نحو
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نحو یا جمله‌شناسی به دانش مطالعهٔ قواعد مربوط به نحوهٔ ترکیب و در کنار هم آمدن واژه‌ها به منظور ایجاد و درک جملات در یک زبان اطلاق می‌شود.
این شاخهٔ مهم از دستور هر زبان نظام‌مندی و خلاقیت فراوانی را طلب می‌نماید. درست است که انسان‌ها می‌توانند مجموعه کلمات یک جمله را با ترتیب گوناگونی در کنار هم قرار دهند ولی تمامی آن‌ها جملات معنی دار نخواهد شد.
- مرد خرید کتاب را.
- مرد کتاب را خرید.
در اینجا، جملهٔ اول غیر مجاز است و بر اساس گرامر مرتب شده است(He buy a book.)، ولی، دومی که درست همان مجموعهٔ کلمات را داراست، ساختاری قابل قبول از نظر قواعد و دستورها نحوی زبان فارسی را دارد.
جستارهای وابسته[ویرایش]
- ابوالاسود دؤلی ؛ واضع علم نحو در زبان عربی.
- صرف
صرف یا همان علم التصریف نحوه ساختار کلمات متعدد از ریشه واحد برای ساختن معانی متعدد است. مثلاً از ماده کرم می شود اسم فاعل و مفعول و ماضی و ... ساخت. اکرم یکرم اکرام مکرم تکریم و ...
منابع[ویرایش]
- نحو زبان فارسی بر پایه نظریه حاکمیت و مرجع‌گزینی، سیدعلی میرعمادی، تهران: انتشارات سمت، ۱۳۷۶
- گفتارهایی در نحو، محمد راسخ مهند، تهران: نشر مرکز، ۱۳۸۸
- Crystal D., The Cambridge Encyclopedia of Language, ۲nd edition, Cambridge University Press, 1996. ISBN 0-521-55967-7
- O'Grady, W., Dobrovolsky, M., and aronoff, M., Contemporary Linguistic, An Introduction, ۲nd edition, St. Martin' Press, Inc., ۱۹۹۳. ISBN 0-312-06780-1
پیوند به بیرون[ویرایش]
- پیکره وابستگی نحوی زبان فارسی مجوعه‌ای شامل حدود ۳۰هزار جمله برچسب‌خورده با اطلاعات نحوی بر اساس دستور وابستگی.
- وب‌گاه زبان فارسی
- مشخصه‌های معنایی به "نحو" مربوطند
این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبان‌شناسی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
