سوزا
| بندر سوزا سوزاء | |
|---|---|
 | |
| کشور |  ایران |
| استان | هرمزگان |
| شهرستان | قشم |
| بخش | شهاب |
| نام(های) دیگر | شوزا و شیزا |
| سال شهرشدن | 1379 |
| مردم | |
| جمعیت | ۴۴٨٠نفر |
| اطلاعات شهری | |
| شهردار | دکتر عبدالله تشه |
| تأسیس شهرداری | حدود سال 1380 |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | 0763534 |
| وبگاه | |
| شناسهٔ ملی خودرو | ایران |
  بندر سوزا | |
سوزا شهری از توابع بخش شهاب شهرستان قشم در استان هرمزگان واقع در جنوب ایران است.
«شهر سوزا» در ۳۹ کیلومتری جنوب غربی شهرستان قشم واقع شده‌است ، و در موقعیتی ساحلی قرار گرفته و تنگه معروف و استراتژیکی هرمز در محدوده آن واقع است. دره‌های موسوم به تنگ کلمادون و تنگ لرد در دو کیلو متری شمال غربی سوزا قرار دارند که آبریز هر دو با هم یکی شده و به خلیج فارس می‌ریزند ، همچنین تنگ چیرا در شمال این شهر قرار دارد . این شهر سابقه وسیعی در تجارت دریایی در دوران باستان داشته و محدوده تجارت دریایی آن‌ها سواحل آفریقا ، خلیج عدن ، پاکستان ، هندوستان و کشورهای خلیج فارس هست آثار به جا مانده از گمرک قدیمی و انبارهای کالا در سواحل این شهر یکی از بارزترین شواهد می‌باشد .مردم سوزا از قبیله شیزاوی و شوزاوی و الجسمی هستند.
پوشش گیاهی وحیات و حش
[ویرایش]آب و هوای سوزا، گرم و خشک ساحلی است وجود دره‌ها، تنگ‌ها، پوشش گیاهی، حیات و حش و پرندگان دریایی از عناصر جذاب طبیعی این شهر محسوب می‌شوند. مهم‌ترین آثار تاریخی به جا مانده در نزدیکی این شهر ، گمرک قدیمی این شهر ، «سدلیت یا خالصی» در چهار کیلومتری شمال غرب شهر دیرستان و «سدگوران» در جنوب روستای گوران متعلق به دورهٔ ساسانیان است که در مجاورت سوزا قرار دارند.
جمعیت
[ویرایش]جمعیت شهر سوزا طبق سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال 1395 ، برابر با 5707 نفر بوده‌است [۱].مردم بومی از اهل سنت می باشند. نژاد آنان عرب ایرانی است و به زبان عربی خلیجی صحبت می کنند. بسیاری از مردم توانایی صحبت به زبان فارسی نیز دارند.
مکان های دیدنی شهر سوزا
[ویرایش]- پارک ساحلی و ساحل با ماسه‌های طلایی
- ساختمان قدیمی گمرگ شهر سوزا و اسکه قدیمی پُسابندر
- نخلستانهای کلمادون ، لرد ، چیرا ، گزدون ، بنه گردن و ... که در فصل زمستان سرسبز می شوند و به مکان گردشگری عالی تبدیل می شود .
- اقامتگاه های سنتی و بومی همچون گُفاره و لرد و خانه دوست اقامتگاه سنتی موج و اقامتگاه مون.
منابع
[ویرایش]- اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳خ.
- زنده دل، حسن، دستیاران. (مجموعهٔ کتابهای راهنمای جامع ایرانگردی استان هرمزکان) ج۱. چاپ وانتشار ۱۹۹۸سال میلادی.
- بختیاری، سعید،، «اتواطلس ایران» ، “ مؤسسه جغرافیایی وکارتگرافی گیتاشناسی، بهار ۱۳۸۴ خورشیدی.
پانویس
[ویرایش]- ↑ «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲.
جستارهای وابسته
[ویرایش]
==