پرش به محتوا

توبوکورارین کلراید

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
توبوکورارین کلراید
داده‌های بالینی
AHFS/Drugs.comInternational Drug Names
مدلاین پلاسa682860
رده‌بندی داروهای
بارداری
  • AU: C
روش مصرف داروتزریق وریدی
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
  • (Prescription only)
داده‌های فارماکوکینتیک
زیست فراهمی100% (IV)
پیوند پروتئینی۵۰٪
نیمه‌عمر حذف1–2 hours
شناسه‌ها
  • 6,۶′-dimethoxy-2,2′,۲′-trimethyltubocuraran-2,2′-diium-7′,۱۲′-diol
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
IUPHAR/BPS
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
ChEBI
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC۳۷H۴۲Cl۲N۲O۶
جرم مولی۶۸۱٫۶۵ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • Oc7ccc1cc7Oc5cc6[C@H](Cc4ccc(Oc2c3[C@@H](C1)[N+](C)(C)CCc3cc(OC)c2O)cc4)[N+](C)(C)CCc6cc5OC
  • InChI=1S/C37H40N2O6/c1-38-14-12-24-19-32(42-4)33-21-27(24)28(38)16-22-6-9-26(10-7-22)44-37-35-25(20-34(43-5)36(37)41)13-15-39(2,3)29(35)17-23-8-11-30(40)31(18-23)45-33/h6-11,18-21,28-29H,12-17H2,1-5H3,(H-,40,41)/p+1/t28-,29+/m0/s1 ✔Y
  • Key:JFJZZMVDLULRGK-URLMMPGGSA-O ✔Y
 N✔Y (این چیست؟)  (صحت‌سنجی)

توبوکورارین کلراید (انگلیسی: Tubocurarine chloride) یک ماده آلکالوئید سمی است که از لحاظ تاریخی به دلیل استفاده از آن به عنوان سم پیکان شناخته شده است. در اواسط دهه ۱۹۰۰ میلادی ، همراه با یک بی حس کننده برای ایجاد آرامش عضلات اسکلتی در طی جراحی یا تهویه مکانیکی استفاده شد. جایگزین های ایمن تر، مانند سیساتاکوریوم و روکورونیوم، تا حد زیادی جایگزین آن به عنوان یک مکمل برای بیهوشی بالینی شده اند و اکنون به ندرت استفاده می شود.[۱]

ترکیب شیمیایی سه‌بعدی تابوکورارین با نمایی بزرگتر

تاریخچه

[ویرایش]

توبوکورارین یک آلکالوئید تک چهارتایی طبیعی است که از پوست گیاه منیسپرماسه آمریکای جنوبی با نام علمی:Chondrodendron tomentosum یک درخت انگور برای کوهنوردان بود که از زمان فتح آمریکای جنوبی توسط اسپانیایی ها شناخته شده است، به دست می آید.کورار به عنوانمنبع سم پیکان توسط بومیان آمریکای جنوبی برای شکار حیوانات استفاده می شد و آنها توانستند گوشت آلوده حیوانات را بدون هیچ گونه عوارض جانبی بخورند زیرا توبوکورارین به راحتی نمی تواند از غشاهای مخاطی عبور کند. بنابراین، توبوکورارین تنها در صورتی مؤثر است که به صورت تزریقی تجویز شود، همانطور که برنارد نشان داد که همچنین که محل اثر آن در محل اتصال عصبی عضلانی است. ویرچوو و مانتر نیز تأیید کردند که عمل فلج کننده به عضلات ارادی محدود می شود.[۲]

منابع

[ویرایش]
  1. Bernard C (1856). "Analyse physiologie des propriétés des actions de curare et de la nicotine sure systèmes musculaire et nerveux au moyen du curare". Compt. Rend. 43: 305–319.
  2. ویکی پدیای انگلیسی

پیوند به بیرون

[ویرایش]