عباس بن علی

امامزاده

عباس ابن علی
نگاره‌ای هنری از «عباس، علمدار کربلا» متعلق به سده ۱۸ م.
نام	عباس ابن علی
کنیه	ابوالفضل
لقب(ها)	قمر بنی‌هاشم، سقّ، باب‌الحوائج
زادروز	۴ شعبان سال ۲۶ ه‍.ق
زادگاه	مدینه منوره
درگذشت	۱۰ محرم سال ۶۱ ه‍.ق (عاشورا)
علت مرگ	حضور در نبرد عاشورا
مدفن	کربلا
پدر	علی بن ابیطالب
مادر	ام‌البنین
همسر(ان)	لبابه بنت عبدالله
فرزند(ان)	فضل ابن‌عباس، قاسم ابن‌عباس، عبیدالله ابن‌عباس
طول عمر	۳۵سال
علی • فاطمه • حسن • حسین سجاد • باقر • صادق کاظم • رضا • جواد • هادی عسکری • مهدی

عباس بن علی (به عربی: العباس بن علی) مشهور به ابوالفضل و قمر بنی‌هاشم (زاده ۴ شعبان ۲۶ هجری قمری و درگذشته ۱۰ محرم ۶۱ هجری قمری) (تقریباً ۱۵ مه ۶۴۷ و درگذشته ۱۰ اکتبر ۶۸۰ میلادی) پسر علی بن ابی‌طالب و ام‌البنین و برادر کوچک‌تر حسین بن علی است. شهرت و محبوبیت او نزد مسلمانان به ویژه شیعیان بیشتر به خاطر جنگاوری دلاورانه و همچنین وفاداریش نسبت به حسین بن علی در نبرد کربلا می‌باشد. آرامگاه عباس بن علی در کربلا و در همان رزمگاه واقعه کربلا است. عباس بن علی در دهم محرم (عاشورا) در واقعه کربلا در حال آوردن آب از رود فرات جهت رفع تشنگی اهل بیت که توسط سپاه عمر بن سعد محاصره شده بودند، به شهادت رسیدند. مراسم یادبود کشته‌شدن وی، بنابر یک رسم قدیمی رایج در بین مدیحه‌سرایان و مداحان در روز نهم محرم (تاسوعا) برگزار می‌شود.

زندگی

کنیه اش ابوالفضل است، و به او القاب دیگر مانند «قمر بنی هاشم»، «سقای کربلا»، «علمدار حسین» و غیره نیز داده‌اند. طبق روایات شیعه او جوانی دلاور، زیبا و بلند قد بوده‌است، در جنگ‌های صفین و نهروان در کنار پدرش علی جنگیده است و او یکی از چند نفری است که در بین شیعیان به باب‌الحوایج معروفند.

او سه برادر تنی به نام‌های جعفر، عبدالله و عثمان داشت که همگی آنان در روز عاشورا سال ۶۱ قمری در کربلا کشته شدند. او با لبابه دختر عبیدالله بن عباس ازدواج کرد و دارای چهار پسر به نام‌های عبیدالله، فضل، حسن، قاسم و یک دختر شد. در خصوص تعداد فرزندان او اختلاف نظر وجود دارد. همه فرزندان او به جز عبیدالله بلاعقب ماندند.

شخصیت

عباس بن علی طبق روایات شیعه به ادب معروف است. نمود اصلی ادب او سکوت و فرمان‌بری وی نسبت به برادر بزرگترش حسین بن علی بود. برخی محدثین علت کمبود روایات از زندگی وی را تا قبل از واقعه کربلا، همین سکوت و ادب و عدم عرض اندام وی می‌دانند. طبری و بلاذری، منابع اولیه نبرد کربلا، جزئیات کشته‌شدن او را ذکر نکرده‌اند. شیخ مفید در الاختصاص عباس را با صفت «سقا» به معنی آب‌دهنده توصیف می‌کند. گفته‌شده‌است که عباس شجاعت و شهامت را از پدرش علی ابن ابی طالب به ارث برده بود و در جنگ‌ها همیشه او عَلَمِ را با خود حمل می‌کرد و به همین دلیل به «علم‌دار» مشهور بود.

نبرد کربلا

سید بن طاووس از ابو مخنف نقل می‌کند که در عصر عاشورا، عباس در پی یافتن آب برای اهل‌بیت با دشمنان زیادی جنگید. پس از زخمی‌شدن دست راست و سپس دست چپش، مشک آب را بر دهان گرفت و به نبرد ادامه داد تا اینکه توسط زید بن ورقاء حنفی و حکیم بن طفیل سنانی کشته‌شد. حسین واعظ کاشفی در روضةالشهدا او را شصت و هشتمین کشته کربلا می‌داند. برادر زاده ام‌البنین به نام عبدالله بن ابی محل بن حظام برای عباس امان نامه‌ای از سوی ابن زیاد آورد که ردش کرد.

شیخ مفید می‌نویسد: عباس به همراه حسین بن علی برای آوردن آب به سمت فرات رفتند ولی سپاه عمر بن سعد مانع شدند. سپس او را محاصره و از حسین جدا کردند. عباس به تنهایی می‌جنگید تا بر زمین افتاد. در این هنگام او به دلیل زخم‌هایش نتوانست حرکت کند و زید و حکیم او را کشتند. بلاذری حرمله را قاتل عباس می‌داند و حکیم را کسی می‌داند که لباس عباس را از بدنش جدا کرد. او در زمان کشته‌شدن ۳۴ سال داشت.

آرامگاه

نوشتار اصلی: حرم عباس بن علی

آرامگاه او در شمال شرقی آرامگاه حسین بن علی در کربلا قرار دارد و شیعیان بین آرامگاه او و حسین بن علی را بین الحرمین می‌نامند. توسعه و بازسازی حرم وی در زمان شاه طهماسب صفوی و سپس نادر شاه صورت گرفت. پس از حمله وهابیون به کربلا مجدداً توسط فتحعلی شاه بازسازی گردید.

در آثار هنری

به عنوان یکی از شخصیت‌های محوری حاضر در کربلا، عباس به‌طور گسترده‌ای در مراسم عزاداری محرم گرامی‌داشته می‌شود. در مراسم تعزیه، در شب عاشورا یک دور کامل به زندگی و اعمال او از تولد تا کشته‌شدن اختصاص دارد. تمثال عباس به صورت جنگجویی سوار بر اسبش در بسیاری از آثار چوبی، قلمکار، پرده‌داری و غیره کشیده‌می‌شود. یاد عباس، علاوه بر ایران در نقاط دیگر مانند جمهوری آذربایجان، شبه قاره هند و هرجایی که مراسم عاشورا برپا باشد گرامی‌داشته می‌شود. علی ربانی خلخالی می‌نویسد: عباس نزد شیعیان و حتی بسیاری از سایر پیروان ادیان، شخصیتی معنوی و بسیار ممتاز شمرده می‌شود و از احترام بسیاری برخوردار است.

«ماه به روایت آه» نوشته ابوالفضل زرویی نصرآباد عنوان کتابی است که زندگانی و شخصیت ابوالفضل عباس را بیان می‌کند. نویسنده در این کتاب کوشیده تا از زبان دوازده راوی، ناگفته‌هایی از قبل و بعد از کشته شدن بیرقدار کربلا را با امانتداری، پایبندی به مستندهای تاریخی و روایی و پرهیز از اغراق، بیان کند. این نویسنده که به عنوان برگزیده جایزه ادبی کتاب سال عاشورا معرفی شده بود، با نگارش یادداشتی جایزه تندیس برترین اثر را به سید مهدی شجاعی تقدیم کرد.

قمر بنی‌هاشم

در میان اعراب عربستان رسم بود که اگر کودکی، زیبایی فوق‌العاده داشت و دارای قامتی بلند و چهره‌ای جذاب بود، او را با عنوان ماه می‌نامیدند. مثلاً عبدمناف جد سوم پیامبر اکرم را که چهره‌ای زیبا و نورانی داشت، قمر بَطحاء (ماه سرزمین مکه) و عبدالله پدر ارجمند پیامبر را که سیمایی نورانی و چشمگیر داشت، قمر حرم خواندند.

• عباس بن علی نیز بواسطه بهره وافری که از زیبایی و جمال برده بود و قامتی رشید داشت، مشمول این سنت شد و او را به عنوان «قمر بنی هاشم» (ماه دودمان بنی هاشم) نامیدند.

به او بعدها القاب دیگری مانند علمدار، سقای کربلا و باب‌الحوایج نیز داده شد. نام قمر بنی هاشم کاربردی‌ترین لقب وی می‌باشد.

نگارخانه

• 

  ضریح عباس بن علی، کربلا

• 

  گنبد حرم عباس بن علی در کربلا

• 

  لقب عباس بن علی (ابوالفضل) که با دارچین آسیاب شده بر روی غذای سنتی ایرانی موسوم به شله‌زرد نوشته شده‌است. این نوع اسم‌نویسی را بر روی غذاهای نذری انجام می‌دهند

منابع

• Calmard, Jean. “ʿABBĀS B. ʿALĪ B. ABŪ ṬĀLEB”. In Encyclopædia Iranica. vol. I. first ed. Bibliotheca Persica Press, 2004. 77–79. Retrieved ۱۲/۱۹/۲۰۱۲. 
• Madelung, Wilferd. ““ḤOSAYN B. ʿALI””. In Encyclopædia Iranica. vol. 12. first ed. Bibliotheca Persica Press, 2004. 493–506. Retrieved ۱۲/۱۹/۲۰۱۲.