این مقاله دربارهٔ یکی از مفاهیم الهیات مسیحی است. برای عیسای ناصری، عیسی را ببینید. برای مسیحا، مسیحا را ببینید.
قدیمی‌ترین نمادهای شناخته شده Christ Pantocrator - در صومعه سنت کاترین. دو حالت مختلف در صورت، در هر دو طرف تأکید بر ماهیت دوگانه مسیح به عنوان هر دو بعد الهی و انسانی دارد.
مسیح (به عبری: מָשִׁיחַ (Māšîaḥ)) (به سریانی: ܡ ܫ ܝ ܚ ܐ (M'shiha)) در عهد عتیق به معنی پادشاه یا کاهنی است که با روغن مقدس مسح شده است. در عهد جدید، مسیح به شکل یک لقب برای عیسی استفاده شده است و به طور عام «مسیح» به عنوان مترادف با عیسای ناصری در نظر گرفته می‌شود.
بر طبق انجیل پیروان عیسای ناصری او را پس از مرگ و رستاخیزش، عیسی مسیح یا عیسی کریستیوس نامیدند و خود را بر طبق اعمال رسولان (۱۱:۲۷) مسیحی نامیدند. پیش از مرگ و تصلیب عیسی او بیشتر به عنوان عیسای ناصری و یا عیسی پسر یوسف خوانده می‌شد.[۱]اما پس از تصلیب پولس رسول در عهد جدید از او به عنوان عیسی مسیح یا مسیح یاد می‌کرد[۲]
مسلمانان عیسی را به عنوان مسیح و پیامبر الهی پذیرفته‌اند اما او را پسر خدا نمی‌دانند؛ و مسئله تثلیث را رد می‌کنند و معتقدند که او کشته نشد و به آسمان رفت و زنده است. آنها طبق دیدگاه آخرزمانی در دین اسلام ، منتظر ظهور مسیح به همراه مهدی هستند.
