در کنار جسد می‌ماند و سحر گاهان روز چهارم به سوی [[پل چینود]] روان می‌شود. در آنجا در دادگاهی در حضور ایزدان [[سروش]]، [[رشن]] و [[اشتاد]] برگزار و با ترازو به کارهای نیک و زشت او رسیدگی می‌شود تا بتوان دید کدامین کفه ترازو سنگین تر است. سپس انسان نیک سرشت از راهی نورانی به سوی [[پردیس]] (بهشت) و انسان گنه‌کار به [[دوزخ]] می‌رود.<ref>Alice K. Turner: تاریخ دوزخ The History of |
||
Hell. Hale, London 1995, {{ISBN|0-7090-5688-5|en}}</ref><ref>Veronica Ions: دنیای اسطوره‌شناسی Die Welt der Mythologie. tosa, Wien 2001, {{ISBN|3-85492-224-8|en}}</ref> |
Hell. Hale, London 1995, {{ISBN|0-7090-5688-5|en}}</ref><ref>Veronica Ions: دنیای اسطوره‌شناسی Die Welt der Mythologie. tosa, Wien 2001, {{ISBN|3-85492-224-8|en}}</ref> |
||
گرودمان یا سرای آرامش و سرود و یا خانه منش نیک و در وجودمان یا خانه دروغ و خانه ی منش زشت با بهشت و دوزخ مومنین ادیان دیگر شباهت ندارد ، این بهشت و دوزخ نه دارای شکل است و نه قابل تجسم. هیچگونه وصفی از آن در گات ها نشده است و نه به زمان وابسته است و نه به مکان. نه جای آن مشخص است و نه دوران و زمان آن . در بیشتر سرودهای زرتشت ، بهشت و دوزخ در همین جهان و در منش و وجدان انسان برپا می شود و پاداش و کیفر نیز در همین زندگی به انسان باز می گردد ولی گاهی هم به طور اشاره از یک عامل پس از مرگ در گات ها سخن رفته است در مفهوم پل چینوات ، هرچند به معنی گذار جدا سازنده و پاداش دهنده می توان مرحله ای در همین جهان را منظور داشت ولی باز هم اثری از یک فضای پس از مرگ در آن مشاهده کرد . سرای سرود که جایگاه اهورا است . سرای اندیشه ی نیک و اشه وهیشته یا پردیس و بهشت ، نیز می توان هر دو جنبه این جهانی و جهان پس از مرگ را در نظر گرفت ، برخی از دانشمندان چون زولستر معتقدند که بهشت و دوزخ نخستین بار در گات ها مطرح شده و دیگر ادیان از آن بهره گرفته اند . ( سید جلال الدین آشتیانی ، مزدیسنا و حکومت ، ص ۲۵۳ ) |
|||
== بهشت از دیدگاه مسیحیت == |
== بهشت از دیدگاه مسیحیت == |
||
نسخهٔ ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۴۹
بهشت یا وهشت[۱] یا پردیس مفهومی است که در بیشتر مذاهبِ باورمند به زندگی پس از مرگ، وجود دارد. بهشت جایی است که نیکوکاران پس از مرگ، در آن جاودانه می‌شوند. بر اساس آموزه‌های مذهبی اسلام و برخی دیگر از مذاهب، بهشت جایگاه پایانی هر انسان نیکوکار است و در آن جا به اندازه کارهای نیکش از مواهب آن برخوردار خواهد شد. ادیان این مفهوم گوناگون تعریف کرده‌اند.
کهن‌ترین پیشینه در اساطیر
از ۱۸۰۰ سال پیش از مسیح، دین زرتشت سخن روز قیامت را مطرح کرده و آتشگاه (جهنم) و پردیس (بهشت) را توصیف می‌کند. روح مرده سه روز در کنار جسد می‌ماند و سحر گاهان روز چهارم به سوی پل چینود روان می‌شود. در آنجا در دادگاهی در حضور ایزدان سروش، رشن و اشتاد برگزار و با ترازو به کارهای نیک و زشت او رسیدگی می‌شود تا بتوان دید کدامین کفه ترازو سنگین تر است. سپس انسان نیک سرشت از راهی نورانی به سوی پردیس (بهشت) و انسان گنه‌کار به دوزخ می‌رود.[۲][۳] گرودمان یا سرای آرامش و سرود و یا خانه منش نیک و در وجودمان یا خانه دروغ و خانه ی منش زشت با بهشت و دوزخ مومنین ادیان دیگر شباهت ندارد ، این بهشت و دوزخ نه دارای شکل است و نه قابل تجسم. هیچگونه وصفی از آن در گات ها نشده است و نه به زمان وابسته است و نه به مکان. نه جای آن مشخص است و نه دوران و زمان آن . در بیشتر سرودهای زرتشت ، بهشت و دوزخ در همین جهان و در منش و وجدان انسان برپا می شود و پاداش و کیفر نیز در همین زندگی به انسان باز می گردد ولی گاهی هم به طور اشاره از یک عامل پس از مرگ در گات ها سخن رفته است در مفهوم پل چینوات ، هرچند به معنی گذار جدا سازنده و پاداش دهنده می توان مرحله ای در همین جهان را منظور داشت ولی باز هم اثری از یک فضای پس از مرگ در آن مشاهده کرد . سرای سرود که جایگاه اهورا است . سرای اندیشه ی نیک و اشه وهیشته یا پردیس و بهشت ، نیز می توان هر دو جنبه این جهانی و جهان پس از مرگ را در نظر گرفت ، برخی از دانشمندان چون زولستر معتقدند که بهشت و دوزخ نخستین بار در گات ها مطرح شده و دیگر ادیان از آن بهره گرفته اند . ( سید جلال الدین آشتیانی ، مزدیسنا و حکومت ، ص ۲۵۳ )
بهشت از دیدگاه مسیحیت
از دیدگاه مسیحیت کشور فلسطین و قدس سرزمین و شهر پاک خداست و خداوند در کتاب انجیل بهشت را قدس آسمانی می‌نامد که با طلا و نقره و انواع جواهرات زیبنده شده و خداوند بر همه چیز کنترل دارد و در آنجا به کسانی که به بهشت می‌روند که باورمندان مسیح هستند بدن‌های جدیدی می‌دهند که در آن‌ها شهوت و گرسنگی و بیماری و درد نیست و اشخاصی که این بدن‌ها را دریافت می‌کنند در مرکز قدس آسمانی همیشه خداوند را با سرود و آواز و سازهای زیبا و رقص به همراه فرشتگان می‌پرستند و اشخاصی که این بدن‌های نو را دارند (یعنی کسانی که در بهشت هستند) به هیچ عنوان از پرستش و عشق ورزیدن به خدا خسته نمی‌شوند و همیشه در شادی و آرامش او خواهند بود.[۴]
paradis از دیدگاه اوستا
برای گروندگان به اصول نیک یا بد مکان و مقام‌هایی برای پاداش و عقاب مهیاست. سه اصل اندیشه نیک، گفتار نیک، و کردار نیک از هر حیث تازه و بکر بود، زیرا تا آن روز کسی نظیر آن را در جهان نگفته و تعلیم نداده بود. این سه دستور برجسته و مفید در کتاب اوستا به اندازه‌ای مورد توجه است که به‌طور مکرر از آن‌ها نام برده شده و به خوبی ستوده شده‌است. علت عظمت و اهمیت تعالیم سه‌گانه بسیار واضح و روشن است، زیرا اساس و پایه تمام نیکی‌ها و روشنی هاست. اندیشه نیک، گفتار نیک به بار می‌آورد و در دل انسان تخم نیکی می‌پروراند و نتیجه آن به صورت اعمال و کردار پسندیده در می‌آید و به عالم بشریت سود می‌رساند و باعث آسایش و رفاه خلق خدا می‌گردد. این سه آموزه ایرانی هیچگاه شامل حال زمان نمی‌شود و هیچ زمانی نیازمند به بروزرسانی ندارد. زیرا تا دنیا دنیا باشد بشریت به این سه آموزه نیک نیازمند است.[نیازمند منبع]
آن کس که اندیشه نیک داشته باشد مورد فضل و رحمت اهورامزدای دانا و توانا واقع می‌شود و مستحق دخول در بهشت برین می‌گردد. برعکس، هرگاه نیت و اندیشه انسانی خوب نباشد و به وسوسه اهریمن نفس و هوی گرفتار شود به‌طور یقین گفتار او سراسر دروغ و اعمالش گناه و معصیت خواهد بود. بدین سبب است که پیامبر ایرانی در هشتاد و پنج قرن پیش (بین ۳۷۰۰ تا ۸۵۰۰ سال پیش) این سه اصل اخلاقی و دینی را به ابناء بشر ارزانی داشته و تعلیم داده و آن‌ها را سرچشمه سایر تعالیم اخلاقی قرار داده‌است.[نیازمند منبع]
جستارهای وابسته
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ بهشت موجود است. |
منابع
 |
مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به بهشت در ویکیگفتاورد موجود است. |
- ↑ Saleminejad, Hossein. "معنی وهشت | لغت‌نامه دهخدا". www.vajehyab.com (به انگلیسی). Retrieved 2018-08-07.
- ↑ Alice K. Turner: تاریخ دوزخ The History of Hell. Hale, London 1995, ISBN 0-7090-5688-5
- ↑ Veronica Ions: دنیای اسطوره‌شناسی Die Welt der Mythologie. tosa, Wien 2001, ISBN 3-85492-224-8
- ↑ (مکاشفه یوحنا باب ۲۱ آیات ۱ تا ۶ | باب ۲۱ آیات ۱۵ تا ۲۷).
 | این یک مقالهٔ خرد دین و آیین است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |