بوپروپیون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
Bupropion
داده‌های بالینی
نام‌های تجاریWellbutrin, Zyban
AHFS/Drugs.commonograph
مدلاین پلاسa695033
داده‌ها
رده‌بندی داروهای
بارداری
روش مصرف داروOral, insufflation, IV
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
داده‌های فارماکوکینتیک
زیست فراهمی5 to 20% in animals; no studies in humans
پیوند پروتئینی۸۴٪
متابولیسمHepatic—important CYP2B6 and 2D6 involvement
نیمه‌عمر حذف14 hours
دفعRenal (87%), fecal (10%)
شناسه‌ها
  • (±)-2-(tert-Butylamino)-1-(3-chlorophenyl)propan-1-one
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEBI
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC13H18ClNO۱
جرم مولی239.7425 g/mol g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • O=C(c1cc(Cl)ccc1)C(NC(C)(C)C)C
  • InChI=1S/C13H18ClNO/c1-9(15-13(2,3)4)12(16)10-6-5-7-11(14)8-10/h5-9,15H,1-4H3 ✔Y
  • Key:SNPPWIUOZRMYNY-UHFFFAOYSA-N ✔Y
 N✔Y (این چیست؟)  (صحت‌سنجی)

بوپروپیون، که با نام‌های تجاری Wellbutrin(نسخه آهسته رهش ساخت شرکت آمریکایی باوش) و Zyban(نسخه سریع رهش شرکت باوش) و ولبان(ساخت شرکت عبیدی) فروخته می‌شود، دارویی است که در درجه اول برای درمان اختلال افسردگی عمده و کمک به ترک سیگار استفاده می‌شود. همچنین تنها دارویی که برای درمان اختلال عاطفی فصلی تایید شده بوپروپیون می باشد.[۱]

در دوزهای نسبتاً بالا، فرد را دچار بیقراری و تپش قلب می‌کند[۲] بوپروپیون یک داروی ضد افسردگی نسبتاً مؤثر است، اما در مواردی که بیمار پاسخ ناقص به داروهای ضد افسردگی SSRI خط اول دارد، به عنوان داروی مکمل نیز استفاده می‌شود.

بوپروپیون تنها دارویی است که برای اختلال عاطفی فصلی تأیید شده‌است.[۲][۳]

عوارض جانبی معمول بوپروپیون شامل خشکی دهان، مشکل در خواب، بیقراری و سردرد است.[۴] عوارض جانبی جدی شامل افزایش خطر ابتلا به صرع و خودکشی است.[۴] در مقایسه با برخی از داروهای ضد افسردگی دیگر، بوپروپیون ممکن است میزان کمتری از اختلال عملکرد جنسی یا خواب‌آلودگی داشته و منجر به کاهش وزن شود.[۵] مشخص نیست که آیا مصرف آن در دوران بارداری یا شیردهی بی خطر است.[۴][۶]

بوپروپیون یک ضد افسردگی آتیپیک است.[۷]که به عنوان یک مهارکننده بازجذب نوراپی‌نفرین و دوپامین (NDRI) عمل می‌کند.[۸][۹][۹][۱۰]

بوپروپیون اولین بار توسط شیمیدان نریمان مهتا در سال ۱۹۶۹ ساخته شد و در سال ۱۹۷۴ توسط بروف ولز به ثبت رسیده‌است.[۱۱] نخستین بار برای استفاده پزشکی در ایالات متحده در سال ۱۹۸۵ تصویب شد.[۱۲]

در سال ۲۰۱۷، این ۲۳مین داروی رایج در ایالات متحده بود که بیش از ۲۴ میلیون نسخه در آن وجود داشت.[۱۳][۱۴]

مکانیسم عمل[ویرایش]

بوپروپیون باعث فعالیت ضد افسردگی می‌شود زیرا به‌طور انتخابی مانع از جذب مجدد دوپامین و نوراپی‌نفرین می‌شود.[۱۵]

بوپروپیون همچنین می‌تواند باعث آزادسازی نوراپی‌نفرین و دوپامین از نورون پیش سیناپسی شود.

متابولیت اولیه، هیدروکسی بوپروپیون همان اثر بوپروپیون را دارد تا مجدداً جذب نوراپی‌نفرین و دوپامین را مسدود کند، بنابراین مدت زمان مصرف دارو را طولانی می‌کند.[۱۵]

بوپروپیون همچنین یک آنتاگونیست غیر رقابتی گیرنده‌های استیل کولین نیکوتین است، بنابراین به افراد کمک می‌کند تا سیگار را ترک کنند زیرا اتصال دارو به این گیرنده‌ها باعث فعال شدن آنها شده و هوس سیگار را کاهش می‌دهد.[۱۶]

تاریخچه[ویرایش]

بوپروپیون در سال ۱۹۶۹ کشف و در سال ۱۹۸۵ به‌عنوان داروی ضدافسردگی توسط سازمان غذا و داروی آمریکا تأیید شد، اما در پی بروز تشنج با مصرف این دارو که در دوزهای ۴۰۰ تا ۶۰۰ میلی‌گرمی آن رخ داد از بازار جمع‌آوری شد و در نهایت پس از آنکه متوجه شدند ریسک تشنج وابسته به دوز بالای آن است مجدداً در سال ۱۹۸۹ معرفی و توصیه شد که حداکثر دوز مصرفی آن۴۵۰ میلی‌گرم در روز باشد. در سال۱۹۹۷، FDA نوع آهسته (یا پیوسته) رهش آن را با نام Zyban به‌عنوان داروی ترک سیگار پذیرفت و در سال ۲۰۰۶ انواع آهسته‌رهش آن را در درمان اختلالات خلقی فصلی توسط FDA تأیید کرد.

موارد درمان[ویرایش]

افسردگی[ویرایش]

بوپروپیون در سال ۲۰۰۶ توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) به منظور پیشگیری از اختلال عاطفی فصلی (SAD) تصویب شد.[۱۷]

بوپروپیون چندین ویژگی دارد که آن را از سایر داروهای ضد افسردگی متمایز می‌کند: به عنوان مثال، برخلاف اکثر داروهای ضد افسردگی، معمولاً باعث اختلال عملکرد جنسی نمی‌شود.[۱۸] درمان بوپروپیون همچنین با خواب آلودگی یا افزایش وزن همراه نیست که ممکن است توسط سایر داروهای ضد افسردگی ایجاد شود.[۱۹] در افراد افسرده که علائم خواب آلودگی و خستگی را تجربه می‌کنند، بوپروپیون مؤثرتر از مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) در کاهش این علائم است.[۲۰] افزودن بوپروپیون به SSRI ممکن است منجر به بهبود افسردگی در بعضی از افراد شود که پاسخ ناقص به داروی ضدافسردگی داده‌اند.[۲۱]

ترک سیگار[ویرایش]

بوپروپیون به عنوان کمکی برای ترک سیگار تجویز می‌شود.[۲۲][۲۳] بوپروپیون شدت هوس نیکوتین و علائم ترک را کاهش می‌دهد.[۲۴] اثربخشی بوپروپیون با درمان جایگزینی نیکوتین قابل مقایسه است، اما از وارنیکلین کارایی کمتری دارد.[۲۴]

اختلال کمبود توجه و بیش فعالی[ویرایش]

مشخص نیست که بوپروپیون برای درمان ADHD در کودکان بی خطر یا مؤثر است. دستورالعمل سال ۲۰۰۷ در مورد درمان ADHD از آکادمی روانپزشکی کودکان و نوجوانان آمریکایی خاطرنشان می‌کند که شواهد برای بوپروپیون "بسیار ضعیف تر از درمان‌های مصوب FDA است.[۲۵] به طور مشابه، دستورالعمل خدمات بهداشتی وزارت امور خارجه تگزاس توصیه می‌کند که بعد از امتحان کردن دو محرک متفاوت و اتوکستین ، بوپروپیون یا داروی ضد افسردگی سه حلقه ای را به عنوان یک روش خط چهارم در نظر بگیرید.[۲۶]

اختلال عملکرد جنسی[ویرایش]

بوپروپیون نسبت به سایر داروهای ضد افسردگی کمتر باعث ایجاد اختلال عملکرد جنسی می‌شود.[۲۷] طیف وسیعی از مطالعات نشان می‌دهد که بوپروپیون نه تنها عوارض جانبی جنسی کمتری را نسبت به سایر داروهای ضد افسردگی ایجاد می‌کند، بلکه در واقع می‌تواند به کاهش اختلال عملکرد جنسی کمک کند.[۲۸] همچنین چندین مطالعه وجود دارد که نشان می‌دهد بوپروپیون عملکرد جنسی را در خانمهایی که افسرده نیستند بهبود بخشد.[۲۹]

چاقی[ویرایش]

بوپروپیون در صورت استفاده برای درمان چاقی در مدت زمان ۶ تا ۱۲ ماه ممکن است منجر به کاهش وزن تا ۲٫۷ کیلوگرم شود.[۳۰] این تفاوت چندانی با کاهش وزن ناشی از چندین داروی دیگر مانند سیبوترامین یا اورلیستات ندارد.[۳۰] در ترکیب با نالتروکسون مورد مطالعه قرار گرفته‌است.[۳۱] نگرانی از بوپروپیون شامل افزایش فشار خون و ضربان قلب است.[۳۱] در سپتامبر سال ۲۰۱۴، ترکیب (بوپروپیون / نالتروکسون) توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای درمان چاقی تصویب شد.[۳۲][۳۳]

کاربردهای دیگر[ویرایش]

بحث در مورد اینکه آیا اضافه کردن یک داروی ضد افسردگی مانند بوپروپیون به تثبیت کننده خلقی در افراد مبتلا به افسردگی دو قطبی مفید است، وجود دارد اما نتیجه بررسی‌های اخیر نشان داده که بوپروپیون در این شرایط آسیب قابل توجهی ندارد و ممکن است بعضی اوقات فواید قابل توجهی داشته باشد.[۳۴][۳۵] بوپروپیون هیچ اثربخشی در درمان وابستگی به کوکائین نشان نداده‌است، اما شواهد ضعیفی وجود دارد که نشان می‌دهد در درمان وابستگی متامفتامین مفید است. در کسانی که سطح اضطراب بالایی دارند بوپروپیون اضطراب آن‌ها را تشدید می‌کند.

موارد منع مصرف[ویرایش]

  • به تاریخ انقضای داروی بوپروپیون (Bupropion) توجه کنید و اگر دارویی که در دستتان است تاریخ انقضای آن تمام شده است، از مصرف آن خودداری کنید.
  • هرگز داروی بوپروپیون را به فرد دیگری حتی با علائم مشابه خودتان تجویز نکنید.

چنانچه شرایط یا بیماری خاصی دارید، قبل از تجویز این دارو، روان پزشک را مطلع سازید. به ویژه اگر شرایط زیر را دارید:

  • چنانچه زیر ۱۸ سال یا بالای ۶۵ سال هستید
  • حساسیت به این دارو یا دیگر داروها و مواد
  • بارداری یا قصد باردار شدن
  • شیردهی
  • تومور مغزی یا نخاعی و یا سابقه صدمه به سر
  • اختلالات تشنج
  • مشکلات روانی (مانند افسردگی، اختلال دو قطبی)
  • گلوکوم
  • مشکلات قلبی (مانند حمله قلبی)
  • مشکلات کبدی
  • مشکلات کلیوی
  • فشار خون بالا
  • دیابت
  • اختلال در خوردن مانند بی اشتهایی یا پرخوری عصبی
  • اعتیاد به مصرف الکل یا مواد مخدر
  • چنانچه در ۱۴ روز گذشته از داروهای مهارکننده MAO استفاده کرده‌اید.
  • چنانچه به طور ناگهانی مصرف الکل، داروهای تشنج یا داروهای آرامبخش را متوقف کرده‌اید.

برچسب دارو توصیه می‌کند که بوپروپیون را نباید برای افراد مبتلا به صرع یا سایر شرایطی که آستانه تشنج را پایین می‌آورند، تجویز کرد. در مصرف همزمان با مهار کننده مونوآمین اکسیداز (MAOIs) منع مصرف دارد.[۳۶]


موارد هشدار و احتیاطات ویژه حین مصرف داروی بوپروپیون

مصرف داروی بوپروپیون برای افراد زیر ۱۸ سال تأیید نشده است. در مدت درمان با داروی بوپروپیون به طور منظم به پزشک مراجعه نمایید.

چنانچه در مدت درمان با این دارو باردار شدید، فوراً به پزشک اطلاع دهید.

داروی بوپروپیون ممکن است باعث تغییر در نتایج برخی آزمایش‌ها پزشکی (مانند آزمایش ادرار به منظور بررسی آمفتامین‌ها) شود، لذا پزشک معالج را در جریان مصرف این دارو قرار دهید.

در مدت درمان با این دارو از مصرف الکل بپرهیزید.

داروی بوپروپیون ممکن است تفکر یا واکنش‌های شما را مختل کند. لذا هنگام انجام کارهایی مانند رانندگی و کار با ماشین آلات که نیاز به هوشیاری کامل دارند، احتیاط کنید.

مصرف بوپروپیون در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی به دلیل افزایش دوپامین مغز می‌تواند باعث تشدید بیماری شود.

عوارض جانبی بوپروپیون[ویرایش]

همه داروها ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند. اما بسیاری از مصرف‌کنندگان نیز هیچ نوع عارضه‌ای بروز نمی‌دهند. یکسری از عوارض نیز بعد از گذشت مدت کوتاهی از مصرف دارو، از بین می‌روند. در صورت بروز هریک از عوارض زیر با مصرف داروی بوپروپیون با پزشک معالج مشورت نمایید.

عوارض شایع این دارو عبارتند از:

  • سردرد
  • سرگیجه
  • گیجی
  • اضطراب یا عصبی بودن
  • تحریک پذیری
  • مشکلات خواب (بی خوابی)
  • ضربان قلب تند
  • تاری دید
  • زنگ زدن گوش
  • گلو درد
  • گرفتگی بینی
  • خشکی دهان
  • تعریق
  • لرزش
  • درد مفاصل یا عضلات
  • راش
  • کاهش وزن
  • کاهش اشتها
  • درد معده
  • تهوع
  • استفراغ
  • یبوست
  • افزایش ادرار

در صورت بروز عوارض زیر فوراً به پزشک مراجعه نمایید:

  • تشنج
  • تغییرات غیرطبیعی در خلق و خو یا رفتار
  • حالات جنون آمیز- افکار هجومی، افزایش انرژی، رفتار بی پروا و بدون ملاحظه، احساس شادی (سرخوشی) یا زودرنجی شدید، صحبت کردن بیش از حد معمول، مشکلات خواب
  • ضربان قلب تند
  • تغییرات بینایی (مانند تاری دید، دید تونلی، درد یا تورم چشم، دیدن هاله در اطراف چراغ‌ها)
  • در صورت بروز واکنش‌های آلرژیک مانند تنگی نفس، سرگیجه شدید، بثورات پوستی، خارش، ورم (به ویژه صورت، زبان یا گلو) فوراً به اورژانس مراجعه نمایید.

تداخل دارویی[ویرایش]

تداخلات دارویی ممکن است عملکرد و تأثیر داروها را تغییر دهد یا باعث افزایش ریسک بروز عوارض جانبی آنها شود. بنابراین برای مصرف این دارو، لیست تمام داروهایی که مصرف می‌کنید اعم از داروهای تجویزی و غیرتجویزی (گیاهی، مکمل و …) را با پزشکتان در میان بگذارید.

از جمله داروهایی که با داروی بوپروپیون تداخل دارند، عبارتند از:

  • داروهای ضد افسردگی
  • داروهای آنتی سایکوتیک
  • آنتی هیستامین‌های خواب آور
  • کورتیکو استروئیدها
  • بتابلاکرها
  • داروهای آنتی آریتمی IC
  • داروهای ضد مالاریا
  • پچ‌های پوستی نیکوتین
  • آمانتادین
  • لوودوپا
  • کاربامازپین
  • فنی توئین
  • فنوباربیتال
  • تئوفیلین
  • سایمتیدین

منابع[ویرایش]

بوپروپیون چیست؟

  1. ↑ سازمان غذا و داروی آمریکا
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "Bupropion Hydrochloride Monograph for Professionals". Drugs.com. American Society of Health-System Pharmacists. 5 February 2018. Retrieved 15 July 2018.
  3. ↑ Schwasinger-Schmidt, TE; Macaluso, M (8 September 2018). "Other Antidepressants". Handbook of Experimental Pharmacology. 250: 325–355. doi:10.1007/164_2018_167. ISBN 978-3-030-10948-6. PMID 30194544.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ "Bupropion Hydrochloride Monograph for Professionals". Drugs.com. American Society of Health-System Pharmacists. 5 February 2018. Retrieved 15 July 2018.
  5. ↑ Fava M, Rush AJ, Thase ME, et al. (2005). "15 years of clinical experience with bupropion HCl: from bupropion to bupropion SR to bupropion XL". Prim Care Companion J Clin Psychiatry. 7 (3): 106–13. doi:10.4088/pcc.v07n0305. PMC 1163271. PMID 16027765.
  6. ↑ "Bupropion Use During Pregnancy". Drugs.com. Retrieved 24 December 2018.
  7. ↑ Sweetman, Sean (2011). Martindale: The Complete Drug Reference (37th ed.). p. 402. ISBN 978-0-85369-982-8.
  8. ↑ Fava M, Rush AJ, Thase ME, et al. (2005). "15 years of clinical experience with bupropion HCl: from bupropion to bupropion SR to bupropion XL". Prim Care Companion J Clin Psychiatry. 7 (3): 106–13. doi:10.4088/pcc.v07n0305. PMC 1163271. PMID 16027765.
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ Dwoskin, Linda P. (29 January 2014). Emerging Targets & Therapeutics in the Treatment of Psychostimulant Abuse. Elsevier Science. pp. 177–216. ISBN 978-0-12-420177-4.
  10. ↑ Tasman, Allan; Kay, Jerald; Lieberman, Jeffrey A.; First, Michael B.; Maj, Mario (11 October 2011). Psychiatry. John Wiley & Sons. ISBN 978-1-119-96540-4.
  11. ↑ Mehta NB (25 June 1974). "United States Patent 3,819,706: Meta-chloro substituted α-butylamino-propiophenones". USPTO. Archived from the original on 5 May 2017. Retrieved 2 June 2008.
  12. ↑ "Bupropion Hydrochloride Monograph for Professionals". Drugs.com. American Society of Health-System Pharmacists. 5 February 2018. Retrieved 15 July 2018.
  13. ↑ "The Top 300 of 2020". ClinCalc. Retrieved 11 April 2020.
  14. ↑ "Bupropion - Drug Usage Statistics". ClinCalc. 23 December 2019. Archived from the original on 8 July 2020. Retrieved 11 April 2020.
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ Stahl, SM; Pradko, JF; Haight, BR; Modell, JG; Rockett, CB; Learned-Coughlin, S (2004). "A Review of the Neuropharmacology of Bupropion, a Dual Norepinephrine and Dopamine Reuptake Inhibitor". Primary Care Companion to the Journal of Clinical Psychiatry. 6 (4): 159–166. doi:10.4088/PCC.v06n0403. PMC 514842. PMID 15361919.
  16. ↑ Ascher, JA; Cole, JO; Colin, JN; Feighner, JP; Ferris, RM; Fibiger, HC; Golden, RN; Martin, P; Potter, WZ (September 1995). "Bupropion: a review of its mechanism of antidepressant activity". The Journal of Clinical Psychiatry. 56 (9): 395–401. PMID 7665537.
  17. ↑ "First drug for seasonal depression". FDA Consum. 40 (5): 7. 2006. PMID 17328102.
  18. ↑ Clayton AH (2003). "Antidepressant-Associated Sexual Dysfunction: A Potentially Avoidable Therapeutic Challenge". Primary Psychiatry. 10 (1): 55–61. Archived from the original on 4 June 2020. Retrieved 4 June 2020.
  19. ↑ Dhillon S, Yang LP, Curran MP (2008). "Bupropion: a review of its use in the management of major depressive disorder". Drugs. 68 (5): 653–89. doi:10.2165/00003495-200868050-00011. PMID 18370448.
  20. ↑ Baldwin DS, Papakostas GI (2006). "Symptoms of fatigue and sleepiness in major depressive disorder". J Clin Psychiatry. 67 Suppl 6 (Suppl 6): 9–15. PMID 16848671.
  21. ↑ Zisook S, Rush AJ, Haight BR, Clines DC, Rockett CB (February 2006). "Use of bupropion in combination with serotonin reuptake inhibitors". Biol. Psychiatry. 59 (3): 203–10. doi:10.1016/j.biopsych.2005.06.027. PMID 16165100.
  22. ↑ Wilkes, S (2008). "The use of bupropion SR in cigarette smoking cessation". International Journal of Chronic Obstructive Pulmonary Disease. 3 (1): 45–53. doi:10.2147/copd.s1121. PMC 2528204. PMID 18488428.
  23. ↑ Howes S, Hartmann-Boyce J, Livingstone-Banks J, Hong B, Lindson N (April 2020). "Antidepressants for smoking cessation". Cochrane Database of Systematic Reviews. 4: CD000031. doi:10.1002/14651858.CD000031.pub5. ISSN 1469-493X. PMC 7175455. PMID 32319681.
  24. ↑ ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ Wu P, Wilson K, Dimoulas P, Mills EJ (2006). "Effectiveness of smoking cessation therapies: a systematic review and meta-analysis". BMC Public Health. 6: 300. doi:10.1186/1471-2458-6-300. PMC 1764891. PMID 17156479.
  25. ↑ Pliszka S (July 2007). "Practice parameter for the assessment and treatment of children and adolescents with attention-deficit/hyperactivity disorder". J Am Acad Child Adolesc Psychiatry. 46 (7): 894–921. doi:10.1097/chi.0b013e318054e724. PMID 17581453.
  26. ↑ Pliszka SR, Crismon ML, Hughes CW, Corners CK, Emslie GJ, Jensen PS, McCracken JT, Swanson JM, Lopez M (June 2006). "The Texas Children's Medication Algorithm Project: revision of the algorithm for pharmacotherapy of attention-deficit/hyperactivity disorder". J Am Acad Child Adolesc Psychiatry. 45 (6): 642–57. doi:10.1097/01.chi.0000215326.51175.eb. PMID 16721314.
  27. ↑ Serretti A, Chiesa A (June 2009). "Treatment-emergent sexual dysfunction related to antidepressants: a meta-analysis". J Clin Psychopharmacol. 29 (3): 259–66. doi:10.1097/JCP.0b013e3181a5233f. PMID 19440080.
  28. ↑ Stahl SM, Pradko JF, Haight BR, Modell JG, Rockett CB, Learned-Coughlin S (2004). "A review of the neuropharmacology of bupropion, a dual norepinephrine and dopamine reuptake inhibitor". Prim Care Companion J Clin Psychiatry. 6 (4): 159–166. doi:10.4088/PCC.v06n0403. PMC 514842. PMID 15361919.
  29. ↑ Foley KF, DeSanty KP, Kast RE (September 2006). "Bupropion: pharmacology and therapeutic applications". Expert Rev Neurother. 6 (9): 1249–65. doi:10.1586/14737175.6.9.1249. PMID 17009913.
  30. ↑ ۳۰٫۰ ۳۰٫۱ Li Z, Maglione M, Tu W, Mojica W, Arterburn D, Shugarman LR, Hilton L, Suttorp M, Solomon V, Shekelle PG, Morton SC (April 2005). "Meta-analysis: pharmacologic treatment of obesity". Ann. Intern. Med. 142 (7): 532–46. doi:10.7326/0003-4819-142-7-200504050-00012. PMID 15809465.
  31. ↑ ۳۱٫۰ ۳۱٫۱ Ryan DH, Bray GA (June 2013). "Pharmacologic treatment options for obesity: what is old is new again". Current Hypertension Reports. 15 (3): 182–9. doi:10.1007/s11906-013-0343-6. PMID 23625271.
  32. ↑ "Drug Approval Package: Contrave (naltrexone hydrochloride/bupropion hydrochloride) Extended-Release Tablets NDA #200063". U.S. Food and Drug Administration (FDA). 24 December 1999. Archived from the original on 4 June 2020. Retrieved 5 May 2020.
  33. ↑ "Contrave Extended-Release- naltrexone hydrochloride and bupropion hydrochloride tablet, extended release". DailyMed. 26 April 2019. Retrieved 5 May 2020.
  34. ↑ Gijsman HJ, Geddes JR, Rendell JM, Nolen WA, Goodwin GM (September 2004). "Antidepressants for bipolar depression: a systematic review of randomized, controlled trials". Am J Psychiatry. 161 (9): 1537–47. doi:10.1176/appi.ajp.161.9.1537. PMID 15337640.
  35. ↑ Yatham LN, Kennedy SH, O'Donovan C, Parikh SV, MacQueen G, McIntyre RS, Sharma V, Beaulieu S (December 2006). "Canadian Network for Mood and Anxiety Treatments (CANMAT) guidelines for the management of patients with bipolar disorder: update 2007". Bipolar Disord. 8 (6): 721–39. doi:10.1111/j.1399-5618.2006.00432.x. PMID 17156158.
  36. ↑ "Wellbutrin SR- bupropion hydrochloride tablet, film coated". DailyMed. 5 November 2019. Retrieved 6 May 2020.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=بوپروپیون&oldid=38342662»