بوشهر

بوشهر بوشهر
به ترتیب: ساحل بندر بوشهر، نیروگاه اتمی بوشهر، شرکت کشتی سازی و سکوسازی ایران صدرا نشان‌وارهٔ شهرداری بندر بوشهر
کشور	ایران
استان	بوشهر
شهرستان	بوشهر
بخش	مرکزی
نام(های) دیگر	سیگار برگ
نام(های) پیشین	لیان، رام‌اردشیر، بُخت اردشیر، ابوشهر، ریشهر، ریضهر، کرسونئوس، بندر نادریه، راکسل
سال شهرشدن	۱۳۰۱
مردم
جمعیت	۲۲۳٬۵۰۴ نفر (سال ۹۵)
رشد جمعیت	۱٫۴ درصد
تراکم جمعیت	۳۶٫۹ نفر بر کیلومتر مربع
جغرافیای طبیعی
مساحت	۵۰۰۰ هکتار
ارتفاع	۱۸ متر
آب‌وهوا
میانگین دمای سالانه	۲۵ درجهٔ سانتی‌گراد
میانگین بارش سالانه	۲۵۹٫۲ میلی‌متر
اطلاعات شهری
شهردار	حسین حیدری
تأسیس شهرداری	۱۲۹۰ هجری شمسی
ره‌آورد	ماهی، میگو، گلیم، قالی، مسقطی، حصیر
پیش‌شمارهٔ تلفن	۰۷۷
وبگاه	http://www.bushehr.ir/
شناسهٔ ملی خودرو	ایران ۴۸ ب، ج، د، س
بوشهر روی نقشه ایران ۲۸٫۹۵۷۶°شمالی ۵۰٫۸۳۷۱°شرقی / 28.9576; 50.8371

بوشِهْر ( آوا) از شهرهای بندری ایران است که مرکز استان بوشهر و شهرستان بوشهر محسوب می‌شود. بوشهر در سال ۱۳۹۵ خورشیدی بالغ بر ۲۲۳٬۵۰۴ نفر جمعیت داشته‌است که بدین‌ترتیب پرجمعیت‌ترین شهر استان بوشهر و چهارمین شهر پرجمعیت جنوب ایران به‌شمار می‌رود. این شهر که در واقع به‌صورت یک شبه‌جزیره در بخش مرکزی شهرستان بوشهر قرار دارد، فقط از سمت شرق با خشکی ارتباط دارد. بوشهر ۱۸ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و دارای آب و هوای نیمه بیابانی گرم است.

بوشهر قدمتی حدود ۵هزار سال دارد و از مراکز مهم در حکومت‌های مختلف اعم از عیلامی، ساسانی، و افشاریان بوده‌است. در دوره‌ی خلیفه‌ی دوم (عمر)، ریشهر (بوشهر قدیم) به‌دست مسلمانان در جنگی به‌نام «وقعه ریشهر» فتح شد. بوشهر کنونی توسط «ابومهیری» که پسر «شیخ ناصرخان آل مذکور» بود، در سال ۱۱۱۴ ه‍.ش ایجاد شد. به‌دلیل اهمیت زیاد این شهر در سده‌های گذشته، اقدامات زیادی برای اولین بار در بوشهر انجام شد. به‌عنوان نمونه اولین چاپخانه سنگی، صنایع برق، یخ‌سازی، و اولین خط تلگراف در بوشهر راه‌اندازی شد.

نام بوشهر در کتاب‌ها و اسناد تاریخی، تحت نام‌های مختلفی نظیر «رام اردشیر»، «ابوشهر»، «بُخت اردشیر»، «لیان»، و «ریشهر» به ثبت رسیده‌است.
بیشتر مردم بوشهر به زبان فارسی با گویش بوشهری تکلم می‌کنند. بندر بوشهر به‌خاطر عواملی، مانند صیادی (شیلات)، وجود نیروگاه اتمی، کشتی‌سازی و صادرات، از این بندر رونق اقتصادی گرفته‌است.

۱۸ اسفند سالروز تأسیس مدرسه‌ی سعادت، روز بوشهر نام گرفته‌است.

نام بوشهر

یک نقشه مربوط به سال ۱۷۴۰ که توسط فرد انگلیسی با نام جی چیلد کشیده شده و نام بوشهر با نام بندر ریشهر نوشته شده‌است

در گذشته نام‌های گوناگونی برای تمدن و شهر بوشهر فعلی وجود داشته‌است که قدیمی‌ترین نام اعلام‌شده «لیان» است. براساس حفاری‌های باستان‌شناسی موریس پزار (باستان‌شناس فرانسوی) در سال ۱۹۱۳ میلادی که در مناطق گل پیل، امامزاده، و سبزآباد انجام شد، حدس زده شد که در دوره‌ی عیلامیان به این شبه‌جزیره لیان گفته می‌شده‌است. به‌گفته‌ی برخی از محققان بوشهری، کلمه‌ی لیان یک واژه‌ی بابلی و به‌معنای «آفتاب درخشان» است. همچنین در دیگر دوران‌ها نام‌هایی همچون «ریشهر»، «ریواردشیر»، «بوخت اردشیر»، «رام اردشیر»، و «رامش اردشیر» را به بوشهر نسبت داده‌اند. در برخی منابع گفته شده که بوشهر تصحیف و تحریف‌شده‌ی «بخت اردشیر» به‌معنی «شهر رهایی» و همان شهری است که اردشیر بابکان در آن رهایی یافته‌است. در برخی اسناد قدیمی عربی، این شهر را «البوشهر» نامیده‌اند که کوتاه شده آن «ابوشهر» است. از نام‌های دیگری که به این شهر نسبت داده‌اند می‌توان به «رامشهر»، «انطاکیه»، و «بندر نادری» اشاره کرد. در عصر هخامنشی از تمدن‌های بزرگ در ایران تمدن لیان بوده‌است که برخی به‌اشتباه نام آن را از نام‌های بوشهر می‌دانند. هم‌اکنون نام خیابانی در بازار بوشهر به همین نام است. طبق آثار کشف شده در منطقه‌‌ی باستانی هلیله و ریشهر نام این سرزمین ژرمانسیکا بوده‌است. همچنین در آثار باستانی شوش از این بندر نام برده شده‌است. در زمان اسکندر نام آن به موزامبری تغییر یافت.

پیشینه

قبل از اسلام

پیشینه تاریخ تمدن شهر بوشهر مربوط به پنج الی شش هزار سال قبل از میلاد است(دوره نو سنگی جدید و قدیم) و دقیقاً معلوم نیست که این شهر در چه نقطه ای از تاریخ و توسط کدام قوم یا مردمی تأسیس شده‌ است. قدیمی‌ترین آثار بدست آمده مربوط به دوره عیلامی‌ها بوده‌ است که بعد از دو کاوش باستان‌شناسی توسط آلمانها (پروفسور آندریاس در ۱۸۷۲–۱۸۷۷ میلادی) و فرانسویی‌ها (موریس پزار در ۱۹۱۳ میلادی) انجام شده‌ است. در دوره حکومت عیلامیان، شهری به نام لیان (به معنای آفتاب درخشان) در کنار شهر بوشهر فعلی بنا شد که عظمت این شهر را می‌توان با توجه به قبرستان شغاب (۱۰ هکتار) که محل دفن مردگان اهالی لیان بوده، بسیار بزرگ حدس زد. چند خدایی، نیروهای طبیعی، و رب النوعهای گوناگون که توسط این مردم پرستش می‌شده، نشان از مذهب متفاوت اهالی این شهر دارد. زبان و خط نوشتاری مردم این شهر سومری بوده اما بعدها خود عیلامیان خط دیگری ابداع می‌کنند که تا زمان مادها و هخامنشیان مورد استفاده قرار می‌گرفته‌ است. اقتصاد مردم لیان علاوه بر تجارت؛ صیادی و کشاورزی و تولید انجیر و انگور و خرما نیز بوده‌ است که آب این فعالیتها و آب شرب مردم توسط قنات‌هایی که از جنوب شرقی تا شمال غربی شهر حفر کرده بودند، تأمین می‌شده‌ است. منشأ آب این قنات‌ها هنوز معلوم نیست. بوشهر مرکز تجارت دولت عیلام بوده‌ است. در دوره حکومت عیلامیان، شهر لیان چندین بار بین بابلیها و عیلامی‌ها دست به دست شد اما سرانجام توسط «نبوکدنصر یکم» (بخت النصر) به آن حمله بزرگ همراه با قتل‌عام مردم این شهر صورت گرفت و این شهر با خاک یکسان شد.

بعد از عیلامیان، بوشهر و منطقه بوشهر قسمتی از قلمرو مادها بوده‌است. طبق گفته پیر بریان، در دوره هخامنشیان ترعه ای در کنار بوشهر ساخته شده که مربوط به دوره داریوش بزرگ است. در دوره سلوکیان، نه شهر در کنار خلیج فارس دایر شد که از آنها می‌توان به انطاکیه پارس که در واقع بوشهر امروزی در کنار لیان باستانی بود، اشاره کرد. انطاکیه پارس توسط آنتیوخوس سوم در حدود سال ۲۰۵ قبل از میلاد ایجاد شد. اسکندر مقدونی زمانی که به دریانورد معروف خود «نئارخوس» دستور داد که گزارش دریایی از خلیج فارس برای او تهیه کند، در سال ۳۲۷ قبل از میلاد بعد از گذشتن از میناب به سواحل بوشهر رسید. وی از نواحی شبه جزیره «مزامبریا» (که اکنون بوشهر فعلی در آن قرار دارد) برای همراهان خود آذوقه تهیه کرد. در دوره اشکانیان نیز مهرداد اول بر نواحی خلیج فارس چیره شد. او کشور عیلام را از بین برد و حاکم بر خلیج فارس، بین‌النهرین و خوزستان شد.

در دوره ساسانیان، اردشیر ساسانی (اردشیر یکم) با قیام علیه حکومت سلوکیان که بر ایران از لحاظ اجتماعی و اخلاقی رنگ و بوی یونانی داده بود، برخاست و سواحلی از خلیج فارس که قبلاً بخشی از حکومت ایران بود را تسخیر کرد. وی تا بحرین را به تسخیر خود درآورد. در این دوره بوشهر «بخت اردشیر» نامیده می‌شد. «ریو اردشیر» یا «بخت اردشیر» در دوره‌های بعد «ریشهر» نامیده شد. هم‌اکنون در منطقه ریشهر کنونی در بوشهر، یک قلعه وجود دارد که ساسانیان از آن زمان در ریشهر ساخته بودند. ویرانه‌های این شهر در ۸ کیلومتری شهر بوشهر قرار دارد و به آن «ریشهر» گفته می‌شود. عرب‌ها این شهر را «ریضهر» و یونانیان آن را «کرسونئوس» می‌نامیدند.اخیراً طی یک بررسی که در دریا و به فاصله ۵۰ متری از ساحل بوشهر انجام شده، سفالهای اژدری و لعاب دار فیروزه ای مربوط به دوره ساسانی و صدر اسلام کشف شده‌است.

بعد از اسلام

فیلم هوایی از شهر بوشهر که توسط یک انگلیسی در بیش از ۷۰ سال پیش گرفته شده‌است

بعد از سقوط حکومت ساسانیان به دست اعراب مسلمان، منطقه بوشهر در بین سالهای ۱۹ تا ۲۲ ه‍.ق و در دوره خلیفه دوم، عمر، به دست «عثمان ابن ابی العاص» فتح شد. در این دوره مرزبان بوشهر شخصی به نام «شهرک» بوده‌است. از لحاظ بزرگی و غنیمت‌های بدست آمده، این جنگ را با جنگ «قادسیه» مقایسه کرده‌اند. به همین دلیل به این جنگ «وقعه ریشهر» می‌گویند و یکی از ایام العرب نامیده شده‌است. بعد از اینکه خساراتی در دوره فتوحات اسلامی به این بندر وارد شد اما بوشهر تا زمان سلجوقیان پایدار ماند.

در دوره صفویه در ایران که با پایان قرون وسطی در اروپا همراه بود و اروپاییان برای تأمین کالا از شرق نیازمند راه ارتباطی با هند و چین بودند، با ظهور ترکان عثمانی، شاهراه ارتباطی شرق به غرب مسدود شد. به همین دلیل اروپاییان یا باید از راه پر خطر زمینی شمال اروپا و آسیا عبور می‌کردند یا از راه دریا با دور زدن قاره آفریقا به هند می‌رسیدند. پرتغالی‌ها راه دوم را انتخاب کردند تا با تسخیر جزیره هرمز بر دریای عمان و خلیج فارس حاکم شوند و با نفوذ بر بصره و مقابله با ترکان عثمانی و نهایتاً حفظ گوا بر هند سلطه بیشتری داشته باشند. در این دوره از جمله مناطق در خلیج فارس که توسط پرتغالی‌ها اشغال شد، ریشهر و قسمتی از این نواحی بود. عملیات اخراج پرتغالی‌ها از سال ۱۰۱۰ ه‍.ق توسط امام‌قلی خان برای آزادسازی بحرین از دست پرتغالی‌ها، از استان بوشهر آغاز شد. در نهایت، درسال ۱۰۳۱ ه‍.ق با آزادسازی جزیره هرمز، پرتغالی‌ها به‌طور کامل از خلیج فارس اخراج شدند. طبق گفته دوباروس بندر ریشهر در این دوره از تاریخ (قرن شانزدهم میلادی/دهم هجری) دو هزار خانه بوده‌است.

روی هم رفته، این بندر از دوره سلجوقیان تا دوره نادرشاه افشار در رکود بود اما چون راه‌های کاروانی و پستی خلیج فارس و بلعکس به بوشهر منتهی می‌شد و از امنیت مناسبی برخوردار بود، در دوره افشاریه بعنوان بندر اصلی خلیج فارس انتخاب می‌شود و رفته رفته به بندر معتبری در خلیج فارس تبدیل می‌شود. نادرشاه در سال ۱۱۴۷ ه‍.ق (۱۷۳۵ م) به فکر تأسیس یک نیروی دریایی بود. او لطیف خان دشتستانی را بعنوان حاکم کل کرانه‌ها، بندرها، جزیره‌های جنوب، دشتستان و شولستان انتخاب کرد. لطیف خان محل کنونی بوشهر را که یک آبادی کنار ساحل بود بعنوان مرکز فرماندهی خود انتخاب کرد و بناهایی در آن ایجاد کرد. اون نام این بندر را «نادریه» گذاشت و شهر ریشهر را به این شهر جدید منتقل کرد. البته نام بندر نادریه به بوشهر تغییر کرد.

نادرشاه در این مدت تلاش زیادی برای ایجاد یک نیروی دریایی کرد. وی اقدام به خرید و ساخت کشتی در بوشهر کرد و با بکار گرفتن یک تاجر انگلیسی به نام «جان التون» بوشهر را به یک مرکز مهم کشتی سازی و پادگان نظامی تبدیل کرد(نیروی دریایی ایران افشاری). در همین بین هلندی‌ها بندر ریگ را بعنوان مرکز تجارت خود انتخاب کردند و از طرف دولت افشاریه به آنان اجازه حضور در بندر بوشهر داده شد.

تصویر از ساحل شهر بوشهر در سال ۱۳۰۳ اثر والتر میتل‌هولتسر

آل مذکور ازخاندان‌های قدرتمند عرب جنوب بودند که در نیمه اول قرن دوازدهم از سواحل جنوبی به ریشهر مهاجرت کردند. رئیس طایفه آل مذکور یعنی شیخ ناصر بعد از مدتی شهر بوشهر فعلی را بنیان نهاد و از ریشهر به آن نقل مکان کرد. بوشهر فعلی حدود ۳۰۰ سال قدمت دارد و توسط «ابومهیری» در سال ۱۱۱۴ هجری شمسی ایجاد شد تا محلی برای تأسیس نیروی دریایی نادرشاه باشد. ابومهیری پسر «شیخ ناصرخان آل مذکور» (ناخداباشی کشتی‌های نادرشاه و بنیان‌گذار خاندان «آل مذکور» است. بعد از مرگ نادرشاه در سال ۱۷۴۷ م (۱۱۶۰ ه‍.ق) نیروی او در سواحل خلیج فارس بین حاکم بندرعباس و بوشهر تقسیم شد. حاکم بوشهر یعنی شیخ «ناصرخان آل مذکور» که یکی از دریاسالاران نادرشاه بود کشتی‌ها و ناوگان در بوشهر را به تصرف خود درآورد و حکومت قدرتمندی در بوشهر برای خود تشکیل داد. از آن زمان تا ۱۵۰ سال بعد، بوشهر به جای بندرعباس مهم‌ترین بندر خلیج فارس شد. در سال ۱۷۴۷ م هلندی‌ها تشکیلات تجاری خود در بوشهر را به‌صورت بخشی از تشکیلات بصره درآوردند. شیخ ناصر اقدام به تحریک دیگر بنادر علیه هلندی‌ها کرد. هلندی‌ها با فهمیدن این موضوع در سال ۱۷۵۳ م. تشکیلات خود را از بوشهر به خارگ منتقل کردند.

آغاز حضور انگلیسی‌ها در بوشهر

همچنین ببینید: مقیم خلیج فارس

در سال ۱۷۵۳ م. هلندی‌ها از بصره و چند سال بعد نیز از بوشهر و بندرعباس خارج شدند. بعد از هلندی‌ها، انگلیسی‌ها با اجازه کریم خان زند در بوشهر تجارتخانه تأسیس کردند و جایگزین هلندی‌ها شدند. در سال ۱۷۷۶ م. انگلیسی‌ها از بصره خارج شدند و به‌طور کامل در بوشهر استقرار یافتند.

در دوم ژانویه ۱۷۶۳ م. (۱۶ رجب ۱۱۷۶ ه‍.ق) قراردادی بین پرایس بعنوان نماینده کمپانی هند شرقی انگلیسی و شیخ سعدون آل مذکور (فرزند شیخ ناصر و برادر شیخ نصیر آل مذکور) نماینده حکمران بوشهر منعقد شد که به قرارداد «پرایس-سعدون» شهرت دارد. این قرارداد ده ماده ای به امضای کریم خان زند نیز رسید. بند هفتم این قرارداد طوری تدوین شده بود که می‌توان آن را قرارداد فروش بوشهر نامید. در این بند نوشته شده بود:

«شرکت انگلیسی می‌تواند در هر نقطه بوشهر یا هر بندر دیگر که در خلیج فارس انتخاب نماید، آن قدر زمینی که برای ساختمان یک نمایندگی تجاری لازم باشد، تصرف کند»

احمد فرامرزی در کتاب کریمخان زند و خلیج فارس دربارهٔ این قرارداد می‌گوید که این قرارداد باعث شد که بریتانیا حاکم بلامعارض خلیج فارس شود و حتی شیوخ سواحل خلیج فارس و سکه آن ژنرال انگلیسی مقیم بوشهر را «رئیس خلیج» می‌نامیدند.

دوره قاجار در بوشهر

مرکز حکمرانی بوشهر در دوره قاجار (اندرونی عمارت چهاربرج)

همچنین ببینید: اشغال بوشهر

بعد از مرگ کریمخان زند، لطفعلی خان زند که برای مقابله با نیروی قاجار نیازمند منابع مالی بود تمام دارایی شیخ ناصر ثانی فرزند شیخ ناصر آل مذکور را غصب کرد. به همین دلیل شیخ ناصر ثانی در درگیری بین لطفعلی خان و آقا محمدخان قاجار از لطفعلی خان حمایت نکرد و مانع ورود او به بوشهر شد. این مسئله باعث شد تا شیخ ناصر ثانی در دولت قاجار از جایگاه مطلوبی برخوردار شود. در دوره قاجار، بوشهر از یک بندر عادی به بندر اصلی ایران در مبادلات کالا تبدیل شد و علاوه بر آن مرکز حکمرانی تمام بنادر و مرکز نمایندگی بریتانیا در خلیج فارس بود.

تا دوره قاجار بریتانیا توانست مانع از حضور دیگر دولت‌های اروپایی در خلیج فارس شود اما با انعقاد دو قرارداد ترکمنچای و گلستان امکان حضور روسها در همه جای ایران فراهم شد. با این اتفاق که امکان حضور روسها در مرزها و خلیج فارس را ممکن می‌کرد که امکان تسلط بر هند را فراهم می‌کرد، بریتانیایی‌ها سعی می‌کردند که با تحت فشار قرار دادن حکومت داران ایران، به‌ویژه در هرات، از افزایش نفوذ روس‌ها بکاهند. از آنجایی که هرات قسمتی از ایران بود، پس مداخلات بریتانیا باعث ایجاد درگیری بین ایران و بریتانیا شد. در دوره محمدشاه قاجار (در ۱۲۵۰–۱۲۶۴ ه‍.ق / ۱۸۳۴–۴۸ م) اولین درگیری بین ایران و بریتانیا به دلیل اعزام نیرو از ایران به هرات برای اعمال حاکمیت ایران، در خلیج فارس و جزیره خارگ رخ داد. این درگیری در ۱۲۵۴ ه‍.ق / ۱۸۳۸ م. رخ داد. درگیری دوم در زمان ناصرالدین شاه (۱۲۶۴–۱۳۱۳ ه‍.ق) رخ داد که دلیل آن اعزام دوباره نیرو از ایران به هرات برای جلوگیری از تجاوز امیرنشینهای افغان بود. با تصرف هرات دوباره حکومت بریتانیا اقدام به اعزام نیرو به خلیج فارس و تصرف جزیره خارگ و بوشهر کرد. این درگیری در سال ۱۲۷۳ ه‍.ق / ۱۸۵۶ م. رخ داد اما این لشکرکشی بریتانیا تا خرمشهر ادامه پیدا کرد و در نتیجه باعث انعقاد «معاهده صلح پاریس» در ۷ رجب ۱۲۷۳ ه‍.ق / ۴ مارس ۱۸۵۷ م. شد. در این دو نبرد، مردم بوشهر به رهبری بعضی روحانیون مانند شیخ حسن آل عصفور به مقابله با قوای بریتانیا پرداختند.

سومین حمله بریتانیا به بوشهر در زمانی رخ داد که ملیون با قیام آیت الله مرتضی اهرمی و فتوای آیت الله آخوند خراسانی بوشهر را تصرف کردند. این حرکت در دوران مشروطه و حکومت استبدادی محمدعلی شاه قاجار به وقوع پیوست. بریتانیا به بهانه به خطر افتادن امنیت اتباع خارجی و تسلط مشروطه خواهان بر گمرک که در رهن بریتانیایی‌ها بود، به بوشهر نیرو اعزام کردند و با همکاری حکمران بوشهر یعنی احمدخان دریابیگی زمینه شکست مشروطه خواهان را فراهم کردند.

آخرین یورش بریتانیا به بوشهر در جنگ جهانی اول یعنی ۸ اوت ۱۹۱۵ م. (۱۶ مرداد ۱۲۹۴ ه‍.خ/۲۷ رمضان ۱۳۳۳ ه‍.ق) روی داد که با فتوای علمای وقت همچون آیت الله سید عبدالله مجتهد بلادی بوشهری، آیت الله شیخ محمد حسین برازجانی و آیت الله شیخ عبدالنبی بحرانی مردم این شهر و استان به مقابله با نیروهای بریتانیا برخاستند. در طی این اشغال که تا پایان جنگ جهانی اول ادامه پیدا کرد، بریتانیایی‌ها نیرویی به نام «تفنگداران پلیس جنوب» به جای ژاندارمری در جهت اجرای اهداف خود تشکیل دادند. در کنار مقابله مردم بوشهر، واسموس که کنسول آلمان در بوشهر بود به فعالیت علیه بریتانیایی‌ها پرداخت و ضرباتی به نیروهای برتانیایی وارد کرد. در این مدت بریتانیایی‌ها اشخاص آزادی‌خواه و وطن‌پرست بوشهر را به شهر «تانه» هند تبعید کردند و تمبری که روی آن نوشته بود «بوشهر در تصرف بریتانیا» را چاپ کردند.

”	... این بندر مهمترین نقطه خلیج فارس است. پیش از رسیدن به بوشهر، بارها وضع و نمای آن را در خیال آورده بودم و تصویری ذهنی از آن داشتم. بوشهر در جای خود بندرعباس دیگری بود چنان که بندرعباس هم بندری بسیار معتبر و تاریخی بوده است.	“
—یوشیدا ماساهارو،

رخدادهای تاریخی مهم

مشروطه در بوشهر

بعد از انتشار اخبار قیام مشروطه‌خواهان شهرهای مختلف ایران به توپ بسته شدن مجلس و سرکوب مشروطه‌خواهان، سید عبدالحسین لاری هیئت‌هایی به داراب، بندرعباس و بوشهر می‌فرستد. او در نامه به پیروزی‌های خود بر نیروهای دولتی در منطقهٔ لارستان را به اطلاع سید مرتضی مجتهد اهرمی می‌رساند. گزارش این پیروزی‌ها باعث برانگیخته شدن انقلابیان بوشهر می‌شود و سید مرتضی با کمک مردم آمادهٔ حمله به مقرهای دولتی در بوشهر می‌شود. خود سید مرتضی به دستور عبدالحسین لاری و براساس احکام علمای نجف، رهبری این قیام را به عهده می‌گیرد. او در ۲۲ مارس و با نام آرمان مِلّیون، بوشهر را تصرف می‌کند.

علیمراد فراشبندی اعلام کرده‌است که سید مرتضی در شب اول ربیع الاول ۱۳۲۷ ه‍.ق / ۲۳ آوریل ۱۹۰۹ م. به‌سرعت و بدون خون‌ریزی بوشهر را تسخیر می‌کند. بعد از مدتی گمرک بوشهر که در رهن بریتانیایی‌ها بود نیز توسط سید مرتضی و مِلّیون تصرف می‌شود. بعد از گذشت ۲ ماه از قیام سید مرتضی، دولت با موافقت بریتانیا احمدخان دریابیگی را به سمت حکمرانی کل بنادر جنوب ایران می‌گمارد. احمدخان ابتدا به نجف می‌رود و نظر علمای آنجا را جلب می‌کند و سپس از عراق به سمت بوشهر حرکت می‌کند. طی این مدت عده‌ای از نیروهای سید مرتضی که اکثراً صحرانشین بودند به بازار بوشهر دستبرد می‌زنند و اموال مردم را می‌دزدند.

جنرال کنسول بریتانیا در بوشهر که مخالف سرسخت سید مرتضی و مِلّیون بود به سر جرج بارکلی گزارشی از اوضاع بوشهر را ارسال می‌کند و در آن وضعیت بوشهر را نامناسب بیان می‌کند. سر ادوارد گری وزیر امور خارجهٔ وقت بریتانیا با مداخلهٔ نظامی بریتانیا موافقت می‌کند و ناو سلطنتی فاکس دستور حرکت از بندرعباس به بوشهر را می‌دهد. همچنین وزارت خارجهٔ ایران، روسیه، عثمانی، فرانسه و آلمان نیز با این مداخله موافقت می‌کنند. بعد از اتمام حجت نمایندهٔ سیاسی بریتانیا در بوشهر با سید مرتضی برای ترک بوشهر و رد این درخواست از طرف سید مرتضی، چهارصد نیروی بریتانیایی در ساحل پیاده شده، ساختمان نمایندگی بریتانیا (در سبزآباد فعلی)، محوطهٔ گمرک در شمال شهر، بانک شاهنشاهی و تجارتخانهٔ وانکهوس و شرکا را تصرف می‌کنند. با حمایت فاتحان تهران و نامهٔ آیت‌الله آخوند خراسانی، احمدخان دریابیگی به بوشهر برگشت و کنترل را در دست گرفت.

در ۱۵ جمادی الاول ۱۳۲۷ ه‍.ق، تفنگداران تنگستانی از صبح تا غروب به مبارزه با نیروهای حکومتی پرداختند اما نیروهای حکومتی با بمباران مواضع تنگستانی‌ها، آن‌ها را به‌شدت در هم کوبیدند. احمدخان سعی کرد که با وساطت شیخ حسین خان چاهکوتاهی به موضوع خاتمه دهد اما موفق نشد. در نتیجه، سربازان پادگان و برخی اهالی بوشهر با تحریک بریتانیایی‌ها خانه سید مرتضی تسلیم شد و صلح را پذیرفت.

در ۱۸ جمادی الاول ۱۳۲۷ ه‍.ق رؤسای لشکری و کسبه و تاجران بوشهر با حضور در دارالحکومه (امیریه) و تهیه استشهاد خواستار اخراج و تبعید وی از بوشهر شدند چرا که او را مایه اغتشاش و اختلال نظم می‌دانستند. اصرار بر اخراج و تبعید سید و مقاومت او ادامه پیدا کرد تا اینکه نهایتاً سید اسدالله خارقانی را به نمایندگی از آخوند خراسانی پیش او فرستادند تا سید مرتضی را مجاب به طبعیت کند اما دوباره نتیجه ای حاصل نشد در نتیجه نیروهای حکومتی با دو توپ منزل سید را گلوله‌باران کردند. بعد از تخریب قسمتی از منزل و فرار حامیان سیدمرتضی و غارت منزل، سید مرتضی با دو-سه نفر به سمت کنسولگری بریتانیا حرکت کرد اما سربازان دولتی او را دستگیر و به شدت مورد ضرب و شتم قرار دادند.

بعد از دستگیری سید مرتضی که سرکنسول بریتانیا، مستر چیک ویس، نیز در آن محل حضور داشت، او را در هلهله و هیاهو به دارالحکومه بردند و تسلیم حکومت کردند. چند روز بعد از دستگیری سید مرتضی، رئیسعلی دلواری با عده ای از روسای دشتی تصمیم گرفت به بوشهر حمله کند و سید مرتضی را آزاد کند اما احمدخان دریابیگی که از برنامه حمله رئیسعلی آگاه شده بود سید مرتضی را به کشتی مظفری در وسط دریا منتقل کرد. سید مرتضی پس از هجده روز توقیف در کشتی مظفری، در ۸ رجب ۱۳۲۷ ه‍.ق / ۲۶ ژوئیه ۱۹۰۹ م. به همراه خانواده اش به نجف تبعید شد.

یکی از دلایل شکست قیام و سید مرتضی و مشروطه خواهان بوشهر، سرخوردگی تاجران بوشهری از مشروطه خواهان بود. در طی ماهی که بوشهر در دست مشروطه خواهان و سید مرتضی بود و جاده بوشهر-شیراز نیز ناامن شده بود، متحمل ضرر شده بودند و خواستار حکمفرما شدن آرامش در منطقه بودند. یکی دیگر از دلایل شکست این قیام را ارتباط سید مرتضی با آلمان‌ها می‌دانند.

با آغاز دوره انقلاب مشروطیت، انجمن‌هایی در بوشهر شکل گرفتند که از آنها می‌توان به انجمن ایالتی (مجلس ملی) و ولایتی، بلدیه، اتحادیه تجار، داوطلبان ملی، شوکت اسلامیه، صفا، تجارت، اتحاد اسلامی و وکلای مدرسه سعادت اشاره کرد. در این بین لژ فراماسونری نیز در بوشهر فعالیت داشته‌است. لژ نظامی فراماسونری دیگری نیز در دستک (در ۱۴ کیلومتری بوشهر) بین سالهای ۱۹۱۴–۱۹۱۸ م. که بوشهر تحت اشغال بریتانیا بود، وجود داشته‌است.

کشتی رافائل

تصویری قدیمی از کشتی رافائل در بوشهر

در سال ۱۹۷۶ محمدرضا پهلوی ۲ کشتی توریستی به نام‌های «رافائل» و «میکل آنژ» را به دلیل عدم توانایی ایتالیایی‌ها در بازپرداخت تسهیلاتی که سال‌ها قبل دولت ایران به این کشور پرداخت کرده بود، بعنوان غرامت دریافت کرد. میکل آنژ که کوچکتر بود به بندرعباس و رافائل به بوشهر فرستاده و ساکن شدند. در این دوره، کشتی رافائل که با ۲۷۶ متر طول و ۳۱ متر عرض از کشتی تایتانیک هم بزرگتر بود مورد توجه و علاقه مردم بوشهر و حتی کشور قرار گرفت به‌طوری که به آن لقب «تایتانیک ایران» را داده بودند. با شروع جنگ تحمیلی محل استقرار این کشتی بمباران شد به همین علت با یدک‌کش هزار متر در کنار ساحل جابه‌جا شد اما در روز پنجشنبه ۲۶ آبان ۱۳۶۲ هواپیماهای عراقی بالاخره در گرماگرم بمباران خارگ و بوشهر آن را هدف موشک قرار داده و به آن آسیب جدی وارد کردند به حدی که رافائل تا نیمه در آب‌های کم عمق ساحلی لنگرگاه بوشهر فرورفت. چیزی نگذشت که یک کشتی باری به نام ایران سیام ناگهان به صورت اتفاقی با آن برخورد کرد و به بدنه اش آسیب جدی رساند و نهایتاً کشتی رافائل به‌طور کامل غرق شد. حضور کشتی رافائل در بوشهر برای مردم بوشهر به یک خاطره فراموش نشدنی تبدیل شده‌است و اخیراً مستندی دربارهٔ این کشتی ساخته شده و در شبکه مستند صداوسیمای ایران پخش شده‌است.

جغرافیا

موقعیت

بوشهر در موقعیت جغرافیایی ۲۸ درجه و ۵۹ دقیقه و ۳ ثانیه، و عرض جغرافیایی ۵۰ درجه و ۵۱ دقیقه و ۱۵ ثانیه‌ی طول شرقی نسبت‌به نصف‌النهار گرینویچ قرار دارد. طول این شبه‌جزیره حدود ۱۵ کیلومتر و عرض آن بین ۲ الی ۴ کیلومتر است. این شهر یا هم‌سطح دریا یا در برخی قسمت‌ها پایین‌تر از سطح دریا قرار دارد. بوشهر فقط از سمت شرق به خشکی راه دارد که در این قسمت جاده‌ی ورودی به شهر به نام جاده‌ی شیراز - بوشهر قرار دارد.

پوشش گیاهی

شهر بوشهر به‌دلیل موقعیت و خاک فقیر و شوری آن دارای پوشش گیاهی قابل توجهی نیست؛ اما اخیراً کاشت نهال حرا در ساحل بوشهر آغاز شده و کم‌کم وضعیت پوشش گیاهی این شبه‌جزیره را تغییر خواهد داد.

آب‌وهوا

نقشهٔ آب‌وهوایی ایران؛ بندر بوشهر در جنوب غرب کشور قرار گرفته و آب‌وهوای آن نیمه‌بیایانی گرم است.

شهر بوشهر به‌دلایلی دارای آب‌وهوای گرم است که این دلایل عبارت‌اند از: قرار گرفتن در عرض‌های پایین جغرافیایی و نزدیکی به مدار رأس سرطلان، کمی ارتفاع نسبت‌به سطح دریا، کمبود پوشش گیاهی، قرارگرفتن در مسیر بادهای گرم عربستان، کمی بارش. طبق بررسی‌ها متوسط دمای بوشهر ۲۵ درجه‌ی سانتیگراد و معدل حداکثر دما ۴۲ درجه‌ی سانتیگراد بوده‌است. از ویژگی‌های مهم آب‌وهوایی شهر بوشهر می‌توان به پدیده‌ی شرجی اشاره کرد.

آب و هوای بندر بوشهر
	ژانویه	فوریه	مارس	آوریل	مـــــه	ژوئـن	ژوئیـه	اوت	سپتامبر	اکتبـر	نوامبر	دسامبر	سـال
گرم‌ترین C°	۲۵	۲۶	۳۶	۳۶	۴۰	۴۱	۴۲	۴۰	۴۰	۳۸	۳۶	۲۶	۴۲
میانگین گرم‌ترین‌ها C°	۱۶	۱۸	۲۱	۲۶	۳۱	۳۳	۳۵	۳۵	۳۴	۳۰	۲۵	۱۹	۲۷
میانگین سردترین‌ها C°	۱۲	۱۳	۱۷	۲۱	۲۶	۲۹	۳۱	۳۱	۲۹	۲۵	۲۰	۱۵	۲۳
سردترین C°	−۱	۲	۵	۲	۱۶	۱۳	۲۳	۲۲	۲۱	۱۱	۷	۶	−۱
منبع: سایت ودربیس ۸ ژانویه ۲۰۱۳

فرهنگ و هنر

سینما، تئاتر، نگارخانه و موسیقی

سینماهای شهر بوشهر عبارت‌اند از سینما بهمن (با سه سالن به نام‌های فانوس، ساحل، و دریا)، کانون پرورش فکری کودکان، شهید آوینی، شهدای نیروگاه اتمی، و ولایت.

در حوزه‌ی تئاتر، بوشهر به‌عنوان یک شهر کوچک در میان ۵ کلانشهر ایران قرار گرفته که در آن جشنواره‌ی تئاتر فجر برگزار شده‌است. در شهر بوشهر ۳ سالن تئاتر وجود دارد که از این میان می‌توان به سالن‌های استاد لطفی با ظرفیت ۶۰ نفر، استاد صغیری با ظرفیت ۱۴۰ نفر و استاد امیری با ظرفیت ۸۰ نفر اشاره کرد.

در حال حاضر اولین نگارخانه‌ی تخصصی و استاندارد این شهر با نام نگارخانه سوره در سال ۱۳۹۷ در بوشهر افتتاح شد. همچنین هر ساله یک فستیوال موسیقی به نام فستیوال موسیقی کوچه در بوشهر برگزار می شود که موسیقی های بومی و محلی در آن نواخته می شود.

فرهنگ‌سرا

در حال حاضر یک فرهنگ‌سرا تحت مدیریت بخش خصوصی با نام شهید گنجی در شهر بوشهر وجود دارد.

کتابخانه‌ها

نخستین قرائت خانه یا کتابخانه آموزشی بوشهر در مدرسه سعادت و در سال ۱۲۸۵ ه‍.ش / ۱۳۲۴ ه‍.ق / ۱۹۰۶ م. تأسیس شد. بعد از آن در سال ۱۳۰۰ قرائت خانه «فردوسی» و «نادری» راه اندازی شدند. از سال ۱۳۲۲ تا ۱۳۳۲ «قرائت خانه ایران و انگلیس» در بوشهر جهت انجام فعالیت‌های فرهنگی و تبلیغاتی متفقین و انگلستان برپا بود. در سال ۱۳۲۹ ه‍.ق / ۱۹۱۱ م. کتابخانه اسلامیه بعنوان چهارمین کتابخانه عمومی کشور در بندر بوشهر بعد از شهرهای رشت، شیراز و تهران تأسیس شد.

۱۵ کتابخانه در شهر بوشهر وجود دارد که عبارت‌اند از کتابخانه‌ی ملی ایران شعبه بوشهر، کتابخانه‌ی اداره‌ی کل بنادر و دریانوردی، کتابخانه‌ی اداره‌ی کل حفاظت محیط‌زیست، کتابخانه‌ی اداره‌ی کل منابع طبیعی و آبخیزداری، کتابخانه‌ی استانداری بوشهر، کتابخانه‌ی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی، کتابخانه‌ی مؤسسه‌ی استاندارد و تحقیقات صنعتی، کتابخانه‌ی شهید مطهری، کتابخانه‌ی بنیاد بین‌المللی غدیر، کتابخانه‌ی سازمان قضایی نیروهای مسلح، کتابخانه‌ی بنیاد ایران‌شناسی، کتابخانه‌ی مصلحیان (کتابخانه‌ی شبانه‌روزی)، کتابخانه‌ی مرکز تربیت معلم بنت الهدا صدر، کتابخانه‌ی پستی بوشهر، کتابخانه‌ی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مرکز شماره‌ی ۱ بوشهر، کتابخانه‌ی پژوهشکده‌ی میگوی کشور

مردم

جمعیت

بوشهر پرجمعیت‌ترین شهر استان بوشهر و سومین شهر پرجمعیت جنوب ایران به‌شمار می‌رود. طبق سرشماری نفوس و مسکن سال ۱۳۸۵ جمعیت شهر بوشهر ۱۷۷۶۳۰ نفر و ۴۲۷۷۷ خانوار بوده‌اند. از این تعداد ۹۴۷۹۵ نفر مرد و بقیه یعنی ۸۲۸۳۵ نفر زن بوده‌اند. براساس آمار بیشترین تراکم ابتدا در مرکز شهر و سپس به ترتیب در محلات سنگی و بهمنی بوده‌است. در سال ۱۳۹۵ طبق سرشماری نفوس و مسکن جمعیت بوشهر ۲۲۳۵۰۴ نفر و ۶۳۸۲۰ خانوار بوده‌است. از این تعداد ۱۱۵۲۶۰ نفر مرد و ۱۰۸۲۴۴ نفر زن بوده‌اند.

هرم جمعیتی بوشهر در سال ۱۳۹۵

مردان	سن	زنان
۳٬۸۱۲	۶۵+	۴٬۰۱۱
۳٬۳۲۹	۶۰–۶۴	۲٬۷۹۱
۴٬۱۷۸	۵۵–۵۹	۳٬۷۸۳
۵٬۱۰۵	۵۰–۵۴	۴٬۶۲۳
۷٬۱۳۶	۴۵–۴۹	۵٬۶۰۸
۸٬۳۲۴	۴۰–۴۴	۷٬۰۵۹
۱۱٬۵۴۴	۳۵–۳۹	۱۰٬۸۱۵
۱۳٬۶۱۳	۳۰–۳۴	۱۳٬۸۰۵
۱۱٬۶۳۶	۲۵–۲۹	۱۲٬۲۸۴
۱۰٬۶۳۳	۲۰–۲۴	۹٬۴۵۱
۸٬۳۷۲	۱۵–۱۹	۷٬۲۲۸
۸٬۲۷۳	۱۰–۱۴	۸٬۰۹۹
۹٬۶۷۰	۵–۹	۹٬۱۸۰
۹٬۶۳۵	۰–۴	۹٬۵۰۷

اقوام

در تاریخ ۱۹۱۳ میلادی، ج.ج. لوریمر، سرکنسول انگلیس در بوشهر که جمعیت آن ۱۵هزار نفر بود، قومیت‌های موجود در شهر بوشهر را طبق جدول زیر اعلام کرد.

قوم	جمعیت (نفر)
بوشهری‌ها	۵۰۰۰
شنبدی‌ها	۲۵۰۰
کازرونی‌ها	۱۰۰۰
بهبهانی‌ها	۱۰۰۰
خنسیرها	۳۰۰
شیرازی‌ها	۲۰۰
تنگستانی‌ها	۲۰۰
دوانی‌ها	۲۰۰
بحرینی‌های عرب	۲۰۰
دهدشتی‌ها	۱۵۰
دشتی‌ها	۱۰۰
صمفانی‌ها	۴۰
خراجی‌ها	۳۰
اصفهانی‌ها	۱۰
طهرانی‌ها	۱۰
لنگه‌ای‌ها	۵

این جدول نشان می‌دهد که بیشترین قوم غالب در بوشهر از کدام بوده‌است. طبق این جدول قوم‌های غالب به‌ترتیب، خود بوشهری‌ها، شنبدی‌ها، کازرونی‌ها، بهبهانی‌ها، خنسیرها، شیرازی‌ها، تنگستانی‌ها، دوانی‌ها و بحرینی‌های عرب بوده‌اند. پس می‌توان گفت که نژاد مردم شهر بوشهر در اصل از این قوم‌ها بوده‌است.

ارامنه

فرزندان یک خانواده یهودی بوشهری در ۱۹۲۸ میلادی

همچنین ببینید: ارمنی‌های_ایران § بوشهر

براساس اسناد موجود در بایگانی وزارت خارجه که کشیش واهاک (رئیس روحانی ارامنه بوشهر) با مجلس شورای ملی و وزارت خارجه مکاتبه داشته‌است می‌توان تخمین زد که حضور ارامنه در این شهر سیصد سال است. در واقع از دوره صفویان ارامنه در بوشهر حضور داشته‌اند. بعد از سقوط اصفهان توسط افغانها و در دوره پایانی صفویه، بخشی از این اقلیت به نواحی جنوبی از جمله بوشهر مهاجرت کردند. طبق گفته پیشینیان، مردم و ارامنه بوشهر با هم ارتباط بسیار نزدیکی داشته‌اند و ارامنه بوشهر مورد اعتماد مردم بوشهر بوده‌اند به‌طوری که اندوخته‌ها و دارایی‌های خود را به آنان می‌سپرده‌اند. همچنین در دوره مشروطه که قوای مردمی گمرک بوشهر را تصرف می‌کنند و بلژیکی‌ها را از ریاست خلع می‌کنند، یک ارمنی به نام مؤسس خان ارمنی را به ریاست آن منصوب می‌کنند. همچنین در تأمین مالی بعضی از فعالیت‌ها در بوشهر نیز مشارکت داشته‌اند. در حال حاضر از کلیساهای ارامنه بوشهر می توان به کلیسای گئورگ مقدس اشاره کرد که خود بنوعی نشان از حضور بسیار زیاد اقلیت ارامنه در بوشهر داشته است.

یهودیان

طبق اطلاعات ذکر شده در اسناد تاریخی، در سالهای ۱۸۵۰ و ۱۸۶۰ م. به ترتیب حدود ۷۰ و ۳۵۰ نفر یهودی در بوشهر ساکن بوده‌اند. در سال ۱۹۰۰ م. یهودیان بوشهر به ۶۰۰ نفر می‌رسند که در محله‌های بهبهانی و دهدشتی و در منطقه ای به نام محله «کلیمی ها» ساکن بوده‌اند. شغل اکثر یهودی‌های بوشهر زرگری، پارچه فروشی، مشروب فروشی، دارو فروشی و صرافی بوده‌است. یهودیان بوشهر دارای سه کنیسه بوده‌اند. در دهه ۱۳۳۰ ه‍.ش بیشتر یهودیان بوشهر به قصد زندگی در سرزمین موعود یعنی اسرائیل، بوشهر را ترک کردند. در دوره قاجار با وجود محدودیت برای یهودیان اما در بوشهر زندگی مسالمت آمیزی داشته‌اند به‌طوری که در انجام امورات زندگی و اجرای مراسمات مسلمانان؛ کمک کننده و یاری گر مسلمانان بوده‌اند. از خاندان مشهور یهودی بوشهر می‌توان به ساسون‌ها اشاره کرد.

زبان

مقالهٔ اصلی: گویش بوشهری

بوشهری‌ها با گویش بوشهری صحبت می‌کنند.

اقتصاد

از گذشته دور یکی از منابع درآمد مردم شهر بوشهر تجارت از راه دریا بوده‌است. در سفرنامه یوشیدا ماساهارو که بعنوان اولین فرستاده امپراتور ژاپن به ایران در دوره قاجار بوده و از بوشهر و دشتستان برای رسیدن به پایتخت عبور کرده‌است، نوشته شده که اکثر تجار بزرگ و معتبر بوشهر یا ارمنی و یهودی بوده‌اند یا خارجی. او از خاندان یهودی ساسون‌ها در بوشهر بعنوان یکی از تجار بزرگ نام برد. از دیگر تجار مشهور بوشهر در آن دوران می‌توان به هوتس که هلندی بودند اشاره کرد. از شرکت‌های قدیمی تجاری در بوشهر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• شرکت هاتس و پسران (دارای دو شعبه در لندن و بوشهر)
• شرکت موییر توییدی (یک شرکت بریتانیایی)
• شرکت گری پل (یک شرکت بریتانیایی)
• شرکت دیوید ساسون (یک شرکت یهودی که در بوشهر و اصفهان شعبه داشت)

از شرکت‌های کشتیرانی قدیمی در بوشهر می‌توان موارد زیر را نام برد:

• کمپانی حاج ابوالقاسم بوشهری
• کمپانی کشتیرانی جهازات هند انگلیسی
• کمپانی کشتیرانی جهازات خلیج فارس
• کمپانی خط هامبورگ و آمریکا
• کمپانی روسی کشتی‌رانی و تجار

همچنین یوشیدا دو قلم از مهم‌ترین کالاهای صادراتی از این بندر را تریاک و اسب عنوان می‌کند. از دیگر نکات جالب این سفرنامه می‌توان به کاشت خربزه و هندوانه در بوشهر اشاره کرد که نشان می‌دهد مردم بوشهر ظاهراً در این منطقه کشاورزی می‌کرده‌اند و منبع درآمدشان هم بوده‌است.

اقتصاد شهر بوشهر در اصل بسیار وابسته به دریا است. صنایع دریایی مانند کشتی‌سازی و سکوسازی، تجارت دریایی، و شیلات نقش مهمی در اقتصاد مردیم این شهر داشته و دارد. اما چند ده سال از تأسیس منطقه ویژه اقتصادی بوشهر و دو شهرک صنعتی و یک ناحیه صنعتی دریائی بوشهر در کنار این شهر می‌گذرد و نقش این دو در اقتصاد مردم این شهر پررنگ تر شده‌است. جدای از اشتغال در محیط‌های اداری، وجود چندین پایگاه نظامی (پایگاه ششم شکاری، منطقه دوم نیروی دریای سپاه، نیروی دریایی ارتش(گردان تکاوران دریایی بوشهر)، نیروی هوافضای سپاه، پدافند هوایی شهید بوشهریان، و نیروی زمینی سپاه)، چندین نیروگاه اتمی و گازی از دیگر مواردی است که در ایجاد اشتغال و اقتصاد مردم نقش داشته‌است. از دیگر منابع درآمدی و اشتغال مردم بوشهر، می‌توان به وجود مراکز تجاری و تفریحی در بوشهر اشاره کرد که هم‌اکنون در حال افزایش می‌باشد.

• 

  ماهی‌های صید شده که در شهر بوشهر فروخته می‌شوند

• 

  فروش میگو در شهر بوشهر

• 

  یک کشتی در حال ساخت در بوشهر سال ۱۳۰۳ (اثر والتر میتل‌هولتسر)

• 

  اسکله بوشهر و بارهای در اسکله برای بارگیری در سال ۱۳۰۳ (اثر والتر میتل‌هولتسر)

جاذبه‌های گردشگری

تاریخی

موزه منطقه ای خلیج فارس در بوشهر (بزرگترین موزه جنوب کشور)

همچنین ببینید: فهرست بازارهای تاریخی بوشهر

همچنین ببینید: معماری بافت قدیم بوشهر

همچنین ببینید: بافت قدیم شهر بوشهر

همچنین ببینید: معماری بومی سواحل خلیج فارس

همچنین ببینید: اتاق سنتی (معماری بوشهر)

قسمت ساحلی بافت قدیم بوشهر در سال ۱۳۷۸ با شماره ۲۳۶۰ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد. تقریباً تمامی این نواحی قدیمی و مربوط به دوره‌ی حکومت‌های پیشین است. از اماکن تاریخی و دیدنی این شهر می‌توان به مراکز مقابل اشاره نمود: ریشهر، آب انبار قوام، خانه قاضی، عمارت دهدشتی، مدرسه گلستان، بافت شهر بوشهر، عمارت کلاه‌فرنگی بوشهر، عمارت گلشن، کلیسای ارامنه گریگوری، گورستان مهاجمین انگلیسی، قبر جنرال، عمارت کوتی، مدرسه سعادت، عمارت ملک بوشهر، آرامگاه اصفهانی، معبد خدا دریا، کلیسای مسیح مقدس، قلعه هلندی‌ها، کنیسه یهودیان، عمارت حاج رئیس

مذهبی

• امامزاده عبدالمهیمن

میگو خشک یکی از سوغاتی‌های شهر بوشهر

طبیعی

بوستان‌ها

بوستان‌های شهر بوشهر عبارتند از: مرجان، مروارید، لیان، خلیج فارس، شغاب

موزه

موزه‌های شهر بوشهر عبارت‌اند از: باستان‌شناسی، مردم‌شناسی بوشهر، دریا و دریانوردی خلیج فارس، تاریخ طبیعی، تاریخ پزشکی خلیج فارس، موزه منطقه ای خلیج فارس (بزرگترین موزه جنوب ایران)، موزه تجارت دریایی خلیج فارس، دهدشتی

میگوپلو بوشهری

هتل و مراکز اقامتی

• هتل سیراف (رضا، سابق)؛ خیابان امام خمینی (سنگی)
• هتل دلوار: میدان رئیس علی دلواری
• هتل پرواز: خیابان ساحلی، روبه‌روی پارک مرجان
• هتل آپارتمان آسمان: بوشهر. خیابان حافظ جنوبی
• هتل آپارتمان پاسارگاد: بوشهر. خیابان خمینی
• مهمان‌سرای ایران: خیابان صفوی
• مهمان‌سرای سعدی: خیابان حافظ
• مهمان‌سرای کسری: خیابان نادر
• مهمان‌سرای قصر طلایی: خیابان لیان
• هتل آپارتمان یاس: خیابان عاشوری
• هتل آپارتمان جزیره: کوی بندر
• هتل ورزش: خیابان ورزش
• هتل پلاس: چهارراه کشتیرانی

نمایشگاه بین‌المللی

شرکت نمایشگاه‌های بین‌المللی شهر بوشهر در سال ۱۳۸۱ تشکیل گردید و هم‌اکنون در کیلومتر ۴ جاده بوشهر-برازجان قرار دارد.

سوغات

از سوغات‌های شهر بوشهر می‌توان به ماهی، میگو، گلیم، قالی، مسقطی، و حصیر اشاره کرد.

ترابری

فرودگاه

اهالی بوشهر به همراه تعدادی تکنسین در حال انتقال هواپیما در فرودگاه بوشهر در سال ۱۳۰۳ (والتر میتل‌هولتسر)

فرودگاه بین‌المللی شهدای بوشهر در سال ۱۲۹۸ هجری شمسی ایجاد شد که در حال حاضر یک قرن از تأسیس آن می‌گذرد. در گذشته، این فرودگاه یکی از دو قطب اصلی فرودگاهی کشور بوده‌است به طوری که اولین میزبان خطوط هوایی بزرگ و مهم دنیا همچون بریتیش ایرویز انگلستان و کی ال ام هلند در ایران بوده‌است. گفته شده که اولین محموله هواپیماهای خریداری شده برای ارتش شاهنشاهی ایران در سال ۱۳۰۳ هجری شمسی در بندر بوشهر تحویل و از این فرودگاه به دیگر نقاط کشور فرستاده شده‌است. در سال ۱۹۱۹ میلادی اولین پرواز بین اروپا و هندوستان راه اندازی شد که در فرودگاه بین‌المللی بوشهر جهت سوختگیری و سرویس، نشست و برخاست داشت و همچنین از اولین پروازهایی بود که از آسمان ایران استفاده می‌کرد. این فرودگاه به دلیل امکانات و تجهیزات، و سامانه‌های پیشرفته ناوبری هوایی از توان بسیار بالایی برخوردار است. در حال حاضر کار مطالعات احداث فرودگاه جدید بوشهر تمام شده‌است و قرار است این فرودگاه در ۲۵ کیلومتری بندر بوشهر (بین چغادک و احمدی) با ۴۲۵۰ هکتار وسعت ایجاد گردد.

پروازهای بین‌المللی فرودگاه بوشهر به عراق، سوریه، عربستان سعودی و کشورهای حوزهٔ خلیج فارس چون امارات متحده عربی صورت می‌پذیرد.

پروازهای داخلی فرودگاه بوشهر هم‌اکنون به تهران، اصفهان، شیراز، مشهد، خارگ، تبریز، رشت، بندرعباس، کیش انجام می‌شود.

مسافری و گردشگری دریایی

پایانه بین‌المللی مسافری و گردشگری دریایی بوشهر

بوشهر دارای یک پایانه‌ی بین‌المللی مسافری و گردشگری دریایی است که برای مسیر خارگ-بوشهر نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین مسئولان استان هنوز در حال پیگیری برای برقراری خط کشتیرانی بوشهر-قطر هستند اما هنوز این امر محقق نشده‌است.

راه‌آهن

در حدود سال ۱۲۹۸ هجری شمسی، انگلیسی‌ها با استفاده از هندوها بین بوشهر و برازجان یک خط ریلی ایجاد کردند تا از آن جهت مقاصد نظامی استفاده کنند. انگلیسی‌ها به شهرداری بوشهر پیشنهاد فروش این خط ریلی را دادند؛ اما چون شهرداری توانایی خرید آن را نداشت پس مصالح خط ریلی را جمع می‌کنند و به بصره می‌برند.

بعد از انقلاب اسلامی، در دولت دهم، طرح راه‌آهن بوشهر شیراز به طول ۴۳۹ کیلومتر تصویب شد؛ اما به‌علت نبود اعتبارات مالی متوقف شد. این پروژه به ۱۱ قطعه تقسیم شده‌است. قرار بوده‌است که این خط راه‌آهن از مرودشت در شمال شیراز آغاز و پس از عبور از کوار، فیروزآباد، فراشبند، کلمه، بوشکان، اهرم و چغادک عبور کرده و نهایتاً به بوشهر متصل شود. در قسمت دیگر، محور دیگری از اهرم شروع و با گذشتن از خورموج و کنگان به بندر عسلویه متصل شود. تأمین اعتبار این پروژه نیز قرار بوده‌است تا توسط وزارت نفت انجام شود که ظاهراً این وزارتخانه از ۱۳۸۹ از تأمین اعتبار این خط ریلی شانه خالی کرده‌است. در سال ۱۴۰۱، احداث راه‌آهن شیراز-بوشهر از سر گرفته شد به شرط آنکه ساخت مسیر ریلی شیراز- بوشهر-عسلویه ۴۰ هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز داشته باشد که مصوب شد از محل تهاتر نفت و در مدت زمان ۳ سال انجام شود

اتوبوس و تاکسی برون‌شهری

در حال حاضر شهر بوشهر دارای یک ترمینال اتوبوس جهت مقاصد برون‌شهری و برون استانی است که در قسمت جنوبی شهر و در جاده‌ی برازجان - بوشهر قرار دارد. یازده شرکت مسافربری با ۱۲۰ اتوبوس و ۱۱۰ تاکسی در حال خدمت‌رسانی به مسافران در این ترمینال هستند.

اتوبوس و تاکسی درون‌شهری

در حال حاضر با وجود پاندمی کرونا ۳۰ دستگاه اتوبوس شهری در ۱۱ خط در حال انجام فعالیت هستند. همچنین در بوشهر حدود ۴۰۰ تاکسی زرد شهری وجود دارد که به دلیل فرسودگی فقط ۲۰۰ عدد در حال استفاده می‌باشند. از دیگر تاکسی‌های عمومی در شهر بوشهر می‌توان به تاکسی بیسیم اشاره کرد.

• 

  تاکسی زرد شهر بوشهر

• 

  اتوبوس شهری شهر بوشهر

• 

  تاکسی بیسیم بوشهر

سیما و رسانه‌ها

صدا و سیما

همچنین ببینید: صدا و سیمای مرکز بوشهر، شبکه بوشهر، و رادیو بوشهر

صدا و سیمای مرکز بوشهر که شامل دو بخش تلویزیونی و رادیویی است، برنامه‌های متعددی را پخش می‌کند. شبکه بوشهر هم‌اکنون هر روز به مدت ۲۴ ساعت برنامه‌های خود را به مخاطبان ارائه می‌کند. رادیو بوشهر نیز به‌عنوان یکی از رادیوهای محلی کشور هم‌اکنون به صورت ۲۴ ساعته فعالیت می‌کند.

نشریه‌ها

مقالهٔ اصلی: نشریه‌های بوشهر

اولین روزنامه مستقل و محلی بوشهر در سال ۱۳۱۸ ه‍.ق / ۱۹۰۰ م. با نام «طلوع» شروع به فعالیت کرد. مدیر و سردبیر آن عبدالحمیدخان ثقفی ملقب به «متین السلطنه» بود. روزنامه بعدی، «مظفری» بود که در ۱۷ شوال ۱۳۱۹ / ۱۹۰۱ م. در ۱۶ صفحه و قطع خشتی در بوشهر منتشر شد. بعد از آن در ۱۳۲۷ ه‍.ق / ۱۹۰۹ م. روزنامه «اصلاح» در چهار صفحه و با خط نسخ و چاپ سنگی منتشر شد که مدیر آن محمدرضا دریس (معروف به بوشهری) این روزنامه در بمبئی هندوستان چاپ می‌شد. هدف از فعالیت آن تحقق آرمان دموکراسی و مشروطیت و افشای جنایات محمدعلی شاه قاجار بود. در سال ۱۳۲۵ / ۱۹۴۶ م. روزنامه «ندای جنوب» با صاحب امتیازی و سردبیری محمدباقرخان تنگستانی در بوشهر منتشر شد. البته از سال ۱۳۲۱ ه‍.ق / ۱۹۱۳ م. که بوشهر به دست قوای بریتانیایی افتاد، چاپ روزنامه در آن متوقف شد. اما واسموس روزنامه «ندای حق» را که خودش سردبیری آن را بر عهده داشت در سال ۱۳۳۴ ه‍.ق / ۱۹۱۶ م. در برازجان چاپ و منتشر کرد.

بوشهر سابقه صدساله در داشتن مطبوعات دارد. تبادل فرهنگی، اقتصادی و سیاسی بوشهر با نقاط دیگر جهان موجب ارتقا فرهنگی سیاسی و گسترش نشر و چاپ روزنامه‌ها و هفته‌نامه‌های مختلف از دوران مشروطیت در بوشهر شده‌است. روزنامه‌ها و هفته‌نامه‌هایی چون ندای جنوب، سنگلاخ، دریاکنار، پست خلیج، عرشه، طلوع، مظفری، اصلاح، ندای حق و… در دهه‌های گذشته تا زمان کودتای سال ۱۳۳۲، در بندر بوشهر، چاپ، نشر و توزیع می‌شده‌است. بعد از انقلاب ایران با تأخیر چند ساله، اولین هفته‌نامه‌ی بوشهر، «آئینه جنوب»، در سال (۱۳۷۳) نشر گردید. نسیم جنوب دومین هفته‌نامه‌ی استان بوشهر و قدیمی‌ترین نشریه در حال انتشار بوشهر از اسفندماه ۱۳۷۶ تاکنون است.

چاپخانه

اولین چاپخانه بوشهر «مظفری» نام داشته که اطلاعات زیادی از آن در دست نیست. چاپخانه دوم در بوشهر «احمدیه» نام داشته‌است که سید عبدالله علوی با خریداری و تجهیز آن چاپخانه «علوی» را بنیان‌گذاری می‌کند که با یک قرن سابقه قدیمی‌ترین و پرسابقه‌ترین چاپخانه ایران و کرانه‌های شمالی و جنوبی خلیج فارس می‌باشد و هنوز هم مشغول به فعالیت است.

ورزش

ورزشگاه‌ها

از ورزشگاه‌های مهم و مشهور شهر بوشهر می‌توان به ورزشگاه شهید بهشتی و ورزشگاه شهید مهدوی اشاره کرد.

باشگاه فوتبال

شهر بوشهر دارای دو باشگاه فوتبال مشهور می‌باشد که عبارت‌اند از باشگاه فوتبال ایرانجوان بوشهر و باشگاه فوتبال شاهین بوشهر که هر دو سابقه‌ی حضور در جام حذفی و لیگ برتر را در کارنامه خود دارند.

مراکز آموزش عالی و دانشگاه‌ها

مکتب‌خانه «احمدیه» اولین مرکز آموزشی در بندر بوشهر بوده‌است که «شیخ احمد» مدیریت آن را بر عهده داشته‌است. بعد از مرگ شیخ احمد، «واثق الملک» که کارگزار بوشهر بوده‌است، به همراه احمدخان دریابیگی بنیان «مدرسه سعادت» را با تغییراتی بر همین مکتب‌خانه در سال ۱۳۱۷ ه‍.ق ایجاد کردند. البته نام سعادت برگرفته از نام محمدحسین سعادت است که به درخواست احمدخان دریابیگی این مدرسه را ایجاد کرد. مدرسه سعادت در کل ایالت فارس نخستین مدرسه به سبک جدید بوده‌است.

رصدخانه مهر بوشهر بزرگترین رصدخانه دانش آموزی کشور

دومین مدرسه غیردولتی در بوشهر، مدرسه «تربیت» بوده‌است. مدرسه ایرانیان بحرین (تأسیس ۱۳۲۲ ه‍.ق) از دیگر مدارس مشهور بوشهر بود که در خود بحرین تأسیس شد. از مدارس دیگر می‌توان به مدرسه فردوسی، پورسینا یا سالاریه، معینی، اخوت، شاهدخت و مدرسه فرانسوی زبان فرانسوی‌ها اشاره کرد. از دانشگاه های بوشهر می توان به موارد زیر اشار کرد:

• دانشگاه خلیج فارس
• دانشگاه علوم پزشکی بوشهر
• دانشگاه الزهرا
• دانشگاه جامع علمی کاربردی بوشهر
• دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر عالیشهر
• دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات استان بوشهر
• دانشگاه پیام نور مرکز بوشهر
• دانشکده فنی پسران بوشهر
• مرکز تربیت معلم بنت الهدی صدر بوشهر
• مؤسسه غیرانتفاعی لیان بوشهر
• مؤسسه غیرانتفاعی خرد بوشهر
• آموزشکده فنی و حرفه‌ای سماء بوشهر
• دانشگاه تربیت معلم علامه طباطبایی بوشهر
• مدرسه علمیه خمینی بوشهر
• دانشگاه علمی کاربردی فرهنگ و هنر بوشهر

افول بوشهر

بوشهر در دوره افشاریه، زندیه، قاجاریه و دوران پهلوی اول مهم‌ترین و مشهورترین بندر خلیج فارس بوده‌است به‌طوری که حدود ۲۰ کشور در آن دارای کنسولگری بوده‌اند. در دوره قاجار به بوشهر «باب الابواب» خلیج فارس گفته می‌شده‌ است. حاکم بوشهر در این دوره‌ها حکمران کل بندرها و جزایر خلیج فارس بوده و قلمرو آن تا بلوچستان و بندر چاه بهار را در بر می‌گرفته‌ است(یعنی حتی بندرعباس و جزایر آن). اسدپور، استادیار گروه تاریخ دانشگاه خلیج فارس عوامل و موانع توسعه بوشهر را به دو دسته درونی و بیرونی تقسیم کرده که عبارتند از:

• موانع درونی:

1. موقعیت جغرافیایی و اقلیمی بوشهر
2. ضعف نخبگان و دیوانسالاران بومی
3. ساختارهای سنتی اقتصاد و معشیت
4. قاچاق
5. خروج نخبگان و عدم ماندگاری آنان
6. زوال و افول جامعه تجاری بوشهر
7. اوضاع نابه سامان سیاسی و اجتماعی
8. مهاجرت و پیامدهای آن
9. ضعف سرمایه‌گذاری‌های صنعتی بوشهر

• موانع بیرونی:

1. بحران‌های سیاسی و نظامی
2. سیاست‌های دولت‌های ایران
3. فاصله زیاد از پایتخت کشور
4. برخورداری و توسعه یافتگی استان‌های همجوار

مشاهیر

مقالهٔ اصلی: فهرست مشاهیر استان بوشهر

جواد بوشهری ملقب به امیرهمایون

بوشهر دارای مشاهیر در زمینه‌های متفاوتی در طول تاریخ بوده‌است. در حوزه سیاست می‌توان جواد بوشهری را بعنوان یکی از مشاهیر شهر بوشهر معرفی کرد. او سناتور، وزیر پست و تلگراف(در دوره نخست وزیری احمد قوام)، وزیر کشاورزی(در دوره نخست وزیری عبدالحسین هژیر)، وزیر راه(در دوره نخست وزیری محمد مصدق) و مدیر جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهشنشاهی بوده‌است. از دیگر مشاهیر شهر بوشهر می‌توان به ناخدا عباس دریانورد اشاره کرد که از دریانوردان مشهور دوره خود بوده‌است. در حوزه دینی از مشاهیر این شهر می‌توان به سید عبدالله بلادی بوشهری و غلامعلی صفایی بوشهری اشاره کرد. از مشاهیر ادبی بوشهر می‌توان به صادق چوبک و در حوزه هنری می‌توان به غلامرضا نیکخواه و جهانبخش کردی‌زاده اشاره کرد. در حوزه ورزشی نیز می‌توان مهدی طارمی و مهدی قایدی را نام برد.

مدیریت شهری

شورا

همچنین ببینید: پیشینه شهرداری در ایران

همچنین ببینید: شهرداری بوشهر

شورای شهر بوشهر دارای ۹ عضو اصلی و ۵ عضو علی‌البدل است. در سال ۱۴۰۱ بودجه شهرداری شهر بوشهر و سازمان‌های وابسته آن ۹۴۰ میلیارد تومان و ۱۵۱۳ میلیارد تومان که ۵۰۰ میلیارد تومان آن اوراق مشارکت و مابقی نقدینگی است برای طرح‌های شهرداری بوشهر تصویب شد.

معضلات شهری

نقشه شهر بوشهر و اطلاعات دریایی ساحل آن که در سال ۱۹۰۶ رسم شده‌است. در این نقشه که در مقیاس ۱:۲۳٬۴۰۰ رسم شده، شهر بوشهر و روستاها و موقعیت ساختمانهای اطراف آن به‌صورت دقیق تعیین شده‌است (مانند ساختمان انگلیسی‌ها و فرانسوی ها)

از معضلات شهر بوشهر می‌توان به مدیریت نامناسب فاضلاب و آب‌های جاری شده نزولات آسمانی یا زه ساختمان‌ها، عدم حفاظت صحیح از بافت قدیمی شهر، کمبود شدید امکانات تفریحی و مبلمان شهری ضعیف، ترافیک سنگین در برخی نقاط شهر مانند نقاط ورودی شهر، کمبود شدید محل پارک یا پارکینگ در برخی از خیابان‌های شلوغ مانند باغ زهرا و سنگی و خیابان‌های مرکز شهر، کمبود تاکسی زرد شهری و گرانی یا کمبود مسکن برای خرید یا اجاره نشینی اشاره کرد.

محلات و مراکز شهری

امروزه محله‌های دهدشتی، شنبدی، کوتی و بهبهانی چهار محلهٔ شمالی و مرکزی بندر بوشهر هستند.

قدیمی‌ترین محله‌ی این شهر، ریشهر است که با همین نام پارسی حداقل قدمت آن به دوره عیلامی می رسد. در این منطقه پرتغالی ها بعد از ساخت بناهایی ساکن شدند.

از دیگر محله‌های این بندر می‌توان به صلح‌آباد، جُفره، جفره علی‌باش، جفره ماهینی، سنگی، شکری (بهشت صادق)، باغ زهرا، جبری، شغاب، کوی فرهنگیان، عالی‌آباد، ستم‌آباد، ظلم‌آباد، رونی، سبزآباد، سنگی، پودر، جلالی، مخ بلند، دواس، تل کوتی، بن مانع، عسلو، هلالی، نیدی، خواجه‌ها، دستک، امام‌زاده، رایانی، سرتل، تنگک (شمالی، وسطی، جنوبی)، تنگک غریب، تنگک محمد جعفری (رئیس)، تنگک زنگنه، نیروگاه اتمی، هلیله، بندرگاه، دروازه، چاه‌کوتاه، آب طویل، توحید اشاره کرد.

محله‌های شهر بوشهر

دهدشتی، شنبدی، کوتی و بهبهانی، صلح‌آباد، جُفره، جفره علی‌باش، جفره ماهینی، هلیله، بندرگاه، سنگی، عاشوری، شکری (بهشت صادق)، هلالی، باغ زهرا، جبری، شغاب، کوی فرهنگیان، عالی‌آباد، ستم‌آباد، ظلم‌آباد، بهمنی، رونی، سبزآباد، پودر، جلالی، مخ بلند، دواس، تل کوتی، بن مانع، نیدی، خواجه‌ها، دستک، ریشهر، امامزاده، رایانی، سرتل، تنگک (شمالی، وسطی، جنوبی)، تنگک غریب، تنگک محمد جعفری (رئیس)، تنگک زنگنه، نیروگاه اتمی، دروازه، توحید،سنگی،بیسیم،باهنر،

روز ملی بوشهر

هم‌اکنون ۱۸ اسفند ماه، سالروز تأسیس مدرسه‌ی سعادت، روز بوشهر نام گرفته شده‌است. این روز با به‌کارگیری حروف ابجد و همراهی آن با مناسبت‌های مختلف تاریخی، فرهنگی، قهرمانی استان بوشهر تعیین شد.

شهروندان افتخاری

در سال ۱۳۹۱، هم‌زمان با روز بوشهر، احمد اقتداری، جغرافی‌دان و پدر مطالعات خلیج‌فارس، از سوی شهرداری این شهر به‌عنوان شهروند افتخاری بوشهر معرفی شد.

کنسولگری‌ها

همچنین ببینید: کنسولگری‌ها در ایران

از دوره افشاریه تا دوران پهلوی اول حدود ۲۰ کشور در بوشهر دارای کنسولگری بوده‌اند. کشورهایی همچون ایالات متحده آمریکا، بریتانیا (انگلستان)، روسیه، آلمان، فرانسه، هلند، ایتالیا و عثمانی از جمله کشورهایی بودند که در بوشهر دارای کنسولگری بوده‌اند. بعضی کنسولگری‌ها در بوشهر به قدری پراهمیت بوده‌اند که دیگر کنسولگری‌ها زیر نظر کنسولگری آن کشور در بوشهر اداره می‌شده‌اند مانند سرکنسولگری روسیه در بوشهر که کنسولگری‌های دیگر مناطق مانند اهواز و شیراز زیر نظر آن اداره می‌شد. هنوز هم بعضی از کشورها مانند روسیه محل کنسولگری خود در بوشهر را حفظ کرده‌اند.

نام کشور	وضعیت کنسولگری	سال فعالیت
بریتانیا	غیرفعال
فرانسه	غیرفعال	۱۸۸۹
روسیه	غیرفعال	۱۹۰۱-۱۹۱۸
آلمان	غیرفعال	۱۸۹۷
امریکا	غیرفعال
بلژیک	غیرفعال
هلند	غیرفعال	۱۸۶۸
کویت	غیرفعال
نروژ	غیرفعال
ارمنستان	غیرفعال
ایتالیا	غیرفعال
عثمانی	غیرفعال	۱۲۸۸ هجری قمری– ۱۳۳۶ شمسی
پرتغال	غیرفعال
سوئد	غیرفعال

شهرهای خواهرخوانده

مقالهٔ اصلی: فهرست خواهرخواندگان ایران

بوشهر با ۲ شهر، پیمان خواهرخواندگی امضا کرده‌است:

• مرسین، ترکیه: از مهر ۱۳۹۱
• حیدرآباد، هند
• هرار، اتیوپی: از ۲۱ مارس ۲۰۱۵

خواهرخواندگی بوشهر با یکی از شهرهای کشورهای زیر هم پیشنهاد شده است:

• آفریقای جنوبی
• روسیه
• ژاپن
• صربستان
  

بیمارستان‌ها

شماری از بیمارستان‌های بندر بوشهر عبارت‌اند از:

• بیمارستان شهدای خلیج فارس بوشهر
• بیمارستان فاطمه زهرا
• بیمارستان قلب بوشهر
• بیمارستان بنت الهدی بوشهر
• بیمارستان پایگاه هوایی (بیمارستان امیرالمؤمنین)
• بیمارستان نیروگاه اتمی بوشهر
• بیمارستان سلمان فارسی (تأمین اجتماعی) بوشهر
• بیمارستان کودکان علی‌اصغر بوشهر
• مرکز جراحی دی
• بیمارستان قائم
• بیمارستان خاتم النبیا

جستارهای وابسته

• فهرست خواهرخواندگان ایران
• فهرست شهرهای استان بوشهر
• فهرست شهرستان‌های استان بوشهر

منابع

• نوری زاده بوشهری، اسمعیل (۱۳۲۴). نظری به ایران و خلیج فارس.
• دریایی، تورج (۱۳۸۳). شاهنشاهی ساسانی. تهران: ققنوس. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۱۱-۴۳۶-۷.
• ناتانیل کرزن، جورج (۱۳۸۰). ایران و قضیه ایران (جلد ۲). تهران: علمی و فرهنگی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۴۵-۳۲۶-۷.
• اردکانیان و همکاران، عباس (۱۳۸۳). راهنمای گردشگری در استان بوشهر. تهران: برای فردا. شابک ۹۶۴-۸۱۶۹-۱۰-۱.
• کنین، عبدالحسین (۱۳۹۱). جغرافیای استان بوشهر. تهران: آینه کتاب. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۲۰۲-۱۷-۴.
• رستگار، زکریا (۱۳۹۲). بوشهر: تاریخ، سرزمین، فرهنگ. بروجن: آبتین‌نگار. شابک ۹۷۸۶۰۰۶۹۶۷۰۳۵.
• مرکز آمار (۱۳۹۷). سالنامه آماری استان بوشهر 1397 (PDF). تهران: مرکز آمار ایران. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۱۷۹-۹۷۶-۴.
• یاحسینی، سیدقاسم (۱۳۷۰). «بوشهر از آغاز تاریخ تا حکومت عیلامیان» (PDF). کیهان فرهنگی. ۸ (۸۰): ۲۲–۲۵.
• رضوان تبار، امیر؛ پروانه، فرهاد (۱۳۹۷). «نگاهی به موقعیت ویژه سیاسی - اقتصادی خلیج فارس در دوران باستان» (PDF). مطالعات خلیج فارس. سال سوم (۴).
• علیزاده مقدم، بدرالسادات؛ شکریان، احترام (۱۳۹۲). «بررسی جایگاه فرهنگی، اقتصادی و مذهبی بندر لیان (بوشهر) در عصر عیلامی‌ها» (PDF). پژوهشنامه تاریخ‌های محلی ایران. اول (۲): ۳۰–۵۵.
• علیزاده مقدم، بدرالسادات؛ شکریان، احترام (۱۳۹۵). «بررسی اوضاع سیاسی ریشهر از ظهور صفویه تا پایان دوره طهماسب اول» (PDF). تاریخ اسلام و ایران. ۲۶ (۲۹): ۱۳۳–۱۶۸. doi:10.22051/hii.2016.2229.
• تقوایی زحمتکش، شیوا (۱۳۹۵). «جغرافیای تاریخی بندر بوشهر» (PDF). پژوهش در تاریخ. ۷ (۱ و ۲): ۳۷–۵۴.
• مشایخی، عبدالکریم (۱۳۷۶). «پیشینه تاریخی بوشهر و فعالیتهای فرهنگی مرکز بوشهر شناسی» (PDF). کتاب ماه تاریخ و جغرافیا (۴ و ۵): ۴–۷.
• غریبی، عین الله؛ جعفری، فرشید؛ لجم اورک مرادی، علی (۱۳۹۲). «سهم بندر تائوکه در مناسبات تجاری خلیج فارس در عصر هخامنشی» (PDF). پژوهش در تاریخ. ۴ (۲): ۱۷–۲۷.
• اسماعیلی، حسن (۱۳۹۵). «شهرهاي سلوکیان در سواحل خلیج فارس و جنوب ایران» (PDF). مطالعات فرهنگي و سياسي خليج فارس. ۳ (۱۰): ۱۱–۲۰.
• خلیفه زاده، علیرضا؛ علیصوفی، علیرضا (۱۳۹۹). «بررسی علل شکل گیری بنادر بوشهر، دیلم و ریگ در دوره صفوی» (PDF). مطالعات تاریخ اسلام. ۱۲ (۴۴): ۳۳–۶۴.
• توفیقیان، حسین (۱۳۹۹). «پژوهشی در آثار یافت شده از بررسی باستان شناسی زیر آب بندر بوشهر» (PDF). مطالعات باستانشناسی. ۱۲ (۱): ۴۱–۵۸. doi:10.22059/jarcs.2020.250382.142528.
• عقیلی، سیداحمد؛ شهریاری، بهادر (۱۳۹۲). «روند قدرت گیری آلمذکور در بوشهر (از سقوط صفویه تا برآمدن قاجار1210 - 1135ق)» (PDF). پژوهشنامه تاریخ های محلی ایران. ۱ (۲): ۱۲۹–۱۴۶.
• مشایخ، عبدالکریم (۱۳۹۳). «جایگاه بندر بوشهر و روابط اقتصادی- سیاسی ایران با انگلستان در منطقه خلیج فارس (اواخر قرن هجدم تا آغاز قرن بیستم)» (PDF). مطالعات خلیج فارس (۲): ۴۶–۵۶.
• مشایخ، عبدالکریم (۱۳۹۶). «امپراتوری استعماری بریتانیا و رویارویی نظامی ایران و انگلیس در آبراه خلیج فارس و بندر بوشهر در دوره قاجار ( 1273 ه.ق/1856 .م)» (PDF). مطالعات خلیج فارس (۳): ۴۱–۶۹.
• سلطانی شایان، علی (۱۳۹۰). «بوشهر و جنگ جهانی اول» (PDF). پژوهش در تاریخ. ۲ (۲): ۹۳–۱۱۲.
• مشایخ، عبدالکریم (۱۳۸۶). «تجاوز نظامی بریتانیا به بوشهر و مقاومت مردم جنوب» (PDF). تاریخ معاصر (۴۳).
• مشایخ، عبدالکریم (۱۳۸۷). «جنبش مشروطه خواهی در بوشهر» (PDF). پژوهش های تاریخی (۲): ۱۳۹–۱۶۰.
• اسدپور، حمید (۱۳۹۸). «موانع تاریخی توسعه بوشهردر دوره پهلوی» (PDF). پژوهش های تاریخی ایران و اسلام. ۱۳ (۲۵): ۲۱۳–۲۳۸. doi:10.22111/jhr.2020.31045.2612.
• زاهد، امید (۱۳۹۸). «بندر بوشهر: دروازه ورود مؤسسات فرهنگی، اداری و حکومتی جدید در خلیج فارس (دوره قاجار)» (PDF). مطالعات خلیج فارس (۳): ۲۱–۳۴.
• مشایخی، عبدالکریم (۱۳۸۶). «دولت روسیه و اندیشه سلطه بر خلیج فارس» (PDF). تاریخ معاصر (۴۲): ۱۱۷–۱۳۲.
• یاحسینی، سیدقاسم (۱۳۷۹). «اولین فرستاده امپراتور ژاپن به ایران (شرح عبور از بوشهر و دشتستان) (نگاهی به سفرنامه یوشیدا ماساهارو)» (PDF). کتاب ماه تاریخ و جغرافیا (۳۴): ۵–۱۳.
• عاشوری نژاد، عباس (۱۳۸۷). «بررسی علل تأسیس نمایندگی سیاسی امپراطوری عثمانی در بوشهر» (PDF). پژوهشنامه تاریخ. ۳ (۱۰): ۱–۳۴.
• علیزاده مقدم، بدرالسادات؛ هاشمی پور، ظهراب (۱۳۹۷). «بررسی نقش ارامنه در گمرک بوشهر در دوره قاجار براساس اسناد این دوره (1210تا1332ق/1795تا1914م)» (PDF). پژوهشهای تاریخی. ۱۰ (۴): ۱۹–۳۷. doi:10.22108/jhr.2018.107710.1272.
• اصفهانیان، داوود؛ مشایخی، عبدالکریم (۱۳۸۳). «جايگاه بوشهر در روابط اقتصادي و سياسي فرانسه با ايران در منطقه خليج فارس ( سالهاي 1920-1890م/1339-1308هـ ق )» (PDF). مجله دانشكده ادبيات و علوم انساني اصفهان (۳۶-۳۷): ۱–۱۶.
• مشایخی، عبدالکریم (۱۳۸۶). «سیاست پیش به سوی شرق آلمان». زمانه (۶۰).
• علیزاده مقدم، بدرالسادات؛ هاشمی پور، ظهراب (۱۳۹۴). «وضعیت فرهنگی ارامنه بوشهر در دوره قاجار(بر اساس اسناد این دوره)» (PDF). گنجینه اسناد. ۲۵ (۴): ۵۸–۷۶.
• علیزاده مقدم، بدرالسادات؛ هاشمی پور، ظهراب (۱۳۹۹). «بررسی فعالیت های تجاری بازرگانان ارمنی در بوشهر در دوره قاجاریه» (PDF). مطالعات تاریخ اسلام. ۱۲ (۴۷): ۷۵–۹۶.
• عاشوری نژاد، عباس؛ زاهد، امید (۱۳۹۵). «همزیستی پیروان ادیان و مذاهب در بندر بوشهر». همایش ملی تسامح و مدارا در فرهنگ ایران و اسلام.

پیوند به بیرون

• استانداری بوشهر
• فرمانداری بوشهر
• شورای شهر بوشهر