آبپخش
| آبپخش | |
|---|---|
    جهت عقربه‌های ساعت از بالا:
تصویر هوایی قدیمی از قسمتی از شهر (محله درواهی)، دراج سیاه در آبپخش، میدان شهرداری که در آن تندیس نخل نصب شده‌است، نخلستانهای آبپخش، میوه درخت کبر (گیاه) (به زبان محلی لگجی)، نخلستانهای آبپخش، پنیر نخل (یا غاپ)، میوه درخت کنار (درخت) (سدر)، تعدادی از صنایع دستی آبپخش  نشان‌وارهٔ شهرداری آبپخش | |
| کشور |  ایران |
| استان | بوشهر |
| شهرستان | دشتستان |
| بخش | بخش آبپخش |
| نام(های) دیگر | نگین سبز استان |
| مردم | |
| جمعیت | ۱۸٬۹۱۳ نفر[۱] |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع | بین ۲۵ الی ۳۰ متر[نیازمند منبع] |
| آب‌وهوا | |
| میانگین دمای سالانه | ۳۵ تا ۵۰ درجه سلسیوس |
| میانگین بارش سالانه | بین ۱۵۰ تا ۲۶۰ میلی‌متر[نیازمند منبع] |
| روزهای یخبندان سالانه | کم |
| اطلاعات شهری | |
| ره‌آورد | خرما و فراورده‌های مربوطه ، رطب، خارک، حصیر و سایر محصولات بافته شده با برگ نخل، رنگینک، ارده (شیره کنجد)، انواع حلوا، گرده، مشتک و انواع دیگر نان محلی، لور (لورک) و ماست و سایر لبنیات محلی، کبر (گیاه) و انواع میوه‌های گرمسیری مانند کنار (درخت)، انجیر و مرکبات و انار و… |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۷۷ |
| وبگاه | https://www.abpakhshcity.ir |
| شناسهٔ ملی خودرو | ایران 58 |
آبپخش شهری از شهرستان دشتستان استان بوشهر ایران است.[۲] این شهر با برازجان (مرکز شهرستان دشتستان) ۲۰ کیلومتر فاصله دارد؛ و در شصت کیلومتری شهر بوشهر قرار گرفته‌است.[۳] آبپخش براساس سرشماری سال ۱۳۴۵ (که شامل سه روستای درواهی، قلایی، و بهرام آباد می‌شود) دارای ۳۴۸۱ نفر جمعیت، بوده و در سال ۱۳۵۵ به ۴۵۷۳ نفر افزایش یافته‌است.[۴] در ۱۳۶۵ جمعیت آن به ۹۱۷۲ نفر افزایش یافته که نرخ رشد آن ۷/۱ درصد بوده و در این سه دوره، روستای درواهی بیشترین جمعیت را داشته‌است (سال ۱۳۶۵ جمعیت درواهی ۵۷۲۲ نفر بوده‌است). سال ۱۳۷۵ با رشد ۳/۳ درصدی، جمعیت آبپخش به ۱۲۷۹۸ نفر و در سال ۱۳۸۰ به ۱۴۸۵۸ نفر، در سال ۱۳۸۵ نیز به ۱۶۳۰۲ نفر (۳۹۱۶ خانوار) افزایش یافته‌است. براساس سرشماری سال ۱۳۹۰ جمعیت این شهر طی ۵ سال ۲۰٪ افزایش یافته‌است. برمبنای آخرین سرشماری که بصورت رسمی در سال ۱۳۹۵ انجام شد جمعیت این شهر ۲۲۵۶۸ نفر اعلام شد. این آمار نشان می‌دهد که شهر آبپخش بسیار مهاجرپذیر می‌باشد[۵] فشردگی جمعیت این شهر ۲۲ نفر در هکتار اعلام شده‌است. آبپخش دومین شهر بزرگ شهرستان دشتستان[۶] و هفتمین شهر بزرگ استان بوشهر و بزرگترین نخلستان مجتمع و متراکم دنیا نیز اطراف این شهر و سعدآباد واقع شده‌است.[۷][۸]
مشخصات و تاریخچه
آب جویهای موجود در باغ‌های این شهر از رودخانه شاهپور سرچشمه می‌گیرد و یک نهر بتنی نیز آب خود را از این رودخانه می‌گیرد و در منطقه تقسیم می‌شود. تقسیم شدن آب کانال در این شهر، علت اصلی نامگذاری آبپخش می‌باشد.[۹] این شهر در ۱۶ کیلومتری شمال غربی شهر برازجان واقع شده‌است و میانگینارتفاع آن از سطح دریا بین ۲۵ الی ۳۰ متر می‌باشد. فاصله مستقیم و جاده ای آبپخش تا خلیج فارس ۳۷ کیلومتر و ۴۷ کیلومتر تا مزارع پرورش میگو منطقه حفاظت‌شده حله می‌باشد.[۱۰] آبپخش در جهت‌های مغرب، جنوب، و مشرق در محاصره نخلستانها قرار گرفته و فقط از سمت شمال که به طرف بیابان می‌باشد و درحال گسترش است و ساخت و سازها به این سمت در حال پیشروی می‌باشد. مساحت آبپخش ۷۰۰ هکتار می‌باشد.
اصل این شهر از اجتماع سه روستا بوجود آمده‌است که از هم دور و جدا بوده‌اند. این سه روستا عبارتند از: درواهی (که بزرگترین و کهن‌ترین روستا بوده)، قلایی، و بهرام آباد. راه اصلی که شمال استان بوشهر را به جنوب آن وصل می‌کند از وسط این شهر می‌گذرد. گذر این راه جاده ای مهم از شهر، به همراه حاصلخیز بودن زمین‌های تمام بخش آبپخش که رودخانه شاپور نیز در آن می‌گذرد باعث رشد و پیشرفت این شهر و رونق کسب و کار اهالی این منطقه شده‌است. قبلاً مردم این منطقه و شهر بیشتر تولیدکننده انواع مرکبات بوده‌اند اما از چند دهه پیش مردم این شهر به کشت نخل و تولید خرما روی آورده‌اند و در حال حاضر به یکی از مراکز اصلی تولید، خرید و فروش، نگهداری (سردخانه) و بسته‌بندی خرما و رطب، و دیگر فرآورده‌های این میوه بهشتی در کشور تبدیل شده‌اند. از خیابان‌های اصلی و مهم این شهر می‌توان به بلوار انقلاب (خیابان اصلی)، غدیر، وحدت (بهرام آباد)، امام خمینی (قلایی)، شهدا (یا همان بسیج)، و نادم اشاره کرد. اکثر مراکز فروشگاهی بزرگ و کارگاه‌ها در بلوار انقلاب مستقر می‌باشند که البته با پیشرفت و بزرگتر شدن شهر، در خیابان‌های غدیر، وحدت، و امام خمینی نیز شاهد افزایش این مراکز هستیم. ساختار شهر بگونه ای است که بیشتر مراکز اداری، خدماتی و رفاهی، فروشگاهی و کارگاهی در درواهی قرار دارد و ۶۵٪ از کل جمعیت شهر به تنهایی در این محله ساکن می‌باشند. یکی از آثار کهن و باستانی این شهر که در یک کیلومتری شمال آن قرار دارد (در بیابان ذکر شده)، کانال آبرسانی طویل با عرض و عمق بسیار بزرگی به نام «جوقیل» می‌باشد. بیابانی که در شمال این شهر واقع می‌باشد دارای خاک ماسه ای است و درختچه، بوته‌ها، و درختان از جمله غرق(استبرق) و کنار (درخت سدر) در آن روئیده است. با حرکت به سمت شمالی تر این شهر، درختان کنار افزایش یافته و به منطقه تفریحی-گردشگری مشهوری به نام «چهارراه» می‌رسیم. زمین این منطقه بیشتر دارای تپه‌های کوچک و درختان کنار فراوان می‌باشد که در فصل زمستان و بهار، این طبیعت وحشی باعث جذب گردشگران بسیاری به خود می‌شود. در سمت جنوبی شهر که ازپل «کلل» شروع می‌شود و تا شهر ادامه پیدا می‌کند، باغ‌ها و نخلستانهای سرسبز و خرم که در کنار آن کانال‌ها و جویهای پرآب جاری هستند، دیده می‌شود و نمایی بسیار زیبا و فرح بخش به طول یک کیلومتر را بوجود آورده‌است که در تمام طول این جاده طویل، بی نظیر و بی مانند است. در قسمت شرقی شهر هم این نخلستانها و جویهای پرآب زیبا وجود دارد اما متأسفانه به دلیل خاکبرداری‌ها خودسرانه و رها کردن انواع زباله‌ها بخصوص نخاله‌های ساختمانی، طبیعت و نمای این منطقه در معرض تخریب قرار گرفته‌است.
نام روستای درواهی از یک کانال آبرسانی بسیار قدیمی و کهن که دربندی در انتهای آن ساخته بوده‌اند، گرفته شده‌است. از صدها سال پیش و از جنوب شرقی درواهی تا شمال شرقی آن و تا نزدیکی سعدآباد کنونی، نخلستانهای سرسبزی وجود داشته‌است که به نام‌های «پنج دنگه»، «زنگله»، «باغ بردی»، «شیرخانی»، «حسن لوه»، و «نیوی» شناخته می‌شوند که البته هنوز هم وجود دارند. از همان دوره، مردم هر سال با استفاده از خاک، سنگ، چوب و امثالهم در محل سد فعلی واقع در سعدآباد، اقدام به احداث سدهایی موقتی می‌کرده‌اند تا آب را با کانالی که در کنار آن ساخته بودند به باغ‌ها هدایت کنند. بعدها در زمان رضاشاه، کانال آبرسانی فعلی و اصلی آبپخش در مسیر همان کانال و گودی آن احداث شد.(در حال حاضر قدیمی ترین شبکه آبیاری و زهکشی کشور در استان بوشهر قرار دارد).[۱۱] کانالی که قبل‌ها ساخته شده بود، تنها تا قسمت جنوب شرقی درواهی را پوشش می‌داده‌است و در یک محل که هم‌اکنون به نام «پل شیخی» مشهور است با احداث یک دربند به انتهای خود رسیده‌است. این دربند بعنوان یک شیر اطمینان بدین شکل عمل می‌کرده‌است که در زمان بارندگی‌ها که کانال دچار سرریز آب می‌شده کمی آن را باز می‌کرده اند تا آب از کانال خارج شود و از تخریب کانال و جوی‌ها جلوگیری شود و در زمانی که به آب نیاز داشته‌اند آن را می‌بسته‌اند. ظاهراً این دربند برای اهالی این منطقه دارای اهمیت زیادی بوده و حتی فردی را بعنوان نگهبان شبانه روز در کنار آن گمارده بوده‌اند. در گویش بومی مردم این منطقه به این دربند «دَرّاوه» می‌گفته‌اند که از دو بخش در+آبه و به معنی درب آب می‌باشد. به همین دلیل روستایی که در کنار این درب بوده را «دَرّابه ای» می‌نامیدند. کم‌کم و با مرور زمان و با توجه به فرایند ابدال در زبان فارسی، این نام به دَرّاوی و بعد به دَروِی تغییر پیدا کرد. هنگام ثبت نام این روستا در دهه‌های گذشته، این نام را بصورت کتابی به دروایی و درواهی ثبت و معرفی نمودند. معنی «دَرّاوه» در کتاب «سیری در گویش دشتستان» بدین شکل آمده که به راه آب انتهای جویهای بعد باغ که در دیواره خاکریز قرار گرفته و آب سرریز شده را به جوی بعد هدایت می‌کند، گفته می‌شود. البته لازم است ذکر شود که در مورد قدمت و پیشینه هر سه روستا درواهی، قلایی، و بهرام آباد اطلاعات موثقی در دست نیست.
شهر شبانکاره امروزی که در گذشته به دهکهنه شناخته می‌شده، قسمتی از ایالت «اَنشان» در دوره ایلام (تمدن) و سپس بعنوان قسمتی از منطقه پارس بوده‌است. روستای بهرام آباد که در حال حاضر یکی از محله‌های شهر آبپخش می‌باشد، در گذشته تا اواخر دوره شاهنشاهی ساسانی، از روستای چهاربرج کنونی (کنار شهر آبپخش) تا دهکهنه (شبانکاره فعلی) را در بر می‌گرفته و شهر بزرگی بوده‌است. بعد از یک جنگ بزرگ، کمی از قسمت شمالی این شهر باقی می‌ماند که به آن دهکهنه می‌گفته‌اند.[۱۲][۱۳][۱۴]
شعری زیبا در وصف آبپخش:
| بوی نخیلات و رطب می‌دهد | بوی قلم، بوی ادب می‌دهد | |
| نادم شیرین سخن از خاک توست | نخل و رطب عاشق دل چاک توست |
نقشهٔ دهستان‌های بخش آبپخش به همراه اندازه و موقعیت شهر آبپخش (به رنگ خاکستری)در این بخش(همه طبق داده های آماری سال ۱۳۹۵):
اقتصاد
علاوه بر باغداری و نخلداری که شغل اصلی بسیاری از مردم شهر آبپخش است تعداد زیادی از مردم این شهر به کارهای فرهنگی، کارمندی، مغازه داری، و همچنین شرکت‌های بزرگ و کوچک تولیدی و توزیعی و… اشتغال دارند. از نخلستانهای اطراف این شهر انواع مختلفی از خرما برداشت می‌شود. برخی از آنها از این‌قرارند: خرمای کبکاب - برهی - بریمی - شیخالی - محبوبی - حاج باقری - قندی - شکری - گنتار. در قسمت‌های زیادی از زمین‌های آبپخش، انواع غلات، هندوانه، انواع خربزه و طالبی به صورت دیم و آبی کاشته می‌شود. آبپخش مهاجر از روستاها و شهرهای حومه آن برای رفاه شهری و دیگر نقاط ایران برای کار هم دارد. خرمای تازه، شیره مرغوب خرما، انواع سبزی و صیفی‌جات، انواع فراورده لبنی محلی مانند ماست و لور (لورک) و پنیر و… , صنایع دستی ساخته شده از برگ درخت نخل نظیر دمکش، حصیر، زنبیل و…[۱۵] بافتنی‌های نخی و پشمی نظیر گلیم فرش مرغوب که مربوط به گذشته آبپخش است و هم‌اکنون در بین محله‌های قدیمی این شهر رواج بیشتری دارد، در این شهر تهیه و به فروش می‌رسند.[۱۶] همچنین در دی ماه ۱۳۹۹ اعلام شد که «آبپخش» دشتستان شهر ملی حصیر و کپو بافی ایران شده‌است.[۱۷][۱۸] همچنین مردم این شهر از رودخانه این شهر جهت صید ماهی و مارماهی؛ و جهت پرورش میگو از مزارع پرورش میگو در منطقه حفاظت‌شده حله (که به منطقه آبپخش بسیار نزدیک می‌باشد) نیز استفاده می‌کنند. اخیراً میوه کاکتوس (انجیر تیغی) در دشتستان بصورت تجاری کشت شده و به ثمر هم نشسته‌است. این میوه بصورت خودرو در آبپخش وجود دارد و زمینه مساعدی برای تجاری سازی این میوه و کشت تجاری آن وجود دارد.[۱۹]
بسته بندی رطب در آبپخش
کشت هندوانه در آبپخش
صید ماهی رودخانه ای در آبپخش
میوه انجیر بدست آمده در آبپخش
فرهنگ و هنر
فرهنگ و هنر در این شهر، تاریخی دیرینه دارد. در حوزه هنرهای نمایشی فقط همین بس که هنر تعزیه خوانی نزدیک به یک قرن است که در این منطقه اجرا می‌شود. همچنین هر ساله نمایشنامه‌های بسیار عالی در این شهر تهیه و در همین شهر یا سراسر کشور اجرا می‌شود. در حوزه موسیقی نیز مردم این شهر مانند سایر نقاط استان بوشهر از نی‌انبان جهت برپایی مراسمات جشن و شادی استفاده می‌کنند و تبحر خاصی در نواختن آن دارند. مردم این شهر دارای طبع شعر و شاعری هم هستند بطوریکه این شهر دارای شعرای بنامی از قرنها پیش مانند ملا محمد نادم (۱۲۲۴ شمسی) می‌باشد.
تعزیه خوانی در آبپخش
نمایش ساواک در آبپخش در سال ۱۳۵۹
طبیعت و گردشگری
آبپخش همواره یکی از قطب‌های گردشگری در استان بوشهر بوده‌است و طبیعت آن زبانزد عام و خاص می‌باشد. علت اصلی این پتانسیل قوی وجود آب و طبیعت سرسبز و غنی آن می‌باشد. گفته می‌شود که آبپخش در دوره پهلوی همواره یکی از مکان‌های مهم و محبوب دودمان پهلوی بوده و بارها جهت گذران اوقات فراغت به این شهر سفر کرده‌اند و از تفرجگاه اداره آبیاری موجود در این شهر استفاده کرده‌اند. همچنین کارمندان آلمانی شرکت زیمنس هم که در بوشهر جهت ساخت نیروگاه هسته‌ای بوشهر حضور داشته‌اند به این شهر سفر کرده و از طبیعت آن استفاده می‌کرده‌اند. شهر آبپخش از نظر موقعیتی نیز دارای جایگاه ویژه‌ای در استان بوشهر است و به عنوان محور مواصلاتی استان بوشهر با استان‌های فارس، هرمزگان و خوزستان قرار گرفته‌است. همین موقعیت سبب شده تا همواره مسافران نوروزی که به مناطق جنوبی کشور سفر می‌کنند برای بازدید از نقاط مختلف جنوب کشور از این شهر عبور کنند و بسیاری از مسافران نوروزی نیز در این منطقه اقامت داشته باشند.
نخلستانهای سرسبز و سربه فلک کشیده ورودی شهر آبپخش جلوه بسیار دیدنی به این منطقه داده‌است و هیچ مسافری را بدون توقف اجازه عبور نمی‌دهد. وجود کانال‌های پرآب در دو سمت ورودی شهر آبپخش، طراوت و نشاط خاصی به این منطقه بخشیده‌است تا مسافران نوروزی بتوانند از آب و طبیعت در کنار هم بهره ببرند. جاده‌های گردشگری بین مزارع، کلبه‌های سنتی(کپر)، و آب روانی که در مسیر نخلستانها همیشه جاری است از جمله جاذبه‌های گردشگری نخیلات است. همچنین چندین اقامتگاه بومگردی نیز اخیراً در آبپخش تأسیس شده‌است.[۲۰][۲۱][۲۲][۲۳]
در طبیعت آبپخش، حیوانات و پرندگان متنوعی وجود داشته‌اند که متأسفانه به دلیل شکار بی‌رویه و بی مسئولیتی مسئولان محیط زیست و منابع طبیعی در معرض انقراض قرار گرفته‌اند. پرندگانی همچون دراج سیاه، چالی، انواع مرغابی، و… از جمله مواردی است که شدیداً در معرض انقراض می‌باشند. همچنین بلبل خرما نیز از دیگر پرندگان مشهوری می‌باشد که به دلیل آواز خوانی زیبا در سراسر کشور طرفداران خاص خود را دارد. از حیوانات موجود در این منطقه نیز می‌توان به چوله (همان تشی یا خارپشت)، جوجه تیغی، گراز، روباه، و… نام برد. چوله و گراز نیز در این منطقه وضعیت خوبی ندارند و در معرض انقراض قرار گرفته‌است.[۲۴][۲۵][۲۶][۲۷][۲۸][۲۹]
علاوه بر درخت نخل، گونه‌های گیاهی و درختان مختلف دیگری نیز در آبپخش به وفور دیده می‌شود. این گیاهان و درختان عبارتند از: کنار (سدر)، غرق (استبرق)، لگجی (کبر)، انجیر، کاکتوس، توله (پنیرک)، کاکل، منگک، قاوچندلی، انواع کهور، گز، خیار گرگو (حنزل)، کنگر (خارمریم)، شوت (شوید)، بابونه، بنگو، کرچک، انواع مرکبات، موز، و … اشاره کرد.
نخلستانهای آبپخش
آبشار مصنوعی چهاربرج در نخلستانهای آبپخش
یک اقامتگاه بومگردی در آبپخش
یک اقامتگاه بومگردی در آبپخش
طبیعت زیبا و بکر در کنار جویهای آب آبپخش
طبیعت باورنکردنی و زیبای منطقه چیتی در زمستان و بهار در آبپخش
نخلستان و جویهای آب در طبیعت بارانی در آبپخش
ترابری
آبپخش دارای یک فرودگاه کوچک با طول باند حدود یک کیلومتر می‌باشد. این فرودگاه بیشتر برای مقاصد کشاورزی مورد استفاده قرار می‌گیرد.[۳۰] طبق نقشه ای که از طرف پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی منتشر شده‌است، یک خط ریلی بین بندر ماهشهر و بندر بوشهر در دست مطالعه مقدماتی جهت احداث می‌باشد که ممکن است این خط ریلی از آبپخش عبور کند.[۳۱][۳۲] جاده اصلی استان بوشهر که شمال استان را به جنوب آن متصل می‌کند و به جاده برازجان-گناوه شهرت دارد، از این شهر عبور می‌کند. همچنین راه فرعی دیگری که بعنوان میانبر آبپخش-دالکی شناخته می‌شود، نیز وجود دارد که از سعدآباد، زیراه، و وحدتیه عبور می‌کند. این جاده مسیر فرعی با طول کمتری است که مسافران بین گناوه و ورودی استان از استان فارس، از آن استفاده می‌کنند.
غذاها
غذاهای تهیه و طبغ شده در آبپخش با بوشهر و برازجان خیلی متفاوت نیست. غذاهای لذیذ مانند حلوا رنگینک[۳۳] با تزیین خرما، قلیه‌ماهی، للک، مرغ شکم پر همچنین انواع نان و کیک محلی مانند نان نازک، تیرمال، مشتک شکرزده، مشتک کراتی، گرده کنجدی و… در آبپخش تهیه و مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین انواع فراورده لبنی محلی مانند ماست و لور (لورک) و پنیر و… نیز در این شهر تولید می‌شود. در فروردین ۱۳۹۵ بزرگترین رنگینک جهان در آبپخش تهیه شده و این رکورد در گینس به نام مردم آبپخش ثبت شد.[۳۴][۳۵]
مشتک کراتی تهیه شده در آبپخش
ورزش
فوتبال همواره یکی از ورزشهای ریشه ای در آبپخش می‌باشد اما مردم این شهر در رشته‌های ورزشی دیگر مانند تیراندازی، هنرهای رزمی، والیبال، بسکتبال، و… و حتی بازی‌های هوشی هم سررشته دارند و مقام‌هایی حتی در حد کشوری و جهانی کسب کرده‌اند. همچنین از این شهر فوتبالیست‌ها و داوران فوتبالی هم بوده‌اند که به لیگ برتر خلیج فارس راه یافته‌اند.[۳۶][۳۷][۳۸][۳۹][۴۰][۴۱]
قهرمانی فاطیما برازجانی در مسابقات جهانی چرتکه در ترکیه
مذهب و اقوام
اغلب مردم شهر آبپخش مسلمان بوده و پیرو مذهب شیعه دوازده‌امامیاند (اندکی پیرو مذهب سنی هم وجود دارد)، و قومیت غالب فارس می‌باشد (حدود ۹۵٪). در اصل تمامی اهالی این شهر و منطقه فارس می‌باشند اما تعدادی خانوار از قوم عرب و غیر عرب خوزستان نیز در خلال و بعد از جنگ ایران و عراق به این شهر مهاجرت کردند. مردم این شهر با مردم کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس مانند کویت، قطر، و امارات متحده عربی هم ارتباط دارند یا به آنجا مهاجرت کرده‌اند. ارتباط به گونه ای است که قطری‌ها چند سال پیش زمینی در آبپخش خریداری و سپس در آن تفرجگاهی احداث کردند.[۴۲] بیش از ۷ مسجد و اماکن مذهبی بسیاری مانند حسینیه و … در این شهر وجود دارد. مصلای آن درحال احداث است و اکنون نماز جمعه در مسجد رحمت برگزار می‌شود[۴۳] در این شهر همواره مراجع و شخصیت‌های مذهبی بزرگی همچون آیت الله حاج سید جواد مهدوی مرتضوی وجود داشته‌اند که تحصیل کرده حوزه علمیه نجف اشرف بوده‌اند. آیت الله حاج سید جواد از خرمن دانش اساتید بزرگ فقه و اصول آن زمان حوزه کهن نجف؛ حضرت آیت الله میرزا محمدحسین نائینی و حضرت آیت الله میرزا محمدحسین اصفهانی و حضرت آیت الله سید محمد کاظم یزدی صاحب عروه بهره می‌برد و به مقام اجتهاد نایل می‌شود.[۴۴][۴۵][۴۶]
انقلاب ایران و جنگ ایران-عراق
از قبل از انقلاب تا وقوع انقلاب ۱۳۵۷ و بعد از انقلاب؛ آبپخش محل تبلیغ، درگیری، و کانون گروه‌های مختلفی بوده‌است (انقلابی، کمونیستی، مجاهدین خلق و…) بطوریکه بارها قبل و چند سال بعد از انقلاب، درگیری‌های فیزیکی و حتی تیراندازی هم بین گروه‌ها رخ داده‌است اما روی هم رفته، مردم این شهر بسیار انقلابی و مذهبی می‌باشند بطوریکه در شهر آبپخش طی دوره انقلاب و جنگ ایران و عراق ۶۲ نفر جان باختند[۴۷] و اولین جان باخته استان بوشهر نیز سلیمان شریفی اهل این شهر بوده‌است. وی در گردهمایی که از طرف دبیران و آموزگاران آموزش و پرورش برازجان در تاریخ ۷ مهرماه ۵۷ بر پا شده بود شرکت کرد و در صف مقدم راهپیمایان قرار گرفت که از طرف مأمورین شاه مورد ضرب و شتم زیاد قرار گرفت بطوریکه استخوان بینی وی شکست و بر اثر خونریزی زیاد به بیمارستان شیراز منتقل و بستری گردید. به علت صدمات وارده مداوا بروی او اثر نگذاشت و وی در تاریخ ۱۳ آبان ۵۷ در بیمارستان جان باختند.[۴۸][۴۹]
درگیری‌های اول انقلاب در کنار درمانگاه قدیم آبپخش
روز آبپخش
به پیشنهاد رسانه مهر میهن، روز ۱۵ اسفند، برابر با روز درختکاری و به دلیل نماد شهر آب پخش یعنی باغات و درخت نخل به نام روز آب پخش نامگذاری شده‌است.[۵۰][۵۱][۵۲]
نگارخانه
نخلستانها و جوی آب در آبپخش
منابع
- ↑ «تعداد جمعیت و خانوار به تفکیک تقسیمات کشوری براساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵» (اکسل). درگاه ملی آمار.
- ↑ اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، ۱۳۸۳ خ.
- ↑ «"آبپخش" دشتستان شهر ملی حصیر و کپو بافی ایران شد». ایرنا. ۱۶ دی ۱۳۹۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۴-۲۴.
- ↑ شناسنامهٔ شهرهای استان بوشهر ـ استانداری بوشهر - 1381
- ↑ افزایش ۱۵ درصدی جمعیت شهر آب پخش خبرگزاری فارس
- ↑ شهرستان دشتستان#شهرستان دشتستان/ویکی‌پدیا
- ↑ «نگین سبز استان بوشهر میزبان گردشگران/ لذت نخل‌گردی در نوروز». خبرگزاری مهر. ۲۰۱۷-۰۳-۰۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۴-۲۴.
- ↑ شناسنامهٔ شهرهای استان بوشهر ـ استانداری بوشهر - 1381
- ↑ «آب پخش». www.irancities.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۴-۲۴.
- ↑ گیری فاصله آبپخش تا دریا با نقشه گوگل
- ↑ https://www.mehrnews.com/news/4524517/%D9%82%D8%AF%DB%8C%D9%85%DB%8C-%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%B4%D8%A8%DA%A9%D9%87-%D8%A2%D8%A8%DB%8C%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D9%88-%D8%B2%D9%87%DA%A9%D8%B4%DB%8C-%DA%A9%D8%B4%D9%88%D8%B1-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%A8%D9%88%D8%B4%D9%87%D8%B1-%D9%82%D8%B1%D8%A7%D8%B1-%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%AF / قدیمی‌ترین شبکه آبیاری و زهکشی کشور در استان بوشهر قرار دارد
- ↑ شهریاری، مصطفی، کتاب آبپخش نگین سبز دشتستان، موعود اسلام، 1388
- ↑ یاداشت/عبدالمجید قمیصی:جغرافیا وتاریخ آبپخش
- ↑ مهم دشتستان | سیروس انصاری
- ↑ دشتستان شهر ملی حصیر و کپوبافی ایران شد
- ↑ شهریاری، مصطفی، کتاب آبپخش نگین سبز دشتستان، موعود اسلام، 1388
- ↑ دشتستان شهر ملی حصیر و کپوبافی ایران شد
- ↑ "آبپخش" دشتستان شهر ملی حصیر و کپو بافی ایران شد
- ↑ از نخستین مزرعه کاکتوس میوه ای جنوب کشور در بوشهر آغاز شد
- ↑ بوم گردی نگین سبز - آبپخش
- ↑ بوم گردی دمیت - آبپخش
- ↑ در آبپخش توسعه یابد/ بهبود مبلمان شهری با نمادهای بومی
- ↑ اقامتگاه‌های بومگردی محتشم آبپخش افتتاح شد
- ↑ سبز استان بوشهر میزبان گردشگران/ لذت نخل‌گردی در نوروز
- ↑ تصویری/طبیعت سرسبز بخش آبپخش
- ↑ دیدنی آب پخش
- ↑ به آب پخش ، نگین سبز بوشهر | Ab Pakhsh
- ↑ «آبپخش» جلوه‌ای زیبا از طبیعت دلبرانه استان بوشهر
- ↑ نگین سبز استان بوشهر- بفرمایید پنیر نخل!
- ↑ مسوولان جلوی دخل و تصرف زمین فرودگاه شهر آبپخش را بگیرند
- ↑ نقشه شبکه حمل و نقل راه‌آهن ایران
- ↑ همین نقشه با کیفیت بالاتر
- ↑ ی رنگینک در آبپخش برگزار شد
- ↑ بزرگترین «رنگینک» جهان در آبپخش+تصاویر
- ↑ بزرگترین رنگینک جهان در آبپخش + گزارش
- ↑ در یک رقابت سخت همه را جا گذاشت
- ↑ دختر آبپخشی در مسابقات کیک بوکسینگ
- ↑ قهرمان والیبال مدارس استان +تصاویر
- ↑ تیم والیبال آبپخش با طعم ستاره دار شدن+ تصاویر
- ↑ قهرمانی مدرسه فوتبال پارس آب پخش در فستیوال استان+تصاویر
- ↑ تیم فوتبال نخلستان آبپخش در مسابقات زیر گروه شهرستان +تصاویر اختصاصی
- ↑ دکترسالاری خبر داد:پیش‌بینی صادرات سالانه بیش از 500 میلیون دلار به قطر
- ↑ شهریاری، مصطفی، کتاب آبپخش نگین سبز دشتستان، موعود اسلام، 1388
- ↑ نامه آیت الله حاج سید جواد مهدوی مر تضوی ازابپخش
- ↑ به بهانه سالروز ارتحال حضرت آیت الله مهدوی مرتضوی (ره)ازمشاهیر استان بوشهر شهرآبپخش+زندگینامه
- ↑ احترام معاون سازمان بازرسی کل کشور به مقام شامخ حضرت آیت الله مهدوی مرتضوی(ره)در آب پخش+تصاویر
- ↑ یادواره سرداران و ۶۲ شهید بخش «آبپخش»
- ↑ شهید انقلاب استان بوشهر چه کسی است؟
- ↑ از زندگینامه شهید سلیمان شریفی
- ↑ شهرداری آبپخش، اطلاعات شهری
- ↑ روز «آبپخش» برگزار می‌شود
- ↑ روز «آبپخش» برگزار می‌شود
- اطلس راه‌های استان بوشهر. مهر ۱۳۸۹