شواء حلبی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
شَوّاء حلبی
زادهٔ۱۱۶۶م/ ۵۶۲ق
حلب
درگذشت۱۰ سپتامبر ۱۲۳۷م / ۱۹ محرم ۶۳۵ق
حلب
پیشهادیب، زبان‌شناس و شاعر
سبکدر ادبیات عربی: «دورهٔ سوم عباسی»

یوسف بن اسماعیل حلبی شهرت‌یافته به شَوّاء حلبی و لقب‌گرفته به شهاب‌الدین و ابوالمحاسن (۱۱۶۶–۱۲۳۷م) ادیب، زبان‌شناس و شاعر شامی کوفی‌اصل بود. در علم عروض، قافیه و دیگر علوم ادبی و زبانی سرآمد بود، اما بیشتر برای برجستگی‌اش در علم لغت شهرت دارد. دیوانش در دست نیست، اما بخشی از آن به جای مانده‌است.[۱][۲][۳][۴]

منابع[ویرایش]

  1. ابن خلّکان، احمد (۱۹۷۲). وفیات الأعیان. ج. ۳. بیروت: دار صادر. ص. ۵۳۷.
  2. ابن عماد حنبلی، عبدالحی (۱۹۸۶). شذرات الذهب. ج. ۵. دمشق: دار ابن کثیر. ص. ۱۷۸.
  3. زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ج. ۹. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۲۸۸. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
  4. فروخ، عمر (۱۹۸۶). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. ۳. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۵۲۸.

پیوند به بیرون[ویرایش]