ابوعلی نحوی فارسی
نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحه است که توسط Luckie Luke (بحث | مشارکتها) در تاریخ ۱ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۶:۲۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.
ابوعلی حسن بن احمد بن عبدالغفار بن محمد بن سلیمان بن آبان نحوی فارسی که به اختصار ابن درستویه خوانده میشود، از علمای بزرگ نحو و از معاصرین و مصاحبین عضدالدوله دیلمی بود. ابوعلی به سال ۲۸۸ هجری قمری در فسا به دنیا آمد و پس از تحصیل مقدمات در فسا و شیراز در سن نوزده سالگی یعنی سال ۳۰۷ هجری قمری به بغداد رفته و از محضر استادانی چون ابن السراج زجاج و مبرمان بهرهمند میشود تا اینکه خود در علوم ادبی، خاصه نحو سر آمد اقران شد. او کتاب ایضاح و تکمله را که هر دو در علم نحوست به نام عضدالدوله دیلمی نوشت و به وی اهدا کرد. صاحب نامه دانشوران به او ۱۹ کتاب را نسبت دادهاست و وفات او را در سال ۳۷۷ هجری قمری به سن نود و اندی در بغداد دانستهاست.[۱]
پانویس
- ↑ بزرگان نامی پارس، جلد اول، ص ۸۱
منابع
میر، محمد تقی (۱۳۶۸)، بزرگان نامی پارس، جلد اول، شیراز: انتشارات دانشگاه شیراز
- تأسیس الشیعه، سید حسن صدر، ص۷۹.
- فهرس اعلام الذریعه، ج۲، ص۱۱۶۱۰