نقد اسلام

مانند همه ادیان، نقد اسلام از همان اولین مرحله‌های شکل گیری آن وجود داشته است. نقدها فلسفی، علمی، اخلاقی، سیاسی، دین شناسی و تاریخ‌نگاری بوده است. بطورکلی نقد دین می‌توان سه خاستگاه مختلف داشته باشد: از دیدگاه سکولار (که به آتیسم محدود نمی‌شود)، از منظر دین دیگری، یا از دیدگاه دیگر فرقه‌ها یا شعبه‌های دیگر همان دین (وفا سلطان، تسلیمه نسرین). نقد می‌تواند محدود به نوشته یا مناظره یا به شکل اعتراض یا لحن طنزآمیز باشد. نقد اغلب منفی است اما همچنین می‌تواند مثبت باشد.

اولین نقدهای نوشتاری توسط مسیحیان نوشته شده و مربوط قبل از سال ۱۰۰۰ م. است. بعدها این انتقادات شامل خود جهان اسلام نیز شد. بعد از مدتی یهودیان نیز شروع به نقد اسلام کردند. در دوره معاصر انتقادات از اسلام هم از بیرون و هم از درون دربارهٔ مباحث متفاوت بسیاری بوده است.

این انتقادها شامل انتقاد از تحمل اسلام دربارهٔ خود انتقاد، برخورد اسلام با ارتداد و مرتدان است و رفتار با آنها است. بخش دیگری از این انتقادها بر روی اخلاقیات محمد بنیان‌گذار اسلام هم در خلوت و در عموم تمرکز می‌کنند. همچنین اعتبار و دستورهای اخلاقی قرآن نیز مورد انتقاد است. انتقادات دیگر بیشتر از حقوق بشر و حقوق زنان در ملل اسلامی کنونی است.

جستارهای وابسته

• نقد قرآن
• نقد محمد
• نقد علی