عمرو بن حسن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

عمر فرزند حسن بود که در کربلا حضور داشت و به نقل برخی منابع به همراه کاروان اسرا راهی شام شد.

زندگی‌نامه[ویرایش]

عمر از فرزندان حسن بن علی است و مادرش ام ولد نام داشت.[۱] برخی نام او را عمرو ذکر کرده‌اند.[۲]

نقش در نبرد کربلا[ویرایش]

در برخی از منابع در میان اسرای کربلا نام عمر، زید و حسن‌بن‌حسن از فرزندان حسن بن علی ذکر شده‌است.[۳] در جایی دیگر روایتی از حضور عمر در جمع اسرا بیان شده‌است. در این گزارش آمده‌است: یزید، عمر بن حسن خردسال را خواست و گفت: «حاضری با پسر من، خالد، کشتی بگیری؟» عمر گفت: «به این صورت نه. به هر یک از ما کاردی بده تا باهم بجنگیم اگر او مرا کشت، به جدم پیامبر ملحق می‌شوم و اگر من او را کشتم، به جدش معاویه و ابوسفیان خواهد پیوست.»[۴]

برخی هم گفته‌اند که او در سنین کودکی، در واقعه کربلا کشته شد.[۵]

پانویس[ویرایش]

  1. یغقوبی، تاریخ یعقوبی، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۲۲۸.
  2. ابن حبان، الثقات، ۱۳۹۳ق، ج۲، ص۳۱۱.
  3. ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، دارالمعرفه، ص۱۱۹.
  4. طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۴۰۳ق، ج۵، ص۴۶۲.
  5. خوارزمی، مقتل الحسین، ۱۴۲۳ق، ج۲، ص۴۸.

منابع[ویرایش]