ایل
ایل در جامعه عشایر ایران عبارت است از اتحادیه‌ای سیاسی متشکل از طوایف عشایری که به اتکای وابستگی‌های خویشاوندی (نسبی، سببی و آرمانی) یا در برهه زمانی خاص، بنا به مصالح و ضرورت‌های سیاسی و اجتماعی با هم متحد شده و تشکیل یک ایل را می‌دهند. معمولاً ایلات دارای سرزمین و قلمرو ایلی خاص خود بوده و تحت رهبری و مدیریت شخصی با سمت ایلخان یا ایل بیگ اداره می‌شدند.از بزرگترین ایل های ایران میتوان به ایل سادات و ایل بختیاری و ایل کلهر و ایل قشقایی اشاره کرد[۱]
تعریف[ویرایش]
تعریف مشخص و دقیقی از مفهوم ایل وجود ندارد که بتوان آن را به همۀ ایل‌ها تعمیم داد. به طور کلی ایل به مجموعه‌ای از طوایفی گفته شده که در محدوده‌ای که قلمروی آن ایل به شمار می‌آید زندگی می‌کنند. طوایف لزوماً با یکدیگر خویشاوندی ندارند و آداب‌ورسوم و شیوۀ زندگی آن‌ها نیز می‌تواند متفاوت باشد، هرچند در اغلب موارد خویشاوندی و همگونی در آداب و رسوم و شیوۀ زندگی وجود دارد.[۲]
منابع[ویرایش]
کتاب‌شناسی[ویرایش]
- ابراهیم اسکندری‌نیا (۱۳۶۶)، ساختار سازمان ایلات و شیوۀ معیشت عشایر آذربایجان غربی، ارومیه: انزلی، ص. ۴۷۸
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |