سرترالین
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه به شیوهٔ ویکی‌پدیا برای ارجاع به منابع با ارایهٔ منابع معتبر این مقاله را بهبود بخشید. مطالب بیمنبع را میتوان به چالش کشید و حذف کرد. |
| |
|---|---|
| |
| سامانه‌شناسی نام (آیوپاک) | |
| (1S,4S)-4-(3,4-dichlorophenyl)-N-methyl-1,2,3,4-tetrahydronaphthalen-1-amine | |
| داده‌های بالینی | |
| نام تجاری | Zoloft, Lustral, Daxid, Altruline, Besitran, Deprax, Elrval, Emergen, Gladem, Implicane, Sedoran, Sealdin, SerivoLowfin, Stimuloton, Tresleen |
| AHFS/Drugs.com | monograph |
| مدلاین پلاس | a697048 |
| رده بارداری | C |
| تجویز | Oral |
| داده‌های فارماکوکینتیکی | |
| فراهمی زیستی | ۴۴٪ |
| پیوند پروتئینی | ۹۸٫۵٪ |
| متابولیسم | کبد (N-demethylation mainly by CYP2B6)[۱] |
| نیمه‌عمر | Approximately 26 hours |
| دفع | Renal |
| شناسه | |
| شماره سی‌ای‌اس | 79617-96-2 
|
| کد ATC | N06AB06 |
| پاب‌کم | CID 68617 |
| بانک‌دارو | DB01104 |
| کم‌اسپایدر | 61881
|
| UNII | QUC7NX6WMB
|
| KEGG | D02360
|
| ChEBI | CHEBI:۹۱۲۳
|
| ChEMBL | CHEMBL809
|
| داده‌های شیمی | |
| فرمول | C17H17Cl2N۱ |
| وزن مولکولی | 306.229 g/mol |
| SMILES | eMolecules & PubChem |
| |
 (what is this?) (verify) | |
سرترالین (به انگلیسی: Sertraline) (با نام‌های تجاری زُلُفْت و آسِنْتْرا) یک داروی ضد افسردگی از گروه مهارکننده‌های بازجذب سروتونین است که استفاده از آن برای درمان افسردگی، اختلال وسواسی جبری، اختلال هراس، فوبیای اجتماعی، اختلال ناخوشی پیشاقاعدگی و اختلال استرس پس از سانحه پذیرفته شده‌است.
سرترالین در سال ۲۰۱۳ با تجویز بیش از ۴۱ میلیون نسخه پرمصرف‌ترین داروی ضدافسردگی و دومین داروی پرمصرف روانپزشکی پس از آلپرازولام در ایالات متحده بوده‌است.[۲]
مکانیسم اثر[ویرایش]
سرترالین از طریق جلوگیری از جذب مجدد سروتونین توسط گیرنده‌های عصبی پس سیناپسی و بالابردن غلظت سروتونین در دستگاه عصبی مرکزی است. سرترالین هم‌چنین به میزان کمی از جذب مجدد دوپامین جلوگیری می‌کند (حدود ۱٪ قدرت جلوگیری از جذب سروتونین آن) و تا حدی نیز وقفه‌دهنده گیرنده‌های آلفای آدرنالین است (حدود ۱٪ تا ۱۰٪ قدرت جلوگیری از جذب سروتونین آن).
فرمول شیمیایی سرترالین C17H17Cl2N است. نیمه عمر آن بین ۱۳ تا ۴۵ ساعت و در زنان حدود ۱٫۵ برابر بیش از مردان است. غلظت آن در پلاسمای خون پس از ۴ تا ۶ ساعت به حداکثر می‌رسد و درصد وابستگی آن به پروتئین پلاسمای خون حدود ۹۹٪ است.
درمان هراس اجتماعی[ویرایش]
سرترالین برای درمان بیماری هراس اجتماعی نتایج موفقیت آمیزی بدست آورده‌است. مطالعات و تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده نشان دهنده این امر است که برای درمان این بیماری به میزان دوز بیشتری از مصرف نیاز است علاو بر این بهبودی به کندی صورت می‌گیرد و معمولاً پاسخ به دارو از هفته ششم شروع شده و تا هفته دوازدهم افزایش می‌یابد. سرترالین علاو بر اینکه مولفه‌های روانی هراس اجتماعی همچون ترس و اجتناب بهبود می‌بخشد بر مولفه‌های فیزیکی مانند سرخ شدن و تپش قلب نیز تأثیر مثبت می‌گذارد.
عوارض جانبی[ویرایش]
کاهش تمایلات جنسی، تأخیر در انزال، خونریزیهای غیرطبیعی (نقاط قرمز در سطح پوست)، آکاتزیا (عدم تحمل وضعیت نشسته)، بزرگی و احساس کشیدگی پستان و یا ترشح شیر در خانمها، عوارض اکستراپیرامیدال (اختلالات حرکات عضلانی)، گرفتگی و پرش ناگهانی عضلات، تب، سرگیجه، خشکی دهان، افزایش احساس تشنگی، خستگی، تغییرات ناگهانی و بی‌اراده خلق، تپش قلب، راش پوستی، احساس خارش در پوست.
پانویس[ویرایش]
- ↑ Obach RS, Cox LM, Tremaine LM (2005). "Sertraline is metabolized by multiple cytochrome P450 enzymes, monoamine oxidases, and glucuronyl transferases in human: an in vitro study". Drug Metab. Dispos. 33 (2): 262–70. doi:10.1124/dmd.104.002428. PMID 15547048.
- ↑ John M. Grohol (2014). "Top 25 Psychiatric Medication Prescriptions for 2013". Psych Central. Retrieved 3 April 2015.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ سرترالین موجود است. |
