فنلزین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
فنلزین
داده‌های بالینی
نام‌های تجاریNardil
AHFS/Drugs.commonograph
مدلاین پلاسa682089
داده‌ها
رده‌بندی داروهای
بارداری
روش مصرف داروخوراکی
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
داده‌های فارماکوکینتیک
متابولیسمکبد
نیمه‌عمر حذف۱۱٫۶ ساعت
دفعادرار
شناسه‌ها
  • 2-phenylethylhydrazine
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
IUPHAR/BPS
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
ECHA InfoCard100.000.108 ویرایش در ویکی‌داده
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC۸H۱۲N۲
جرم مولی۱۳۶٫۱۹۸ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
نقطه جوش۷۴ درجه سلسیوس (۱۶۵ درجه فارنهایت)
  • N(N)CCc1ccccc1
  • InChI=1S/C8H12N2/c9-10-7-6-8-4-2-1-3-5-8/h1-5,10H,6-7,9H2 ✔Y
  • Key:RMUCZJUITONUFY-UHFFFAOYSA-N ✔Y
  (صحت‌سنجی)

فنلزین، که با نام تجاری Nardil فروخته می‌شود، یک مهار کننده غیر انتخابی و برگشت‌ناپذیر مونوآمین اکسیداز (MAOI) و از دسته هیدرازین‌ها است که به عنوان ضد افسردگی و ضد اضطراب استفاده می‌شود. این دارو همراه با ترانیل سیپرومین و ایزوکاربوکسازید یکی از معدود MAOIهای غیر انتخابی و برگشت‌ناپذیر است که همچنان استفاده بالینی گسترده دارد. فنلزین به صورت خوراکی تجویز می‌شود.

موارد مصرف[ویرایش]

فنلزین در درجه اول در درمان اختلال افسردگی اساسی (MDD) استفاده می‌شود. بیماران با علائم افسردگی مشخص شده به عنوان "غیردرونزاد"، "آتیپیک " و / یا "نوروتیک" به ویژه به فنلزین پاسخ خوبی می‌دهند.[۲] این دارو همچنین در بیمارانی که به درمان‌های خط اول و دوم افسردگی پاسخ مثبتی نمی‌دهند یا " مقاوم به درمان " هستند نیز مفید است.[۳] علاوه بر اینکه یک درمان شناخته شده برای اختلال افسردگی اساسی است، فنلزین درمان مؤثری برای افسردهخویی،[۴] افسردگی دو قطبی (BD),[۵] اختلال هراس (PD),[۶] اختلال اضطراب اجتماعی،[۷] پرخوری عصبی،[۸] اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) ,[۹] و اختلال وسواس فکری عملی (OCD) می‌باشد.[۱۰][۱۱] فنلزین در یک آزمایش بالینی مرحله دوم از مارس ۲۰۲۰ در درمان سرطان پروستات نوید داد.[۱۲][۱۳]

فارماکودینامیک[ویرایش]

فنلزین یک مهار کننده غیر انتخابی و برگشت‌ناپذیر آنزیم مونوآمین اکسیداز (MAO) است. این ماده هر دو ایزوفرم مربوطه MAO , MAO-A و MAO-B را مهار می‌کند و تقریباً به‌طور مساوی این کار را انجام می‌دهد، با کمی ارجحیت نسبت به مورد اول. با مهار MAO، فنلزین از اکسید شدن مونوآمین انتقال دهنده‌های عصبی سروتونین، ملاتونین، نوراپی نفرین، اپی نفرین و دوپامین جلوگیری می‌کند، و همچنین به عنوان neuromodulators مانند فنتیلآمین، تیرامین، اکتاپامین و تریپتامین عمل می‌کند. این عمل منجر به افزایش غلظت خارج سلولی این مواد شیمیایی عصبی و در نتیجه تغییر در شیمی عصبی و انتقال عصبی می‌شود. تصور می‌شود این عمل واسطه اصلی در مزایای درمانی فنلزین باشد. نشان داده شده‌است که فنلزین به فنیل آمین (PEA) متابولیزه می‌شود.[۱۴] PEA به عنوان ماده آزاد کننده نوراپی نفرین و دوپامین عمل می‌کند و اثراتی بسیار مشابه اثر آمفتامین ایجاد می‌کند، البته با فارماکوکینتیک کاملاً متفاوت از جمله مدت زمان عمل بسیار کوتاه‌تر. افزایش فنلزین در سطح PEA ممکن است تا حدی به اثرات ضد افسردگی کلی آن کمک کند. علاوه بر این، فنیل آمین یک بستر برای MAO-B است، و نشان داده شده‌است که درمان با MAOIs که MAO-B را مهار می‌کند مانند فنلزین به‌طور مداوم و به‌طور قابل توجهی غلظت آن را افزایش می‌دهد فنل زین معمولاً به شش تا هشت هفته درمان و حداقل دوز ۶۰ میلی‌گرم در روز، برای رسیدن به اثرات درمانی نیاز دارد. به‌طور معمول، یک پاسخ درمانی به MAOIs با مهار حداقل 80-85 of از فعالیت مونوآمین اکسیداز همراه است.[۱۵]

فارماکوکینتیک[ویرایش]

فنلزین به صورت خوراکی به صورت سولفات فنلزین تجویز می‌شود و به سرعت از دستگاه گوارش جذب می‌شود. زمان رسیدن به اوج غلظت پلاسما ۴۳ دقیقه و نیمه عمر آن ۱۱٫۶ ساعت است. برخلاف اکثر داروها، فنل زین به‌طور غیرقابل برگشت MAO را غیرفعال می‌کند و در نتیجه، برای پایداری اثرات آن لزوماً لازم نیست که همیشه در خون وجود داشته باشد. به همین دلیل، با متوقف شدن درمان با فنلزین، اثرات آن به‌طور معمول از بین نمی‌روند تا زمانی که بدن ذخیره آنزیم‌های خود را دوباره جبران کند، این روند ممکن است به مدت ۲–۳ هفته طول بکشد. فنلزین عمدتاً در کبد متابولیزه می‌شود و متابولیت آن در ادرار دفع می‌شود.

عوارض جانبی[ویرایش]

عوارض جانبی رایج فنلزین ممکن است شامل سرگیجه، تاری دید، خشکی دهان، سردرد، بی حالی، آرامبخشی، خواب آلودگی، بی خوابی، بی اشتهایی، افزایش یا کاهش وزن، حالت تهوع و استفراغ، اسهال، یبوست، احتباس ادرار، میدیاریس، لرزش عضلات، فشار خون بالا، تعریق، فشار خون یا افت فشار خون، افت فشار خون ارتاستاتیک ، پارستزی، هپاتیت و اختلال عملکرد جنسی (شامل از دست دادن میل جنسی و آنورگاسمیا) باشد. عوارض جانبی نادر که معمولاً فقط در افراد مستعد دیده می‌شود ممکن است شامل هیپومانیا یا شیدایی، روان پریشی و نارسایی حاد کبدی باشد که آخرین مورد معمولاً فقط در افرادی است که از قبل دچار آسیب کبدی، پیری، اثرات طولانی مدت الکل یا عفونت ویروسی[۱۶] باشند.

تداخل دارویی[ویرایش]

MAOIها محدودیت‌های غذایی و تداخل دارویی خاصی دارند. میزان چنین محدودیتها و تداخلهایی به مراتب کمتر از آن است که قبلاً تصور می‌شد، و MAOIها در صورت تجویز صحیح معمولاً داروهایی بی خطر هستند.[۱۷][۱۸] بحران فشار خون معمولاً هنگام مصرف MAOI اتفاقی نادر است[۱۹] اما ممکن است در اثر مصرف بیش از حد غذاهای حاوی تیرامین ایجاد شود. در نتیجه، بیماران هنگام مصرف فنلزین و سایر MAOIها باید از مصرف مقادیر اضافی برخی غذاهای خاص حاوی تیرامین مانند پنیرهای کهنه و مانده و گوشت‌های نمک سود شده و کهنه خودداری کنند. سندرم سروتونین ممکن است در اثر تداخل با داروهای خاصی باشد که باعث افزایش فعالیت سروتونین می‌شوند مانند مهارکننده‌های انتخابی جذب مجدد سروتونین، عوامل آزادکننده سروتونین و آگونیست‌های سروتونین ایجاد شود. چندین مرگ[نیازمند منبع] به دلیل سندرم سروتونین مربوط به تداخل دارویی مانند مورد لیبی صهیون گزارش شده‌است. همان‌طور که در مورد دیگر MAOIها است، یک نگرانی در مورد فنلزین و استفاده همزمان از هر کدام از داروهای بیهوشی عمومی و بیحسی موضعی وجود دارد. هر کسی که از فنل زین استفاده می‌کند قبل از اقدام به جراحی دندان و جراح در هر زمینه دیگر باید به دندانپزشک خود اطلاع دهد.

منابع[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "Phenelzine (Nardil) Use During Pregnancy". Drugs.com. 3 March 2020. Retrieved 11 July 2020.
  2. ↑ Parke-Davis Division of Pfizer Inc. (2007). Nardil(R) (Phenelzine sulfate tablets, USP), labeling information. Retrieved December 14, 2009 from the U.S. Food and Drug Administration's Web site: "Archived copy" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2009-11-27. Retrieved 2009-12-14.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:عنوان آرشیو به جای عنوان (link)
  3. ↑ Fiedorowicz JG, Swartz KL (July 2004). "The role of monoamine oxidase inhibitors in current psychiatric practice". Journal of Psychiatric Practice. 10 (4): 239–48. doi:10.1097/00131746-200407000-00005. PMC 2075358. PMID 15552546.
  4. ↑ Vallejo J, Gasto C, Catalan R, Salamero M (November 1987). "Double-blind study of imipramine versus phenelzine in Melancholias and Dysthymic Disorders". The British Journal of Psychiatry. 151 (5): 639–42. doi:10.1192/bjp.151.5.639. PMID 3446308.
  5. ↑ Quitkin FM, McGrath P, Liebowitz MR, Stewart J, Howard A (March 1981). "Monoamine oxidase inhibitors in bipolar endogenous depressives". Journal of Clinical Psychopharmacology. 1 (2): 70–4. doi:10.1097/00004714-198103000-00005. PMID 7028797.
  6. ↑ Buigues J, Vallejo J (February 1987). "Therapeutic response to phenelzine in patients with panic disorder and agoraphobia with panic attacks". The Journal of Clinical Psychiatry. 48 (2): 55–9. PMID 3542985.
  7. ↑ Blanco C, Schneier FR, Schmidt A, Blanco-Jerez CR, Marshall RD, Sánchez-Lacay A, Liebowitz MR (2003). "Pharmacological treatment of social anxiety disorder: a meta-analysis". Depression and Anxiety. 18 (1): 29–40. doi:10.1002/da.10096. PMID 12900950.
  8. ↑ Walsh BT, Gladis M, Roose SP, Stewart JW, Stetner F, Glassman AH (May 1988). "Phenelzine vs placebo in 50 patients with bulimia". Archives of General Psychiatry. 45 (5): 471–5. doi:10.1001/archpsyc.1988.01800290091011. PMID 3282482.
  9. ↑ Frank JB, Kosten TR, Giller EL, Dan E (October 1988). "A randomized clinical trial of phenelzine and imipramine for posttraumatic stress disorder". The American Journal of Psychiatry. 145 (10): 1289–91. doi:10.1176/ajp.145.10.1289. PMID 3048121.
  10. ↑ Vallejo, J.; Olivares, J.; Marcos, T.; Bulbena, A.; Menchón, J. M. (2 January 2018). "Clomipramine versus Phenelzine in Obsessive–Compulsive Disorder". British Journal of Psychiatry. 161 (5): 665–670. doi:10.1192/bjp.161.5.665. PMID 1422616.
  11. ↑ Annesley, P. T. (29 January 2018). "Nardil Response in a Chronic Obsessive Compulsive". British Journal of Psychiatry. 115 (523): 748. doi:10.1192/bjp.115.523.748. PMID 5806868.
  12. ↑ https://www.cancernetwork.com/prostate-cancer/phase-ii-trial-results-show-promise-phenelzine-prostate-cancer[پیوند مرده].
  13. ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ ژوئن ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۱ مارس ۲۰۲۱.
  14. ↑ Dyck LE, Durden DA, Boulton AA (June 1985). "Formation of beta-phenylethylamine from the antidepressant, beta-phenylethylhydrazine". Biochemical Pharmacology. 34 (11): 1925–9. doi:10.1016/0006-2952(85)90310-7. PMID 4004908.
  15. ↑ Raft D, Davidson J, Wasik J, Mattox A (1981). "Relationship between response to phenelzine and MAO inhibition in a clinical trial of phenelzine, amitriptyline and placebo". Neuropsychobiology. 7 (3): 122–6. doi:10.1159/000117841. PMID 7231652.
  16. ↑ Gómez-Gil E, Salmerón JM, Mas A (April 1996). "Phenelzine-induced fulminant hepatic failure". Annals of Internal Medicine. 124 (7): 692–3. doi:10.7326/0003-4819-124-7-199604010-00014. PMID 8607601.
  17. ↑ Grady, Meghan M.; Stahl, Stephen M. (26 April 2012). "Practical guide for prescribing MAOIs: debunking myths and removing barriers". CNS Spectrums. 17 (1): 2–10. doi:10.1017/S109285291200003X. PMID 22790112.
  18. ↑ Stahl, Stephen M.; Felker, Angela (7 November 2014). "Monoamine Oxidase Inhibitors: A Modern Guide to an Unrequited Class of Antidepressants". CNS Spectrums. 13 (10): 855–871. doi:10.1017/s1092852900016965. PMID 18955941.
  19. ↑ https://www.researchgate.net/publication/333105108_The_risk_of_harm_from_acute_tyramine-induced_hypertension_how_significant
  20. ↑ Malcolm DE, Yu PH, Bowen RC, O'Donovan C, Hawkes J, Hussein M (November 1994). "Phenelzine reduces plasma vitamin B6". Journal of Psychiatry & Neuroscience. 19 (5): 332–4. PMC 1188621. PMID 7803366.

پیوند به بیرون[ویرایش]

  • "Phenelzine". Drug Information Portal. U.S. National Library of Medicine.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=فنلزین&oldid=39366161»