روحانی‌ستیزی
روحانی‌ستیزی، یا در حقیقت روحانی زدایی، جنبشی تاریخی بر ضدّ قشر روحانیون است. علت این مخالفت، قدرت واقعی یا مفروض قشر روحانی و تأثیر آن‌ها بر همهٔ جنبه‌های زندگی عمومی و سیاسی، دخالت آن‌ها در زندگی روزمره شهروندان و نیز، داشتن امتیازات ویژهٔ دینی است.[۱]در واقع این همان کاتولیسیزم ستیزی (انگلیسی: Anti-Catholicism) خصومت یا مخالفت با کاتولیسیزم، مخصوصاً علیه کلیسای کاتولیک، کشیش‌ها و روحانیت آن، و پیروان آن است. خاتمه دادن به مناسک مذهبی و مصادرهٔ زمین‌های کلیساها از جمله مصادیق این مسئله است.
همۀ هواداران اندیشهٔ روحانی زدایی، لزوماً بی‌دین یا دین‌ستیز نیستند، برخی از آن‌ها مذهبی‌اند و دلایل مخالفت آن‌ها با روحانیون، مسائل بنیادی فکری و اجتماعی و یا اختلافات در تفسیرهای مذهبی است. برای نمونه جنبش پرتستان در مسیحیت.[۲]
روحانی زدایی به شکل‌های گوناگون در تاریخ مسیحیت وجود داشته‌است. برخی از فیلسوفان عصر روشنگری از جمله مارتین لوتر به کلیسای کاتولیک، رهبران مذهبی و روحانیون که فاسد بودند تاخته‌اند.[۲]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ «Anticlericalism». Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica, Inc. ۲۰۱۳. پارامتر
|تاریخ بازیابی=نیاز به وارد کردن|پیوند=دارد (کمک) - ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Anti-clericalism». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی. خطای یادکرد: برچسب
<ref>نامعتبر؛ نام «Anti-clericalism» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده‌است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
