جنة

نوشتار(های) وابسته: بهشت و پردیس

جنّة، مفهومی در اسلام است که مومنان و نیکوکاران پس از مرگ برای همیشه در آن با نعمت و خوشی خواهند زیست.

در نظر قرآن، مؤمنان و صالحان سرانجام به جایی ابدی به نام جنت می‌روند و زندگی پر نعمت و خوشی را در پیش می‌گیرند بنابر آیات قرآن این وعده الهی قطعی است.

قرآن از دو بهشت نام برده: یکی در عالم برزخ که موقت است و دیگری در آن جهان که جاودان است.

بهشت درجات و مراتبی دارد و برخی از آن‌ها بر دیگری برتری دارند. نعمت‌های بهشتی نیز بسته به درجات بهشتیان، گوناگونی دارند.

درقرآن کریم بهشت دارای ۸نام ست-دارالجلال-دارالقرار-دارالسلام-جنه الفردوس-جنه الماوی-جنه الخلد-جنه النعیم-جنه عدن. درروایات ازاسامی فوق بهریک ازدرهایاطبقات هشتگانه اطلاق می‌شودوازهریک ازانهاگروهی واردویادران سکنی می‌گزینند.و

بهترین قسمت بهشت اعلی علیین است که محل استقرارانبیاءالهی است و پس ازانان اولیاءالله ودرمراحل بعدی سابقین (مقربین)-علماء-شهداء-صالحین ودیگرمومنان قراردارند

یک:نعمتهای جسمانی بهشت

درقرآن کریم ازنعمتهای جسمانی بهشت بشرح زیریادشده است. باغهاونهرهای جاری دران-سایه‌های ملایم ودائمی-قصرها-فرشهاوتختهای گسترده-غذاهای اماده-شرابهای طهور تسنیم ورحیق-ظروف لباسهاوزینتها-همسران پاک بکروشوهردوست (حورالعین) خادمان کمربسته بخدمت-ساقیان جام بدست-پیش پذیرائی-دختران نارپستان وهمسن-شرابی باطبع کافور-رحیقی مختوم بمشک ویازنجبیل ازچشمه‌ای به نام سلسبیل-دیبای نازک وحریرواستبرق ودستبندهای سیمین-شرابهائی که هرگزمستی وخماری ندارد-میوه دلخواه وگوشت تازه-زنان زیباوسیاه چشم چون لولومکنون-نهرهائی ازشیروشراب وعسل مصفا

دو:نعمتهای روحانی بهشت

احترام مخصوص-صلح وصفا-امنیت-دوستان خوب-محبت ونشاط-خشنودی خداوند-ابدیت نعمتها-انچه بخواهندهست-منتی درکارنیست-سخن بیهوده درکارنیست-طراوت ازسیمای آنان می‌بارد-سلام وسلامتی واسایش ابدی-روبروی هم مینشینندوازگذشته هاصحبت می‌کنند-دربیان میگویندسبحانک ا… م-درودشان سلامست واخرالحمدلله رب‌العالمین-درکنارهمسران وفرزندان صالح خودقراردارند.و

توصیف ویژگی‌های بهشت از دیدگاه علی ابن ابی طالب

اگر با چشم دل به آنچه که از بهشت برای تو وصف کرده‌اند بنگری، از آنچه در دنیاست دل می‌کنی، هر چند شگفتی‌آور و زیبا باشد؟ از خواهشهای نفسانی و خوشیهای زندگانی و منظره‌های آراسته و زیبای ان کناره می‌گیری، و اگر فکرت را به درختان بهشتی مشغول داری که شاخه‌هایشان همواره به هم می‌خورند و ریشه‌های آن در توده‌های مشک پنهان و در ساحل جویباران بهشت قرار گرفته آبیاری می‌گردند، و خوشه‌هایی از لؤلؤ آبدار به شاخه‌های بزرگ و کوچک درختان آویخته و میوه‌های گوناگونی که از درون غلاف‌ها و پوشش‌ها سر بیرون کرده‌اند، سرگردان و حیرتزده می‌گردی: شاخه‌های پر میوهٔ بهشت که بدون زحمتی خم شده در دسترس قرار گیرند، تا چینندهٔ ان هرگاه که خواهد برچیند، مهمانداران بهشت گرد ساکنان ان و پیرامون کاخهایشان در گردشند و آنان را با عسلهای پاکیزه و شرابهای گوارا پذیرایی کنند. آنان کسانی اند که همواره از کرامت الهی بهره مندند تا آنگاه که در سرای ثابت خویش فرود آیند و از نقل و انتقال سفرها آسوده گردند. ای شنونده! اگر دل خود را به منظره‌های زیبایی که در بهشت به ان می‌رسی مشغول داری، روح تو با اشتیاق فراوان به ان سامان پرواز خواهد کرد، و از این مجلس من با شتاب به همسایگی اهل قبور خواهی شتافت. خداوند با لطف خود من وشما را از کسانی قرار دهد که با دل و جان برای رسیدن به جایگاه نیکان تلاش می‌کند.