نحو
| زبانشناسی |
|---|
| نظری |
| توصیفی |
| کاربردی و آزمایشگاهی |
| مقالات مرتبط |
نحو یا جمله‌شناسی به دانش مطالعهٔ قواعد مربوط به نحوهٔ ترکیب و در کنار هم آمدن واژه‌ها به‌منظور ایجاد و درک جملات در یک زبان اطلاق می‌شود.
این شاخهٔ مهم از دستور هر زبان، نظام‌مندی و خلاقیت فراوانی را طلب می‌کند. درست است که انسان‌ها می‌توانند مجموعه کلمات یک جمله را با ترتیب گوناگونی در کنار هم قرار دهند، ولی تمامی آن‌ها جملات معنی‌دار نخواهد شد.
- مرد خرید کتاب را.
- مرد کتاب را خرید.
در اینجا، جملهٔ اول غیرمجاز است از نظر زبان فارسی و براساس گرامر زبان انگلیسی مرتب شده‌است (.He bought a book)؛ ولی، دومی، که درست همان مجموعهٔ کلمات را داراست، ساختاری قابل قبول از نظر قواعد و دستورهای نحویِ زبان فارسی دارد.
جستارهای وابسته[ویرایش]
- ابوالاسود دؤلی؛ بنیان‌گذار علم نحو در زبان عربی.
- صرف
صرف یا همان علم‌التّصریف، نحوهٔ ساختار کلمات متعدد از ریشهٔ واحد برای ساختن معانی متعدد است. مثلاً از مادهٔ «کَرَمَ» می‌شود اسم فاعل و مفعول و فعل ماضی و فعل مضارع و... ساخت: أکرَمَ، یُکرِمُ، إکرام، مکرّم، تکریم، کریم، کِرام، و...
منابع[ویرایش]
- نحو زبان فارسی برپایهٔ نظریهٔ حاکمیت و مرجع‌گزینی، سیدعلی میرعمادی، تهران: انتشارات سمت، ۱۳۷۶
- گفتارهایی در نحو، محمد راسخ مهند، تهران: نشر مرکز، ۱۳۸۸
- Crystal, D. , The Cambridge Encyclopedia of Language, 2nd edition, Cambridge University Press, 1996. ISBN 0-521-55967-7
- O'Grady, W. , Dobrovolsky, M. , and Aronoff, M. , Contemporary Linguistics, An Introduction, 2nd edition, St. Martin Press, Inc. , 1993. ISBN 0-312-06780-1
پیوند به بیرون[ویرایش]
- پیکرهٔ وابستگی نحوی زبان فارسی مجوعه‌ای شامل حدود ۳۰هزار جملهٔ برچسب‌خورده با اطلاعات نحوی براساس دستور وابستگی.
- وب‌گاه زبان فارسی
- مشخصه‌های معنایی به «نحو» مربوطند
 |
این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبانشناسی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
