ابوالفرج الببغا
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| ابوالفرج البَبَّغا عبدالواحد بن نصر نصیبی |
|
|---|---|
| زادروز | ۹۲۷/ ۳۱۵ق نصیبین |
| درگذشت | مه ۱۰۰۸/ اواخر شعبان ۳۹۸ق بغداد |
| تبار | عرب |
| پیشه | شاعر و ادیب |
| آثار | اشعارش |
ابوالفرج البَبَّغا (۹۲۷-۱۰۰۸) (نسب:ابوالفرج عبدالواحد بن نصر بن محمد نصیبی) شاعر و ادیب عرب در سدهٔ چهارم قمری بود.[۱] به مخزومی نیز شناخته می‌شود اما از بنی‌مخزوم نبود؛از برای شل‌دارش زبانش به الببَغاء شهرت یافت. [۲] سیف الدوله حمدانی را مدح کرده.
منابع[ویرایش]
- ↑ فروخ، عمر. تاریخ الأدب العربی. ج. دوم. بیروت: دارالعلم للملایین، ۱۹۸۴. ۶۱۲.
- ↑ ذهبی، محمد بن احمد. سیر أعلام النبلاء. دمشق: مؤسسة الرسالة، ۲۰۰۱. الطبقة الثانية والعشرون، الجزء السابع عشر.
.jpg)
