فنیرامین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
فنیرامین
داده‌های بالینی
AHFS/Drugs.comInternational Drug Names
مدلاین پلاسa606008
رده‌بندی داروهای
بارداری
  • AU: A
روش مصرف داروخوراکی؛ تزریقی (تزریق ماهیچه‌ای یا تزریق وریدی آهسته)؛ موضعی (محلول چشمی/بینی)
کد ATC
داده‌های فارماکوکینتیک
متابولیسمکبد hydroxylation، متیل‌زدایی و glucuronidation
دفعکلیه
شناسه‌ها
  • N,N-Dimethyl-3-phenyl-3-pyridin-2-yl-propan-1-amine
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
IUPHAR/BPS
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
ECHA InfoCard100.001.506 ویرایش در ویکی‌داده
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC16H20N2
جرم مولی۲۴۰٫۳۵۰ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • n1ccccc1C(c2ccccc2)CCN(C)C
  • InChI=1S/C16H20N2/c1-18(2)13-11-15(14-8-4-3-5-9-14)16-10-6-7-12-17-16/h3-10,12,15H,11,13H2,1-2H3 ✔Y
  • Key:IJHNSHDBIRRJRN-UHFFFAOYSA-N ✔Y
  (صحت‌سنجی)

فنیرامین (به انگلیسی: Pheniramine) (با نام تجاری Avil و دیگر نام‌ها) یک آنتی‌هیستامین با خواص آنتی‌کولینرژیک است که برای درمان بیماری‌های آلرژیک مانند تب یونجه یا کهیر استفاده می‌شود. این دارو اثرات آرام‌بخشی نسبتاً قوی دارد و ممکن است بعضاً به عنوان قرص خواب آور بدون نسخه به روش مشابه با سایر داروهای آنتی‌هیستامین آرامبخش مانند دیفن هیدرامین استفاده شود. فنیرامین معمولاً در قطره‌های چشمی که برای درمان التهاب ملتحمه آلرژیک استفاده می‌شود، وجود دارد.

این دارو در سال ۱۹۴۸ ثبت اختراع شد.[۱] فنیرامین به طور کلی در ترکیب با سایر داروها به فروش می‌رسد و به صورت داروی مستقل عرضه نمی‌شود، اگرچه برخی از فرمولاسیون‌ها حاوی فنیرامین به تنهایی در دسترس هستند.

ایزومری فضایی[ویرایش]

فنیرامین حاوی یک مرکز کایرال است و می‌تواند به عنوان یکی از دو انانتیومر وجود داشته باشد. داروی تجاری فنیرامین مخلوط راسمیک از نسبت‌های برابر فرم‌های (R)- و (S) است.[۲]

انانتیومرهای فنیرامین

(R)-Pheniramine
CAS number: 56141-72-1

(S)-Pheniramine
CAS number: 23201-92-5

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Fischer, Jnos; Ganellin, C. Robin (2006). Analogue-based Drug Discovery (به انگلیسی). John Wiley & Sons. p. 546. ISBN 9783527607495.
  2. von Bruchhausen F, Dannhardt G, Ebel S, Frahm AW, Hackenthal E, Holzgrabe U (2014). Hagers Handbuch der Pharmazeutischen Praxis. Vol. Band 9: Stoffe P-Z (5th ed.). Berlin: Springer Verlag. p. 121. ISBN 978-3-642-63389-8.

پیوند به بیرون[ویرایش]