روحانی‌ستیزی
روحانی‌ستیزی یا آخوندستیزی، جنبشی تاریخی بر ضدّ قشر روحانی است. علت این مخالفت، قدرت واقعی یا مفروض قشر روحانی، و تأثیر آن‌ها در همه جنبه‌های زندگی عمومی و سیاسی، دخالت آن‌ها در زندگی روزمره شهروندان و نیز، داشتن امتیازات ویژهٔ دینی است.[۱]
همۀ روحانی‌ستیزان، لزوماً بی‌دین یا دین‌ستیز نیستند، برخی از آن‌ها مذهبی‌اند و دلایل مخالفت آن‌ها با روحانیون، مسائل بنیادی یا اختلافات در تفسیر است. برای نمونه جنبش پرتستان در مسیحیت.[۲]
روحانی ستیزی به شکل‌های گوناگون در تاریخ مسیحیت وجود داشته‌است. برخی فیلسوفان عصر روشنگری از جمله مارتین لوتر به کلیسای کاتولیک، رهبران مذهبی و روحانیون که فاسد بودند تاخته‌اند.[۲]
ایران[ویرایش]
تا اواخر دهه ۱۳۶۰ تا ۱۳۸۰ روحانی ستیزی به مقدار قابل توجهی در جمهوری اسلامی ایران گزارش شده‌است. معترضان برآنند که روحانیون شاهانه زندگی می‌کنند درحالی که قشر کارگر در فقر زندگی می‌کنند. برای مثال شایعه‌هایی مبنی بر اینکه روحانیون در قدرت پول‌های خود را در بانک‌های سوئیس ذخیره کردند فراگیر است.[۳]
ایران با این که حکومتی مذهبی دارد و با نمادهای مذهبی آغشته‌است، به‌طور فزاینده‌ای کشوری ضدروحانی است. به شکلی شبیه برخی کشورهای کاتولیک است که دین بدون نمایش عمومی مفروض تلقی شده، و احساسات متناقضی نسبت به روحانیت وجود دارد. ایرانی‌ها روحانیان خود را مسخره می‌کنند و برای‌شان جوک می‌سازند...[۴]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ «Anticlericalism». Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica, Inc. ۲۰۱۳. تاریخ وارد شده در
|تاریخ بازبینی=را بررسی کنید (کمک); پارامتر|تاریخ بازیابی=نیاز به وارد کردن|پیوند=دارد (کمک) - ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Anti-clericalism». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۰۲ مارس ۲۰۱۳. خطای یادکرد: برچسب
<ref>نامعتبر؛ نام «Anti-clericalism» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده‌است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ Molavi, Afshin, The Soul of Iran, Norton, (2005), p.163
- ↑ Economist 16, January 2003