گویش افشاری
| زبان افشاری | |
|---|---|
| زبان بومی در | ایران، جمهوری آذربایجان، ترکیه، سوریه، افغانستان |
| منطقه | آذربایجان، ایران، آناتولی، میانرودان، خراسان، کرمان، کابل |
| قومیت | افشارها |
شمار گویشوران | نامشخص (بدون تاریخ) |
| عربی، لاتین | |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۲–۶۳۹ | tr (B) [[ISO639-3:|]] (T) |
| ایزو ۳–۶۳۹ | – |
| گلاتولوگ | afsh1238[۱] |
| زبان‌شناسی | part of 44-AAB-a |
زبان افشاری زبانی از شاخه اوغوز جنوبی خانواده زبان‌های ترکیاست که در ایران، جمهوری آذربایجان، ترکیه، سوریه، قسمت‌هایی از افغانستان رایج است؛ که همانند دیگر گویش‌های زبان ترکی در میان گویشوران زبان‌های دیگر یافت می‌شود.[۲]
منابع[ویرایش]
- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "زبان افشاری". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
{{cite book}}: Invalid|display-editors=4(help) - ↑ زبان افشاری در ویکی‌پدیای انگلیسی.
جستارهای وابسته[ویرایش]
| زبان رسمی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| زبان‌های منطقهای |
| ||||
| زبان‌های اقلیتها |
| ||||
| زبان‌های اشاره | |||||
 | این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبان است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |