هیوسیامین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
هیوسیامین
داده‌های بالینی
نام‌های تجاریAnaspaz, Levbid, Levsin
AHFS/Drugs.commonograph
مدلاین پلاسa684010
رده‌بندی داروهای
بارداری
روش مصرف داروخوراکی، تزریقی
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
داده‌های فارماکوکینتیک
زیست فراهمی۵۰٪ اتصال به پروتئین
متابولیسمکبدی
نیمه‌عمر حذف۳–۵ ساعت
دفعادرار
شناسه‌ها
  • (S)-(1R,3r,5S)-8-methyl-8-azabicyclo[3.2.1]octan-3-yl 3-hydroxy-2-phenylpropanoate
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEBI
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
ECHA InfoCard100.002.667 ویرایش در ویکی‌داده
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC17H23NO۳
جرم مولی۲۸۹٫۳۷۵ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • CN3[C@H]1CC[C@@H]3C[C@@H](C1)OC(=O)[C@H](CO)c2ccccc2
  • InChI=1S/C17H23NO3/c1-18-13-7-8-14(18)10-15(9-13)21-17(20)16(11-19)12-5-3-2-4-6-12/h2-6,13-16,19H,7-11H2,1H3/t13-,14+,15+,16-/m1/s1 ✔Y
  • Key:RKUNBYITZUJHSG-FXUDXRNXSA-N ✔Y
 N✔Y (این چیست؟)  (صحت‌سنجی)

هیوسیامین (انگلیسی: Hyoscyamine) (همچنین daturine یا duboisine) یک آلکالوئید تروپان و سم گیاهی طبیعی است. این ماده یک متابولیت ثانویه است که در گیاهان خاصی از خانواده بادنجانیان یافت می‌شود، این ماده ایزومر نوری آتروپین است و بنابراین گاهی به عنوان لووآتروپین شناخته می‌شود.[۱]

نام‌های تجاری هیوسیامین عبارتند از Symax, HyoMax, Anaspaz, Egazil, Buwecon, Cystospaz, Levsin, Levbid, Levsinex, Donnamar, NuLev, Spacol T/S و Neoques.[۲]

کاربرد[ویرایش]

هیوسیامین برای تسکین علامتی اسپاسم ناشی از اختلالات مختلف تحتانی شکم و مثانه از جمله زخم معده، سندرم روده تحریک پذیر، دیورتیکولیت، پانکراتیت، قولنج و سیستیت بینابینی استفاده می‌شود.[۳][۴][۵] همچنین برای تسکین برخی از مشکلات قلبی، کنترل برخی از علائم بیماری پارکینسون، و همچنین برای کنترل علائم تنفسی غیرطبیعی و «ترشحات بیش از حد مخاط» در بیماران مبتلا به بیماری ریوی استفاده شده‌است.[۶]

همچنین در کنترل درد برای دردهای عصبی، دردهای مزمن و مراقبت‌های تسکینی - «مراقبت‌های آسایشی» - برای کسانی که درد غیرقابل درمان ناشی از بیماری‌های مقاوم به درمان و درمان ناپذیر دارند، سودمند است.[۷] هنگامی که با مواد افیونی ترکیب می‌شود، سطح بی‌دردی (تسکین درد) به دست آمده را افزایش می‌دهد.[۸] پنداشته می‌شود مکانیسم‌های متعددی به این اثر کمک می‌کنند. داروهای مرتبط نزدیک آتروپین و هیوسین و سایر اعضای گروه داروهای آنتی کولینرژیک مانند سیکلوبنزاپرین، تری هگزی فنیدیل، و اورفنادرین نیز برای این منظور استفاده می‌شوند.[۹] هنگامی که هیوسیامین همراه با مواد افیونی یا سایر عوامل ضد پریستالتیک استفاده می‌شود، با توجه به خطر ابتلا به ایلئوس فلج، اقدامات برای جلوگیری از یبوست بسیار مهم است.[۱۰]

اثرات نامطلوب[ویرایش]

عوارض جانبی شامل خشکی دهان و گلو، افزایش اشتها منجر به افزایش وزن، درد چشم، تاری دید، بی‌قراری، سرگیجه، آریتمی، گرگرفتگی و غش است. مصرف بیش از حد آن باعث سردرد، حالت تهوع، استفراغ و علائم سیستم عصبی مرکزی از جمله بی‌حسی، توهم، سرخوشی، برانگیختگی جنسی، از دست دادن حافظه کوتاه مدت و احتمال کما در موارد شدید می‌شود. اثرات سرخوشی و جنسی قوی‌تر از آتروپین است، اما ضعیف‌تر از هیوسین، و همچنین آنتی‌هیستامین‌های دی سیکلوورین، اورفنادرین، سیکلوبنزاپرین، تری هگزی فنیدیل و اتانول آمین مانند فنیل تولوکسامین است.[۱۱][۱۲]

فارماکولوژی[ویرایش]

هیوسیامین یک آنتی موسکارینی است. این دارو عملکرد استیل‌کولین را در محل‌های پاراسمپاتیک در غدد عرق، غدد بزاقی، ترشحات معده، عضله قلب، گره سینوسی دهلیزی، ماهیچه صاف در دستگاه گوارش و سیستم عصبی مرکزی مسدود می‌کند. برون‌ده قلب و ضربان قلب را افزایش می‌دهد، فشار خون را کاهش می‌دهد و ترشحات را خشک می‌کند.[۱۳] ممکن است با سروتونین مخالفت کند.[۱۴] در دوزهای قابل مقایسه، هیوسیامین ۹۸ درصد از قدرت آنتی کولینرژیک آتروپین را دارد. دیگر داروی اصلی مشتق شده از بلادونا هیوسین (که در ایالات متحده به نام اسکوپولامین شناخته می‌شود) ۹۲ درصد از قدرت ضد موسکارینی آتروپین را دارد.

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Ushimaru R, Ruszczycky MW, Liu HW (January 2019). "Changes in Regioselectivity of H Atom Abstraction during the Hydroxylation and Cyclization Reactions Catalyzed by Hyoscyamine 6β-Hydroxylase". Journal of the American Chemical Society. 141 (2): 1062–1066. doi:10.1021/jacs.8b11585. PMC 6488026. PMID 30545219.
  2. ↑ "Hyoscyamine - brand name list from Drugs.com". دراگز (وبگاه) (به انگلیسی). Archived from the original on 2022-08-20. Retrieved 2022-08-20.
  3. ↑ National Clinical Guideline Centre (UK) (2012). Treatment to improve bladder storage. NBK132836 (به انگلیسی) (8th ed.). United Kingdom: Royal College of Physicians. p. 83 – via کتابخانه ملی پزشکی ایالات متحده آمریکا.
  4. ↑ "Hyoscyamine Uses, Side Effects & Warnings". دراگز (وبگاه) (به انگلیسی). Archived from the original on 2022-08-20. Retrieved 2022-08-20.
  5. ↑ "Bladder Control Medicines | NIDDK". مؤسسه ملی دیابت و بیماری‌های کلیوی و گوارشی (به انگلیسی). Archived from the original on 2022-08-20. Retrieved 2022-08-20.
  6. ↑ "Hyoscyamine: MedlinePlus Drug Information". medlineplus.gov (به انگلیسی). Archived from the original on 2022-08-20. Retrieved 2022-08-20.
  7. ↑ Ali-Melkkilä T, Kanto J, Iisalo E (October 1993). "Pharmacokinetics and related pharmacodynamics of anticholinergic drugs". Acta Anaesthesiologica Scandinavica. 37 (7): 633–642. doi:10.1111/j.1399-6576.1993.tb03780.x. PMID 8249551. S2CID 22808654.
  8. ↑ Harden RN (March 2005). "Chronic neuropathic pain. Mechanisms, diagnosis, and treatment". The Neurologist. 11 (2): 111–122. doi:10.1097/01.nrl.0000155180.60057.8e. PMID 15733333. S2CID 12602416.
  9. ↑ Ali-Melkkilä T, Kanto J, Iisalo E (October 1993). "Pharmacokinetics and related pharmacodynamics of anticholinergic drugs". Acta Anaesthesiologica Scandinavica. 37 (7): 633–642. doi:10.1111/j.1399-6576.1993.tb03780.x. PMID 8249551. S2CID 22808654.
  10. ↑ Kamimura A, Howard S, Weaver S, Panahi S, Ashby J (December 2020). "The Use of Complementary and Alternative Medicine Strategies, Opioids, and Nonsteroidal Anti-Inflammatory Drugs (NSAIDS) Among Patients Attending a Free Clinic". Journal of Patient Experience. 7 (6): 1701–1707. doi:10.1177/2374373520937514. PMC 7786764. PMID 33457633.
  11. ↑ Kang M, Galuska MA, Ghassemzadeh S (2022). "Benzodiazepine Toxicity". StatPearls. Treasure Island (FL): StatPearls Publishing. PMID 29489152. Archived from the original on 2022-08-20.
  12. ↑ "Hyoscyamine Sulfate Sublingual Tablets, 0.125 mgRx Only". www.dailymed.nlm.nih.gov. Archived from the original on 2022-08-20. Retrieved 2022-08-20.
  13. ↑ Edwards Pharmaceuticals, Inc.; Belcher Pharmaceuticals, Inc. (May 2010). "DailyMed". U.S. National Library of Medicine. Retrieved January 13, 2013.
  14. ↑ Kapoor AK, Raju SM (2013). Illustrated Medical Pharmacology. JP Medical Ltd. p. 131. ISBN 9789350906552. Retrieved January 11, 2014.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=هیوسیامین&oldid=39170051»