ایل زرزا
ایل زَرزا یکی از ایلات کورد ساکن در استان آذربایجان غربی است.[۱][۲] مردمان ایل زرزا بیشتر ساکن در اطراف دریاچه ارومیه اشنویه و روستاهای اطراف آن از جمله زیندشت ، سنگان (به گویش زرزایی سینگان)، نالوس، نالیوان (به گویش زرزایی نلیوان)، نرزیوه، سرگز، پوش آباد، جای شیران، گندویلا، حسن نوران، ده شمس بالا، ده شمس پایین و گرگ آباد هستند.[۳][۴] سالیان درازی است که این ایل همچون بسیاری از ایلات دیگر یکجانشین شده و به کارهای کشاورزی و صنعتی روی آوردهاند. جمعیت این ایل در ایران بر اساس نوشتههای تاریخ مردوخ بالغ بر چهارصد خانوار بودهاست؛[۵] ولی اکنون آمار دقیقی از جمعیت این ایل در دست نیست. از آنجایی که تمام افراد ایل دارای نام خانوادگی زرزا نمیباشند و نیز در چهار کشور دارای جمعیت کرد (ایران، ترکیه، عراق و سوریه) پراکنده شدهاند، کار سرشماری آنها دشوار است.
ساختار اجتماعی[ویرایش]
ایل زرزا به دو دسته شهرنشین و دهنشین تقسیم میشود. ده نشینها بیشترند و همه آنها کشاورزند. شمار شهرنشینها کمتر است و در اشنو زندگی میکنند و به چهار طبقه زیر تقسیم میشوند:
۱. خرده مالکان ۲. پیشه وران ۳. روحانیان ۴. برزگران[۶]
پوشش[ویرایش]
پوشاک مردان زرزا
پوشاک مردان زرزا از هفت جزء تشکیل شدهاست.
- کفش: گیوه و کلاش و یک نوع کفش مخصوص که خود زرزاها کالِ شیرازی مینامند.
- شلوار: که در زبان زرزایی پانتُر گفته میشود.
- کُت: به زبان زرزایی کُوا
- پیراهن: کِراس
- پَستَک: نوعی جلیقه بی آستین کوتاه و از جنس نمد
- شال کمر: از جنس پارچه لطیف و گل دار به طول بیست سانتیمتر و در زبان زرزایی پِشت پند نامیده میشود.
۷. عرق چین: گرداگرد عرقچین دستمالی با نام شدّا بسته میشود.[۷]
پوشاک زنان زرزا
- کفش: همانند کفش کالِ شیرازی مردان زرزا
- شلوار
- پیراهن: کراس بلند زنانه و پرچین با آستینهای گشاد و سنبوسه دار
- کُت زنانه: آلخالُغ
- شال کمر: که همانند پِشت پند مردانه است با این تفاوت که اندکی شلتر از شال مردان بسته میشود.
۶. کلاه: کلاه زنان زررا تاس کُلا نامیده میشود و گرداگرد آن دستمالی به نام هوری بسته میشود.[۸]
منابع[ویرایش]
- ↑ «روزنامه شرق- پراکندگی کردان ایران- چهارشنبه، 21 دی 1390». old.sharghdaily.ir. دریافتشده در ۲۰۱۸-۰۹-۰۵. کاراکتر line feed character در
|عنوان=
در موقعیت 13 (کمک) - ↑ ستوده، منوچهر (۱۳۸۵). نامنامه ایلات و عشایر و طوایف. تهران: دایرةالمعارف بزرگ اسلامی. صص. ۲۵۲.
- ↑ مجیدزاده، یوسف (۱۳۳۹). «ایل زرزا». هنر و مردم. علوم انسانی.
- ↑ مردوخ کردستانی، شیخ محمد (۱۳۷۹). تاریخ مردوخ. تهران: نشر کارنگ. صص. ۱۰۵.
- ↑ مردوخ کردستانی، شیخ محمد (۱۳۷۹). تاریخ مردوخ. تهران: نشر کارنگ. صص. ۱۰۵.
- ↑ مجیدزاده، یوسف (۱۳۳۹). «ایل زرزا». هنر و مردم.
- ↑ مجیدزاده، یوسف (۱۳۳۹). «ایل زرزا». هنر و مردم.
- ↑ مجیدزاده، مجید (۱۳۳۹). «ایل زرزا». هنر و مردم.
![]() |
این یک مقالهٔ خرد است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |