ابوالبقا عبدالله عکبری
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| ابوالبقا عبدالله العکبری | |
|---|---|
| زادروز | ۵۳۸هجری/ ۱۱۴۳ میلادی در عکبرا |
| درگذشت | ۶۱۶ هجری /۱۲۱۹ میلادی در بغداد |
| تبار | عرب عراقی |
| پیشه | ادبیات، زبان‌شناسی و ریاضیات، فقه اسلامی |
| سال‌های فعالیت | سده ششم و هفتم هجری |
| شناخته‌شده برای | عالم مسلمان، |
| تأثیرگذاران | ۱. «التبیان فی إعراب القرآن» یا «إملاء ما من به الرحمن من وجوه الاعراب والقراآت فی جمیع القرآن» ۲. «اللباب فی علل النحو» ۳. «إعراب الحدیث النبوی»۴. «شرح دیوان المتنبی» ۵. «مسائل الخلاف فی النحو» ۶. «مسائل نحو مفردة» ۷. «ترتیب إصلاح المنطق» |
| تأثیرپذیرفتگان | ابن جوزی |
| دین | اسلام |
| مذهب | سنی شافعی |
عبدالله بن حسین عکبری ملقب به محب الدین، با کنیه ابوالبقاء،(۱۱۴۳ میلادی در عکبرا-۱۲۱۹ میلادی در بغداد) ادیب و زبان‌شناس، فقیه و محدث، و عالمِ حساب در سدهٔ ششم و هفتم هجری در عراق بود. او در شهرکی در کنارِ دجله، به نام عکبرا در نزدیکی بغداد به دنیا آمد. در بغداد دانشِ حدیث و زبان آموخت و استادیار ابن جوزی شد. پس از مدتی، از بزرگترین زبانشناسان زمان خود شد. او در جوانی به بیماری آبله گرفتار شد و سپس نابینا گردید. عکبری در هشتم ربیع‌الاول ۶۱۶ هجری قمری /۲۴ ژوئن ۱۲۱۹ میلادی در بغداد درگذشت.
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «أبو البقاء العکبری»، ویکی‌پدیای عربی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۲۱ ژانویه ۲۰۱۳).
.jpg)
