ایل افشار
![]() | |
مناطق با جمعیت چشمگیر | |
---|---|
![]() ![]() ![]() | |
زبانها | |
فارسی، ترکی آذربایجانی[۱] | |
دین | |
اسلام شیعه | |
قومیتهای وابسته | |
ترکان اغوز، قایی، ایل قنق، سالور، بیگدلی، بایندر، بیات |

افشارها (به ترکی آذربایجانی: avşarlar یا afşar) طایفهای از تُرکهای اغوز هستند[۵][۶][۷][۸][۹][۱۰] که در ایران، ترکیه و جمهوری آذربایجان پراکندهاند.[۱۱] مراکز اصلی سکونت آنان در ایران استانهای آذربایجان غربی، زنجان،[۱۲] خراسان، کرمان و فارس است؛ اما تیرههایی از آنان را در استانهای آذربایجان شرقی، لرستان، قزوین، کرمانشاه، کهگیلویه و بویراحمد، همدان (صالح آباد و اسدآباد[۱۳])، خوزستان، استان مرکزی، البرز (شهرستان ساوجبلاغ) و چهارمحال و بختیاری (شهرکردوفارسان و شهرستان بن) میتوان یافت.[۱۴]
معرفی[ویرایش]
اَفشار یا اوشار یکی از ایلهای تُرکهای اغوز[۱][۱۵][۱۶][۱۷][۱۸][۱۹][۲۰] جزء گروه قومی ترکهای اذربایجانی هستند.[۲۱][۲۲][۲۳] که عدهای از آنها در زمان سلجوقیان و عدهای دیگر در زمان شاه اسماعیل صفوی همراه با شش ایل بزرگ از آناتولی عثمانی به ایران آمدند و پایههای دودمان صفوی را بنیاد گذاردند. ایل افشار یکی از هفت ایل اصلی قزلباش بودهاست.[۲۴][۲۵][۲۶] این ایل به دو شعبهٔ بزرگ تقسیم میشد: یکی قاسملو و دیگری ارخلو یا قرخلو؛ نادرشاه افشار از شعبهٔ اخیر بود. طایفه قرخلو را شاه اسماعیل از آذربایجان به خراسان کوچاند و در شمال آن سرزمین، در نواحی ابیورد و درهٔ گز و باخرز تا حدود مرو مسکن داد؛ تا در برابر ازبکان و ترکمنها مهاجم سدی باشند. تعداد بسیاری از این ایلها در زمان شاه عباس اول در ایل شاهسون ادغام گشتند.[۲۷]
وجه تسمیه نام[ویرایش]
اوشر یا اوشار را یکی از ۴ فرزند یولدوزخان پسر سوم اغوزخان و به معنی چالاک آوردهاند.[۲۸] قوم افشار ظاهر نام خود را از نام سر دودمان قومی خود اوشر گرفتهاست.[۲۹]

افشارها در صحنهٔ تاریخ[ویرایش]
افشارها تحت ادارهٔ آقسنقرْ اتابکان موصل را تشکیل دادند و اینها در فتح آناتولی نقش مهمی ایفا نمودند. از طرف ملکشاه، آقسنقرْ «قاسمالدوله» لقب گرفت و ولایت حلب به او واگذار گردید و به فرمانروایی در این مکان پرداخت. عمادالدین زنگی حکومت اتابکان موصل را در شهر موصل و نواحی پیرامون آن تشکیل داد و فرمانروای این اماکن گردید و مدت هجده سال به فرمانروایی پرداخت (۱۱۴۶–۱۱۲۸). امیر عماد الدین زنگی از طرف خلیفه لقب «فاتح» دریافت نمود و در جنگهای صلیبی به مبارزه و نبرد با عیسویان اروپایی اشغالگر پرداخت. پس از وی پسرش نورالدین محمود که به علم و ادبیات علاقه داشت، جانشین او گردید. شیرکوه (ابوحارث اسدالدین) و صلاحالدین ایوبی تحت لوای او بودند و به کمک او در ۱۱۷۱ (خورشیدی) حکومت فاطمی را برانداختند. بعد از صلاحالدین، فرزندش نتوانست قدرت پدر را پیدا کند و در قرن سیزده میلادی تابع مغولها شدند. در نتیجه، افشارها به جنوب آناتولی کوچ کردند و به کمک ترکمانان، بیگنشین قرامانیان را تشکیل دادند.
افشارهای آناتولی بیشتر از احفاد سه خانوادهاند که از حلب آمدهاند و عبارتند از: قوت بیگلی اوغوللاری، گؤندؤز اوغوللاری، کویک اوغوللاری.
مستقل ایل افشار[ویرایش]
بهرام نژاد،گهکم لو،سعیدلو، آل گولو، صفیخانلو، قاسملو، جهانشاهلو، اشرف لو، حمزه خانلو، حمزهلو، عمارلو، حیدرممیشالو، تکلو، ال کسلو، پیرمرادلو، آقاجانلو، بارچیلو، بیات، ارشلو، شکلو، شول، له درازلو، شیخ اوشاغلو،، میرحبیب لو، میرحسینی، فارسیمدان «قزللو افشار» ، جامه بزرگی،امیر افشاری،قوجابیگلو، میرجانی، قرهقویونلو، اسماعیلزاده، گوی قویونلو، افشار بگشلو، قرهگزلو، گوند اوز لو، برآوردلو، جانقلی اوشاغلو،، افشارامویی، شاهسون، زرگر، حاجیلو، رحیم لو، امین لو، گیلانلو، شهسواری، خلیفه لو، جلال لو، مهنی، حسین حاجلو، مرادی، غفرانلو، ساربانلو، قرایی، ساوندر، قراخانلو خبری، ایقرلو، آلکلی، شیرالی و…[۳۱]و ایل مقصودلو و مارزلو
فرهنگ و رسوم[ویرایش]
قالیچههای افشار[ویرایش]
از نظر قالیبافی، چادرنشینان افشار گرهٔ تُرکی و روستائیان گرهٔ فارسی به کار میبرند. در واقع اصالت قالیچههای کرمان را در کارهای ایلات افشار باید جستجو کرد که نقشه و طرز بافت آنها وجه مشترکی از هنر مردم آذربایجان و کرمان که به خوبی با هم آمیخته شدهاست.[۳۲]
افشارهای ایران[ویرایش]
بزرگترین شهر افشارنشین ایران و جهان شهر ارومیه است چنانچه لرد کرزن در قرن بیستم هنگام ورود به شهر ارومیه مینویسد: «این شهر که در ارتفاع ۴۴۰۰ پا از سطح دریاست بین ۳۰۰۰۰ و ۴۰۰۰۰ نفر سکنه دارد که بیشتر آنها طایفهٔ ترک افشار هستند، ولی مقدار متنابهی اقلیتهای نسطوری (آشوری)، کلیمی و ارمنی را هم در بر میگیرد.»
استان زنجان نیز مردمان زیادی از ایل افشار دارد که در این استان پراکنده شدهاند. مناطق با جمعیت چشمگیر از افشارها در گرماب (خدابنده) و بخش دهستان قشلاقات افشار هستند.
بیشترین افشارهای شمال خراسان نیز در شهرهای قوچان، دره گز، کلات و شیروان و قسمتهایی هم در مینودشت و رامیان، آزادشهر استان گلستان هستند
افشارهای کرمان را میتوان ترکیبی از کاملترین طوایف این ایل که در ایران حضور دارند دانست. نظم و انضباط ایلی از ابتدای حضور بعضاً تا هماکنون نیز میتوان در آنها دید. تنوع طوایف افشار را در استانهای کرمان و هرمزگان و مناطق مرزی استان فارس میتوان بهوضوح دید. بزرگترین و قدرتمندترین طوایف این ایل قاسملوها بودهاند که از ابتدای تشکیل دولت صفوی در کرمان حضور داشتهاند و در حال حاضر نیز حضوری پررنگ دارند و شاید میتوان با جرئت گفت که نقشی که این طایفه در متحد کردن ایل افشار در کرمان بازی کردهاند در کمتر جایی میتوان دید در اما بعد مستقل ایلی در شمال شهر کرمان که خبیصشهداد نام است ساکن هستند بر طبق اسنادی که از زمان ماضی به جا مانده این ایل از ستمعادل شاه به آن منطقه فرار کرده بودند به ضمیمه نام خانوادگی شجاعی و شجاعیان بودند.
افشارهای ایران عبارتند از:جهانشاهلو، قره گزلی، قربانی کریم آباد، قره حسنلو، زینالو، قره گوزلو، گندزلو، بدرلو (بدیرلو)، توحیدلو، پرنلو، بکیشلو، سعیدلو، ایقرلو، قرالرلو، عربلو،بهرام نژاد، غفرانی، طرزیلو، شاملو، حمزه لو، اصانلو، قاسملو، ایناللو، ارشلو، گؤندؤزلو، تکشلو، کهگیلولو، حسین حاجیلو قرخلو، بگشلو تکهلو و ایمیرلوو(امیرلو) ایل افشار (افشارلو) و مصطفی لو، یازرلو،دوارلو،قرهجانلو،قرهسفلو، قرهچماقلو، یوزباشی، … این طایفهها از قبیلههای گؤندؤتخزلو و کؤپکلو و که از آسیای میانه آمدهاند، تشکیل یافتهاست.[نیازمند منبع] تیره شول هم جز تیرههای ایل ترک افشار میباشند که در کرمان و داراب فارس زندگی میکنند. تیره قرخلو در استان مرکزی اراک و خمین زندگی میکنند، عده ای از افشارها در خرمآباد و عده ای در شهرستان خفر شیراز ساکن هستند و همچنین طایفهٔ نادری شهرستان بن واقع در ۲۰کیلومتری شهرکرد از ایل افشار میباشند.
ارشلو[ویرایش]
ایل افشار به دو شاخهٔ قرخلو و قاسملو تقسیم میشود که ارشلو (آراشلو) نام طایفهای از شاخه قرخلو میباشد. همچنین ارشلو نام محلهای در شهر ارومیه است. باتوجه به اینکه در منابع زیادی از مسکن گزیدن افشارها در ارومیه سخن رفتهاست، گمان میرود که نام این روستا از نام این طایفه افشار گرفته شده باشد همچنین در شهرستان سیرجان طایفه ارشلو از ایل ترکی بچاقچی حضور دارند
تاریخچه
ابراهیم خان دیوان بیکی افشار فرزند علی مراد بیک و برادر فتحعلی خان افشار ارشلو بوده و به هنگام جنگ کریم خان زند با فتحعلی خان و محاصره نه ماههٔ قلاع اورمیه فرماندهی سوار و پیاده افشار را ابراهیم خان دیوان بیکی بر عهده داشت که در این جنگ سرانجام فتحعلی خان تسلیم شد. کریم خان پس از فتح اورمیه حکومت شهر را به رستم خان پسر مهدی خان قاسملوی افشار سپرد. فتحعلی خان علاوه بر ابراهیم خان دو برادر به نامهای حسینعلی خان و علیخان داشته که هر دو در دستگاه فتحعلی خان مشغول به کار بودهاند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «Looklex encyclopaedia - Afshars». بایگانیشده از اصلی در ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۳. دریافتشده در ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۵.
- ↑ Joshua Project - Azerbaijani People Cluster Great Commission Status
- ↑ «NĀDER SHAH – Encyclopaedia Iranica». www.iranicaonline.org. دریافتشده در ۲۰۲۰-۰۵-۲۵.
- ↑ "Nādir Shāh | Iranian ruler". Encyclopedia Britannica (به انگلیسی). Retrieved 2020-05-25.
- ↑ «AFŠĀR بایگانیشده در ۲۹ آوریل ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine» در دانشنامهٔ ایرانیکا
- ↑ "Nādir Shāh | Iranian ruler". Encyclopedia Britannica (به انگلیسی). Retrieved 2020-05-26.
- ↑ «AFSHARIDS – Encyclopaedia Iranica». www.iranicaonline.org. دریافتشده در ۲۰۲۰-۰۵-۲۶.
- ↑ «NĀDER SHAH – Encyclopaedia Iranica». www.iranicaonline.org. دریافتشده در ۲۰۲۰-۰۵-۲۶.
- ↑ «Afsharid Dynasty - Oxford Islamic Studies Online». www.oxfordislamicstudies.com. دریافتشده در ۲۰۲۰-۰۵-۲۶.
- ↑ Lockhart, L. , "Nadir Shah: A Critical Study Based Mainly upon Contemporary Sources", London: Luzac & Co. , 1938, 21 :"Nadir Shah was from a Turkmen tribe and probably raised as a Shiʿa, though his views on religion were complex and often pragmatic"
- ↑ ایران تاریخ، فرهنگ، هنر زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تهران، 1385
- ↑ زنجان سرزمین اقوام افشار.
- ↑ مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی
- ↑ ایران تاریخ، فرهنگ، هنر، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تهران، ۱۳۸۵(بخش زبان و خط)
- ↑ http://www.loghatnaameh.com/dehkhodaworddetail-c3e1a26362c34adebd653ebfb3bf2dad-fa.html
- ↑ «دائرةالمعارف بزرگ اسلامی - افشار». بایگانیشده از اصلی در ۵ نوامبر ۲۰۱۰. دریافتشده در ۱۵ ژانویه ۲۰۰۹.
- ↑ Joshua Project - Ethnic People Groups of the Turkic Peoples Affinity Bloc
- ↑ Tapper, Richard (1997). «Frontier Nomads of Iran: A Political and Social History of the Shahsevan." Cambridge University Press, ISBN 0-521-58336-5, 9780521583367, Page 44
- ↑ Reid,.J. J. (2000). «Crisis of the Ottoman Empire: Prelude to Collapse 1839-1878.» Franz Steiner Verlag, ISBN 3-515-07687-5, 9783515076876, Page 210
- ↑ Peter Malcolm Holt, Ann Katherine Swynford Lambton, Bernard Lewis (1977). «The Cambridge History of Islam" Cambridge University Press, ISBN 0-521-29135-6, 9780521291354, Page 430
- ↑ Richard V. Weekes. Muslim peoples: a world ethnographic survey. AZERI. — Greenwood Press, 1978 — p. 56 — ISBN 978-0-8371-9880-4
- ↑ Российский этнографический музей. Афшары بایگانیشده در ۲۴ مه ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine.
- ↑ "Азербайджанцы". [[دانشنامه بزرگ شوروی|Great Soviet Encyclopedia]] (به روسی). Retrieved Sep 13, 2013.
{{cite encyclopedia}}
: URL–wikilink conflict (help) - ↑ The Cambridge History of Islam, Volume 2, edited by Ann Katherine Swynford Lambton, Bernard Lewis, Cambridge University Press - p395. : "the most important of these tribes were Ustajlu, rumlu, shamlu, Dulghadir, Takkalu, afshar and Qajar".
- ↑ «Encyclopaedia Iranica». iranicaonline.org. ص. the Safavid dynasty won and kept power with the aid of an army consisting primarily of Qizilbāš Turkman tribes (ūymāqāt) such as the Šāmlū, Ostāǰlū, Ḏu’l-qadr, Qaǰar, Afšār, Rūmlū, and Tekelū. دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۴-۲۱.
- ↑ Encyclopaedia Iranica. «Encyclopaedia Iranica». iranicaonline.org (به انگلیسی). ص. he establishment of the Safavid state and the consolidation of Safavid power in Persia٫ In ۹۰۶/۱۵۰۰ Esmāʿīl mobilized at Arzenjān a force of ۷,۰۰۰ Turkman tribesmen from the qezelbāš tribes of Ostājlū, Rūmlū, Takkalū, Ḏu’l-Qadar, Afšār, Qājār. دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۴-۲۱.
- ↑ شهرداری کرمان[پیوند مرده]
- ↑ فضل الاه همدانی، رشیدالدین. مجمع التواریخ.
- ↑ لاکهارت، لارنس. نادرشاه. تهران:1331.
- ↑ Mahmûd, Kâşgarlı. Divânü Lugâti't-Türk. Kabalcı Yayınevi. p. 354.
- ↑ شهرداری کرمان
- ↑ «استان کرمان». بایگانیشده از اصلی در ۲۳ فوریه ۲۰۱۰. دریافتشده در ۱۱ ژوئن ۲۰۱۰.