مردم عرب

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از عربها)
Arabs
عَرَبٌ ('arab) (in Arabic)
کل جمعیت
ح. ۴۰۰ میلیون[۱][۲] تا ۴۲۰+ میلیون نفر[۳][۴]
Arab people around the world.svg
مناطق با جمعیت قابل توجه
 اتحادیه عرب
۴۳۰٫۰۰۰٫۰۰۰[۵][۶]
 برزیلEstimated 4–7 million with at least partial ancestry[۷][۸][الف]
 فرانسه3.3[۱۰] to 5.5[۱۱] million people of North African (Arab or Berber) descent[۱۲]
 اندونزی
 ترکیه۵٫۰۰۰٫۰۰۰[۱۷][۱۸][۱۹][۲۰][۲۱]
 آرژانتین۴٫۵۰۰٫۰۰۰ at least partial ancestry[۲۲]
 ایالات متحده آمریکا۳٫۷۰۰٫۰۰۰[۲۳]
 اسرائیل۱٫۷۰۰٫۰۰۰[۲۴]
 ونزوئلا۱٫۶۰۰٫۰۰۰[۲۵]
 کلمبیا۱٫۵۰۰٫۰۰۰[۲۶]
 ایران۱٫۵۰۰٫۰۰۰[۲۷]
 مکزیک۱٫۵۰۰٫۰۰۰[۲۸]
 چاد۱٫۵۳۶٫۰۰۰ (est.)[۲۹]
 اسپانیا۱٫۳۵۰٫۰۰۰[۳۰][۳۱]
 آلمان۱٫۱۵۵٫۳۹۰[۳۲][۳۳]
 شیلی۸۰۰٫۰۰۰[۳۴][۳۵][۳۶]
 کانادا۷۵۰٫۹۲۵[۳۷]
 ایتالیا۶۸۰٫۰۰۰[۳۸]
 بریتانیا۵۰۰٫۰۰۰[۳۹]
 استرالیا۵۰۰٫۰۰۰[۴۰]
 اکوادور۲۵۰٫۰۰۰[۴۱]
 هندوراس۲۷۵٫۰۰۰[۴۲][۴۳]
 بلژیک۸۰۰٫۰۰۰ [نیازمند منبع]
 هلند۴۸۰٫۰۰۰–۶۱۳٫۸۰۰[۴۴]
 سوئد۴۲۵٫۰۰۰[نیازمند منبع]
 دانمارک۱۲۱٫۰۰۰[نیازمند منبع]
 السالوادوربیش از ۱۰۰٫۰۰۰[۴۵][۴۶][۴۷][۴۸][۴۹]
زبان‌ها
عربی
دین
غالباً: اسلام
(سنی • شیعه • تصوف • اباضیه • علوی)
اقلیت‌های قابل توجه: مسيحيت
(کلیسای ارتدکس یونانی • کلیسای کاتولیک شرقی)
اقلیت‌های کوچک: ادیان توحیدی دیگر (دروزی • یهودیت • بهائیت)
از نظر تاریخی: چند خدا پرستی قبل از اسلام
گروه‌های قومی مرتبط
سایر مردم آفریقایی زبان (بربر) ، به ویژه اقوامی سامی مانند آشوری‌ها ، يهوديان ، امهارا ها و تیگرای ها [۵۰][۵۰][۵۱][۵۲][۵۳][۵۴][۵۵]
a قومیت عرب را نباید با قومیت‌های غیر عرب که بومی جهان عرب نیز هستند اشتباه گرفت.[۵۵]
b همه اعراب مسلمان نیستند و همه مسلمانان عرب نیستند. یک عرب می تواند از هر دین و مذهبی پیروی کند.
c هویت عربی مستقل از هویت دینی تعریف می شود.
با مردم بدوی اشتباه نشود.
عرب‌ها
Arab infobox.jpg
کل جمعیت

حدود ۴۲۲ میلیون نفر

نواحی با بیشترین جمعیت
زبان‌های رایج
عربی
ادیان و مذاهب
اسلام، یهودی و مسیحی
لباس زنان عرب، سدهٔ چهارم تا ششم میلادی.

عرب قومی سامی‌تبار است. بیشترِ عرب‌ها در شبه‌جزیرهٔ عربستان، شام زندگی می‌کنند. بیشتر مردمان شمال آفریقا نیز عرب هستند و به زبان عربی حرف می‌زنند.

پیرامون واژه[ویرایش]

نوشتار اصلی: عرب (ریشه‌شناسی)

مراد از عرب اکنون ساکنان شبه جزیرهٔ عربستان، بیشتر مردم عراق و سوریه، جنوب ترکیه، اهالی عرب ایران، اهالی عرب فلسطین، لبنان و اردن، سرزمین‌های شمالی قارهٔ آفریقا یعنی کشورهای مصر، لیبی، تونس، الجزایر، مراکش، صحرا، موریتانی، و بخش‌هایی از سرزمین‌های جنوبی‌تر آن است. پیش از اسلام قبایل عرب در عربستان سکونت داشتند و مردم عراق و سرزمین شام و دیگر کشورهای کنونی عربی، ملت‌های آشوری و کلدانی و قبطی بودند که اصالت آنان سامی بوده با اعراب هم ریشه بودند. واژه عرب برابر بوده‌است با بدو یا بادیه و آب خستِ عرب بنام عربة نامیده می‌شد.[۵۶] در ادبیات پارسی معاصر و سده‌های پسین واژهٔ اَعراب را به عنوان جمع عرب به کار می‌برند. اما واژهٔ اعراب که جمع اَعرابیّ است در عربی اسم جنس است و چمِ «عرب‌های بادیه‌نشین» می‌دهد که در متون پارسی کلاسیک نیز در همین چم به کار رفته‌است.[۵۷]

هویت عربی[ویرایش]

باید دید به چه کسی عرب می‌گویند. عربستان را مسکن دیرینه اقوام سامی نژاد می‌دانند که از سه هزار سال از میلاد قبایل سامی در این وادی زندگی می‌کردند که کنعانیان و نبطیان نیز جزو این اقوام به حساب می‌آیند. با توجه به اختلاف نظر فراوان در نسب عرب به‌طور دقیق و متقن نمی‌توان از شخصی به عنوان جد اعلای عرب یاد کرد، به خصوص که از نسب و پیشینه عرب بائده اطلاع درستی در دست نیست.[۵۸] اولین بار نام عرب در نیمه قرن نهم قبل میلاد در کنار آشور به کار برده شده‌است؛ ولی در دوران معاصر هویت عرب به‌طور مستقل از هویت مذهبی تعریف می‌شود. با این حال، اکثر عرب‌ها مسلمان هستند و اقلیت آن‌ها به ادیان دیگر مانند مسیحیت، دروزی و بهایی پایبند هستند. به‌طور معمول فردی که یکی از والدین او عرب باشد یا به زبان عربی تکلم کنند را عرب می‌گویند در حالی که ممکن است ریشه‌های تباری مختلف یا حتی غیرعرب، بربر، قبطی، نبطی و غیره داشته باشد. با این وجود برخی اعراب مهاجر که به قاره آمریکا و اروپا طی قرون متمادی مهاجرت کردند تنها به عنوان افرادی با ریشه‌های عربی نام برده می‌شود در حالی که فرهنگ و زبان عربی را حفظ نکردند که می‌توان به میشل تامر ۳۷مین رئیس‌جمهور برزیل با تبار لبنانی اشاره کرد.[۵۹][۶۰]

دسته‌بندی‌ها[ویرایش]

از آن جا که ریشه نژادی و امتیازات قومی در نسب عرب نزد جامعه شناسان انعکاسی به سزا دارد، عرب را به دو دسته تقسیم کرده‌اند: اعراب بائده و اعراب باقیه. منظور از عرب باقیه قحطانیان و عدنانیان می‌باشند که در عصر حاضر هنوز مردمی در یمن و حجاز از این دو نژاد یافت می‌شوند.[۶۱][۶۲]

اعراب باقیه خود به دو دسته تقسیم می‌شوند:[۶۳]

  1. اعراب عاربه (یعنی اعراب خالص و اصیل) یا قحطانیان: ساکنان منطقه جنوبی شبه جزیره عربستان خود را از نژاد یعرب بن قحطان فرزند پنجم نوح نبی و عرب خالص می‌دانند به همین جهت به قحطانیان شهرت یافتند.
  2. اعراب مستعربه (یعنی اعراب ناخالص و پیوسته با دیگران) یا عدنانیان: ساکنان منطقه شمالی و مرکز شبه جزیره عربستان خود را از نژاد عدنان نواده اسماعیل نبی می‌دانند به همین جهت به عدنانیان شهرت یافتند.

قَحْطانیان یا عرب قَحْطانی، یکی از نسب‌های دور اعراب در کنار عدنانیان است. به آنان عرب عاربه و اصیل نیز گفته می‌شود. نیای بزرگ آنها قحطان بن عابر از فرزندان نوح است؛ چنان‌که برخی وی را از نسل ابراهیم یا هود یا خود هود دانسته‌اند. قحطان به همراه قوم خود، از منطقه بابِل یا شمال شبه‌جزیره، به منطقه یمن رفت. قبائل قحطانی در این منطقه حکومت‌هایی را همچون مَعین، قَتبان، حِمیریان و سَبائیان تشکیل دادند و تمدن‌های یمن و فعالیت‌های عمرانی قبل از اسلام، مربوط به قحطانیان بوده‌است. برخی از قبائل قحطانی پس از انحطاط دولت‌های جنوب و ویرانی سد مأرب از یمن مهاجرت کرده و در مناطق مختلف شبه جزیره عرب منتشر شدند از جمله قبیله خُزاعه به منطقه مکه و اوس و خزرج به یثرب، مهاجرت کردند. از نظر پیشینه تاریخی نخست در قسمت جنوبی به علت آب و هوای مساعد تراکم جمعیت بیشتر بود و شهرنشینی رخ داد و مناطق حاصل خیز یمن در تاریخ شهرت دارد ولی در قسمت شمالی شبه جزیره عربستان به علت خشکی و غیرقابل سکونت بودن کوچ نشینی رواج داشت. شکستن سد مأرب و متروک شدن راه بین‌المللی بخور به علت توجه دریانوردان به اقیانوس هند سبب موج مهاجرت‌های گسترده در این مناطق شد.[۶۴]

در یک دسته‌بندی دیگر اعراب را به سه دسته اعراب بائده، اعراب عاربه و اعراب مستعربه تقسیم می‌کنند. در مورد جد اعلای اعراب، ابن حزم جمیع عرب را به سه نفر منتسب می‌داند و هر کدام از طوایف عرب را به نام آن اشخاص معرفی می‌کند که عبارتند از: عدنان، قحطان، قضاعه. عدنان از نسل اسماعیل، و قحطان از نسل سام بن نوح بودند. در نسب نامه اغلب قبایل اعراب بائده نام ارم بن سام دیده می‌شود و بدین جهت احتمال آن می‌رود که قصه‌هایی که در مورد این بخش از اعراب در کتب نقل شده مربوط به طوایف آرامی یا نبطی باشد. ابن اثیر مورخ بزرگ اسلامی می‌نویسد از نوح سه فرزند باقی ماند که به نام‌های حام، سام و یافث بودند و سپس از قول وهب بن منبه نقل می‌کند که سام بن نوح پدر اعراب و ایرانیان و رومیان بود. از اعراب بائده، ده یا دوازده قبیله را به اسم و نسب و محل سکونتشان نام می‌برند و سرگذشت‌هایی از آنان نقل می‌کنند برخی از آنها به واسطه سرکشی و نافرمانی به بلای آسمانی هلاک شدند مثل قوم عاد و ثمود، برخی هم در جنگ با قبایل دیگر از میان رفتند. برخی هم به حوادث طبیعی روزگار، منقرض شدند و در هر حال همه از بین رفتند و اگر کسی هم باقی ماند با سایر قبایل مخلوط شدند؛ ولی همان‌طور که گفته شد و در نسب نامه اغلب این قبایل بائده به چشم می‌خورد این است که نسب و ریشه همه این‌ها به ارم بن سام بن نوح می‌رسد و شاید به همین خاطر است که عربستان را مسکن دیرینه اقوام سامی و شاید هم مهد اصلی این نژاد می‌دانند که از سه هزار سال از میلاد قبایل سامی در این وادی زندگی می‌کردند که کنعانیان و نبطیان نیز جزو این اقوام به حساب می‌آیند. با توجه به اختلاف نظر فراوان در نسب عرب به‌طور دقیق و متقن نمی‌توان از شخصی به عنوان جد اعلای عرب یاد کرد، به خصوص که از نسب و پیشینه عرب بائده اطلاع درستی در دست نیست.[۶۵]

از دسته‌بندی‌های معروف دیگر اعراب نجد و اعراب حجاز است. اعراب نجد اینان که در شرق شبه جزیره به صورت قبائل مختلف می‌زیستند، روزگار خود را حتی در یک قرن پیش با چادرنشینی و جنگ و گریزها می گذرانیدند. از نیم قرن به این طرف خاندان سعودی در این منطقه حکومت خود را تشکیل داده و امروز پایتخت آنها «ریاض» در منطقه نجد واقع است. یکی از کارهای زشتی که این خاندان نمودند این است که سرزمین مقدس حجاز را به جای این که عربستان بنامند، به نام جد خود «سعود»، عربستان سعودی نامیدند و آن سرزمین مقدس را که تعلق به عموم مسلمانان جهان دارد به عنوان ملک شخصی خود درآورده اند.[۶۶]اعراب حجاز یا عرب اصیل شبه جزیره که قرن‌ها به واسطه وجود خانه خدا در میان آن‌ها، محترم‌ترین مردم به‌شمار می‌رفتند، در قسمت شمال و غرب جزیره به سر می‌بردند. شهرهای حجاز هنگام ظهور اسلام مکه و مدینه و طائف بود. در کنار دریای سرخ و سی و دو فرسخی شهر مدینه هم «ینبع» قرار داشت، که خود بندری بوده‌است، و رابط میان حجاز و آفریقا به‌شمار می‌رفت. قریش نجیب‌ترین مردم حجاز بودند که در شهر مکه سکونت داشتند. نجابت و احترامی که قریش در میان سایر قبایل مختلف عرب کسب کرده بودند، به خاطر «کعبه» خانه خدا و یادگار ابراهیم و اسماعیل بود که قریش خود از اولاد اسماعیل به‌شمار می‌رفتند. به طوری که عموم قبایل عرب در یمن و حجاز و نجد و دیگر نقاط کعبه و شهر مکه را محترم شمرده و آن مکان مقدس را رمز اعتبار خود می‌دانستند. مردم قریش طی سفرهای بازرگانی خود در شام و فلسطین با نصارا و در حیره (عراق) با ایرانیان و در یمن با یهودیان حمیری آشنا شدند، و از مجموع این برخوردها به میزان زیادی از طرز تفکر و آداب و رسوم آنها آگاهی یافتند، بدون اینکه راه و روش و آداب و رسوم خود را از دست بدهند، یا تحت تأثیر آنها قرار گیرند. کار قریش در مکه و طائف تجارت، و اعراب بادیه شترچرانی و جنگ و گریز و قتل و غارت بود. قرآن مجید از این دو وضع قریش و اعراب بادیه در موارد مختلف سخن گفته و اوضاع و احوال و طرز زندگی و روحیات و صفات آنها را بازگو می‌کند.[۶۷]

واکاوی واژهٔ تازی[ویرایش]

نوشتار اصلی: تازی

فرزانه بهرام پسر فرزانه فرهاد تاز، نام یکی از پسران سیامک بوده و تازیان از نسل اویند و از برخی تاریخدانان نیز چنین برمی‌آید که تاز پسرزادهٔ سیامک پسر میشی پسر کیومرث بوده و پدر همهٔ عرب است و نسب همهٔ عرب به تاز می‌رسد[۶۸] چنان‌که نسب همهٔ ایرانیان به هوشنگ شاه می‌رسد. (آنندراج) (انجمن آرا)... و در سراج‌اللغات نوشته که تازی به معنی عربی و این منسوب به تاز است چون واژه تاز به معنی تازنده نیز آمده و در آغاز اسلام عربان تاخت و تاراج بسیار در ایران کرده‌اند، برای همین نسبت به تاز کرده. (غیاث اللغات). برخی گمانه زده‌اند که تازی به معنی چادرنشین است، از واژهٔ تاژ و تاز بمعنی چادر و خیمه و یاء نسبت، و همیشه آن را مقابل دهقان آرند. پس دهقان به معنی روستانشین و تازی به معنی چادرنشین است، گروه‌های چادرنشین که ییلاق و قشلاق کنند، مقابل دهقان که ساکن و تخته قاپو باشد؛ بنابراین حدس واژهٔ مورد بحث بار نخست به معنی یکسره چادرنشین بوده‌است و سپس به معنی خاص تری فقط بر عرب اطلاق شده‌است. مردم چین عرب را تاش نامند و این تاش برگرفته از واژهٔ فارسی تاژی یا تازی است که به معنی چادرنشین است و این نشان می‌دهد که مردم چین در آغاز عرب را به توسط ایرانیان دریانورد و بازرگانان ایران شناخته‌اند.[۶۸]

زبان[ویرایش]

مردم عرب به زبان عربی سخن می‌گویند، در کشورهای شمال آفریقا بخش‌هایی چون الجزایر و لیبی اقلیت‌هایی به فرانسوی نیز سخن می‌گویند. عرب تباران بسیاری در کشورهای اروپایی از جمله در کشور فرانسه زندگی می‌کنند که ریشه بسیاری از آن‌ها به سرزمین‌های شمال آفریقا بازمی‌گردد. یکی از نامدارترین این افراد زین الدین زیدان بازیکن پیشین تیم ملی فرانسه‌است. این زبان از خانوادهٔ زبان‌های سامی است.

تاریخ عرب[ویرایش]

مجسمه برونزی متعلق به ذمار علی، از پادشاهان دودمان حمیری، متعلق به قرن ۴ میلادی
مجسمهٔ برونزی متعلق به یکی از پادشاهان عرب سباء
کتیبه‌ای به خط المسند، الفبای باستانی پادشاهی عربی سباء

تاریخ اعراب تاریخی پر از تحولات دینی، سیاسی و فراز و فرودهای اجتماعی است. مهم‌ترین و نامدارترین دولت‌ها و پادشاهی‌های عربی دولت و مملکت «سبا» بود که در جنوب دولت معین و شمال دولت قتبان و شمال غربی حضرموت واقع بود، و کم‌کم اسم و شهرت آن بردیگر کشورهای نزدیک غلبه نمود. آغاز تشکیل این دولت به گمان قوی از سده هشتم یا آغاز سده نهم پیش از میلاد مسیح است. از این زمان تا براندازی دولت خودکفای یمن در دست حبشی‌ها در ۵۲۵ مسیحی (میلادی) تاریخ پادشاهی «سبأ» به چهار دوره تقسیم می‌شود که در واقع دو دوره نخست آن دولت سبأ به معنی ویژه بوده و در دو دوره بعد اگر چه اسم دولت «عنوان سبأ» داشت، اما بیشتر نفوذ و حکومت در دست اقوام دیگر یمنی بود. حدس قوی می‌رود که این چهار دوره با چهار رخداد توأم است. یعنی پایان نخستین و آغاز دومی با براندازی کامل (یا از دست رفتن موقع مهم) دولت معین و ابتدای سومی با از میان رفتن دولت قتبان و بالا گرفتن نفوذ ریدان و حِمیرها و ابتدای چهارمی با استیلای اولی حبشه و انقراض دولت حضرموت مقارن است.

دوره نخست پادشاهی کهنه که به اسم «مکارب» یعنی (سبأ) نامیده می‌شود؛ از ابتدای امر دولت سبأ تا حدود قرن ششم قبل از میلاد مسیح (یا اواسط قرن هشتم) فرمانروای مملکت سبأ بودند. اسامی چند تن از این پادشاهان سبأ از کتیبه‌ها به دست آمده که روی همرفته پنج اسم می‌شود (یعنی اسامی مکرر می‌شود) و با احتمال قوی ۱۴ نفر از آن‌ها یک سلسله را تشکیل می‌دهند که پشت بر پشت در مملکت سبأ حکمرانی کرده‌اند. چند نفر از آن‌ها اسم مشابه مانند: یثعمر یا یثمر دارند.

نام عرب به صورت نوشتاری برای نخستین بار در سنگ‌نوشته‌ای آشوری به تاریخ ۸۵۳ پیش از میلاد آمده‌است. در آن سنگ‌نوشته شلمانسر سوم (Shalmaneser III) در ضمن نام بردن از مردمانی که از او در نبرد کرکر شکست خوردند از شاهی به نام گیندیبو از ماتو اربای (سرزمین عرب) نام می‌برد. همچنین در سنگنبشته‌های دوره هخامنشی در ایران از مردمان سرزمین Arabaya به عنوان یکی از ملت‌های پیرو شاهنشاهی هخامنشی نام برده شده‌است. عربها گهگاه به مرزهای ایران نیز حملاتی می‌کردند. یکی از بزرگ‌ترین این حملات در زمان شاپور دوم انجام گرفت که شاپور به سختی آنان را سرکوب کرد. چنین گفته‌اند که او شانه‌های عرب‌ها را سوراخ کرد و از میان آن ریسمانی را گذراند؛ از این رو بدو لقب شانه سنب (ذوالاکتاف) دادند؛ ولی بزرگ‌ترین این حملات پس از پیدایی اسلام روی داد که سرانجام به سرنگونی پادشاهی ساسانیان منجر شد. عرب‌ها پس از ظهور اسلام و در دوران امویان به اروپا تاختند؛ مناطق اسپانیا، پرتغال، آندورا، جنوب فرانسه را به تسلط خود درآوردند، بر دریای مدیترانه تسلط یافتند و این روند در دوره عباسیان نیز ادامه داشت. آن‌ها مجموعاً هفتصد سال در نواحی جنوب غربی اروپا حکومتهایی زیر نظر خلفای مرکزی را اداره می‌کردند. در این دوران بود که کتاب‌های علمی، تاریخی، فلسفی بسیاری از زبان‌های لاتین به عربی ترجمه شد.

مردم عرب در سدهٔ هفتم میلادی و پیش از آن، از همسایگان خود تأثیر پذیرفته‌اند و با آنان روابط داشتند. تمدن ایران و روم و آیین‌های زرتشتی، عیسوی و کلیمی در زندگی مادی و معنوی آنان تأثیر داشته و تجارت با ایران و روم باعث می‌شد که بازرگانان عرب که بیشتر از بزرگان قریش بودند بیش از دیگران با فرهنگ همسایگان متمدن خود آشنا باشند؛ چنان‌که بسیاری از کلمه‌های فارسی، رومی، مصری و حبشی توسط همین بازرگانان وارد زبان عربی شد.[۶۹]

آداب، رسوم[ویرایش]

قبل از اسلام[ویرایش]

مردم عرب پیش از اسلام از دید اجتماعی، به دو دسته تقسیم می‌شدند: عرب بَدوی و در برابر آن، عرب حَضَر. بدوی به معنای چادرنشین است و عرب حضر، شهرنشین.[۷۰]

عرب در کتاب‌های تاریخی مذهبی[ویرایش]

عرب در قرآن به صورت مفرد و جمع ذکر شده‌است. بر اساس کتاب پنجاهه‌ها، فرزندان اسماعیل (فرزند ارشد ابراهیم) با ۶ فرزند دیگر او از قطوره به هم آمیختند و اسماعیلیان و عرب را پدیدآوردند.[۷۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. ↑ Lorenzo Kamel (31 March 2017). The Frailty of Authority: Borders, Non-State Actors and Power Vacuums in a Changing Middle East. Edizioni Nuova Cultura. p. 25. ISBN 978-88-6812-828-9.
  2. ↑ Kail C. Ellis (12 January 2018). Secular Nationalism and Citizenship in Muslim Countries: Arab Christians in the Levant. Springer. p. 159. ISBN 978-3-319-71204-8.
  3. ↑ Margaret K. Nydell (26 July 2018). Understanding Arabs: A Guide for Modern Times. John Murray Press. p. 11. ISBN 978-1-4736-9091-2.
  4. ↑ Neil Caplan (4 September 2019). The Israel-Palestine Conflict: Contested Histories. John Wiley & Sons. p. 23. ISBN 978-1-119-52387-1.
  5. ↑ total population 450 million, CIA Factbook estimates an Arab population of 450 million, see article text.
  6. ↑ "World Arabic Language Day | United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization". Unesco.org. Retrieved 18 December 2017.
  7. ↑ Sarruf, Marina. "Brazil - Brasil - BRAZZIL - News from Brazil - Arabs: They are 12 Million in Brazil - Brazilian Immigration - September 2004". www.brazzil.com. Retrieved 28 April 2019.
  8. ↑ Luxner, Larry; Engle, Douglas (September–October 2005). "The Arabs of Brazil". Aramco World.
  9. ↑ http://biblioteca.ibge.gov.br/visualizacao/livros/liv63405.pdf
  10. ↑ "France's crisis of national identity". The Independent. 25 November 2009. Retrieved 30 January 2019.
  11. ↑ "To count or not to count". The Economist. 26 March 2009. ISSN 0013-0613. Retrieved 30 January 2019.
  12. ↑ "French-Arabs battle stereotypes - Entertainment News, French Cinema, Media". Variety. 29 January 2008. Archived from the original on 21 February 2010. Retrieved 22 August 2010.
  13. ↑ "The world's successful diasporas". World Business. 3 April 2007. Archived from the original on 1 April 2008. Retrieved 25 April 2019.
  14. ↑ Leo Suryadinata (2008). Ethnic Chinese in Contemporary Indonesia. Institute of Southeast Asian Studies. p. 29. ISBN 978-981-230-835-1.
  15. ↑ "Mengenal Keturunan Nabi Muhammad SAW di Indonesia". Berita Berimbang Untuk Muslim Nusantara (به Indonesian). MusliModerat. Retrieved 23 April 2019.
  16. ↑ Subandoyo, Arbi. "Mereka yang Habib dan yang Bukan Habib". Tirto.Id (به Indonesian). Retrieved 23 April 2019.
  17. ↑ (UNHCR), United Nations High Commissioner for Refugees. "UNHCR Syria Regional Refugee Response". UNHCR Syria Regional Refugee Response. Archived from the original on 5 March 2018. Retrieved 22 January 2018.
  18. ↑ Kaya, Ibrahim (2009). "The Iraqi Refugee Crisis and Turkey: a Legal Outlook". cadmus.eui.eu. Retrieved 25 April 2017.
  19. ↑ "The Impact of Syrian Refugees on Turkey". www.washingtoninstitute.org.
  20. ↑ "Turkey's demographic challenge". www.aljazeera.com.
  21. ↑ "UNHCR Syria Regional Refugee Response/ Turkey". UNHCR. 31 December 2015. Archived from the original on 5 March 2018. Retrieved 17 January 2016.
  22. ↑ "Inmigración sirio-libanesa en Argentina" (به اسپانیایی). Fearab.org.ar. Archived from the original on 20 June 2010. Retrieved 13 April 2010.
  23. ↑ "Demographics". Arab American Institute. Archived from the original on 23 October 2016. Retrieved 18 December 2017.
  24. ↑ "65th Independence Day – More than 8 Million Residents in the State of Israel" (PDF). Cbs.gov.il. Archived from the original (PDF) on 28 November 2017. Retrieved 18 December 2017.
  25. ↑ "Abdel el-Zabayar: From Parliament to the Frontlines". The Daily Beast.
  26. ↑ "Las mil y una historias" (به Spanish). semana.com. 2004.There is an estimated population of 1,500,000 Arabs in Colombia.
  27. ↑ "Iran". Archived from the original on 3 February 2012. Retrieved 3 August 2013.
  28. ↑ "Arabs Making Their Mark in Latin America: Generations of Immigrants in Colombia, Venezuela and Mexico | Al Jadid Magazine". www.aljadid.com.
  29. ↑ "Chad". Retrieved 3 April 2019.
  30. ↑ "Los musulmanes en España superan los 1,8 millones". www.europapress.es (به اسپانیایی). 30 March 2015. Retrieved 25 April 2017.
  31. ↑ Redaction (9 October 2012). "La cifra de musulmanes en España alcanza los 1,6 millones, de los que casi un tercio viven en Cataluña". www.alertadigital.com (به اسپانیایی). Retrieved 25 April 2017.
  32. ↑ "Anzahl der Ausländer in Deutschland nach Herkunftsland in den Jahren 2015 und 2016". statista (به German).
  33. ↑ "Bevölkerung und Erwerbstätigkeit" (PDF). Statistisches Bundesamt (به German). 20 June 2017. Retrieved 11 March 2018.
  34. ↑ (in Spanish) En Chile viven unas 700.000 personas de origen árabe y de ellas 500.000 son descendientes de emigrantes palestinos que llegaron a comienzos del siglo pasado y que constituyen la comunidad de ese origen más grande fuera del mundo árabe. بایگانی‌شده در ۱۸ مارس ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine
  35. ↑ "Chile: Palestinian refugees arrive to warm welcome". Adnkronos.com. 7 April 2003. Archived from the original on 19 September 2011. Retrieved 17 September 2011.
  36. ↑ "500,000 descendientes de primera y segunda generación de palestinos en Chile". Laventana.casa.cult.cu. Archived from the original on 22 July 2009. Retrieved 17 September 2011.
  37. ↑ "Canadian Arab Institute :: 750,925 Canadians Hail from Arab Lands". www.canadianarabinstitute.org. Archived from the original on 19 March 2017. Retrieved 19 October 2019.
  38. ↑ Dati ISTAT 2016, counting only immigrants from the Arab world. "Cittadini stranieri in Italia - 2016". tuttitalia.it.
  39. ↑ Anthony McRoy. "The British Arab". National Association of British Arabs. Archived from the original on 3 January 2015. Retrieved 17 April 2012.
  40. ↑ "australianarab.org/about-us". Archived from the original on 30 October 2016.
  41. ↑ "La emigración árabe a El Ecuador".
  42. ↑ "The Arabs of Honduras". Saudi Aramco World. Archived from the original on 9 October 2014. Retrieved 8 April 2014.
  43. ↑ "The Arabs of Honduras". Saudiaramcoworld.com. 27 June 1936. Retrieved 17 September 2011.
  44. ↑ "Dutch media perceived as much more biased than Arabic media – Media & Citizenship Report conducted by University of Utrecht" (PDF), Utrecht University, 10 September 2010, archived from the original (PDF) on 28 February 2019, retrieved 29 November 2010
  45. ↑ "Why So Many Palestinians Live In El Salvador".
  46. ↑ "Lebanese Diaspora Worldwide Geographical Distribution".
  47. ↑ Zielger, Matthew. "El Salvador: Central American Palestine of the West?". The Daily Star. Retrieved 27 May 2015.
  48. ↑ "AJ Plus: The Palestinians of El Salvador". Archived from the original on 13 November 2019. Retrieved 13 November 2019. }}
  49. ↑ "El Salvador vote divides 2 Arab clans".
  50. ↑ ۵۰٫۰ ۵۰٫۱ Shen, P; Lavi, T; Kivisild, T; Chou, V; Sengun, D; Gefel, D; Shpirer, I; Woolf, E; Hillel, J (2004). "Reconstruction of patrilineages and matrilineages of Samaritans and other Israeli populations from Y-chromosome and mitochondrial DNA sequence variation" (PDF). Human Mutation. 24 (3): 248–60. doi:10.1002/humu.20077. PMID 15300852.
  51. ↑ Wade, Nicholas (9 June 2010). "Studies Show Jews' Genetic Similarity". New York Times.
  52. ↑ Nebel, Almut; Filon, Dvora; Weiss, Deborah A.; Weale, Michael; Faerman, Marina; Oppenheim, Ariella; Thomas, Mark G. (2000). "High-resolution Y chromosome haplotypes of Israeli and Palestinian Arabs reveal geographic substructure and substantial overlap with haplotypes of Jews" (PDF). Human Genetics. 107 (6): 630–41. doi:10.1007/s004390000426. PMID 11153918.
  53. ↑ "Jews Are The Genetic Brothers Of Palestinians, Syrians, And Lebanese". Sciencedaily.com. 9 May 2000. Retrieved 12 April 2013.
  54. ↑ Atzmon, G; Hao, L; Pe'Er, I; Velez, C; Pearlman, A; Palamara, PF; Morrow, B; Friedman, E; Oddoux, C (2010). "Abraham's Children in the Genome Era: Major Jewish Diaspora Populations Comprise Distinct Genetic Clusters with Shared Middle Eastern Ancestry". American Journal of Human Genetics. 86 (6): 850–59. doi:10.1016/j.ajhg.2010.04.015. PMC 3032072. PMID 20560205.
  55. ↑ ۵۵٫۰ ۵۵٫۱ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Tadmouri2014 وارد نشده‌است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  56. ↑ واژه‌نامه دهخدا؛ مدخل واژه عرب
  57. ↑ مهرداد نغزگوی کهن (تابستان ۱۳۸۷)، «نقش باز تحلیل در تغییرات صرفی زبان پارسی»، ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی (۱۱)
  58. ↑ https://www.jamnews.com/TextVersionDetail/260511
  59. ↑ https://en.wikipedia.org/wiki/Arabs#Identity
  60. ↑ https://en.wikipedia.org/wiki/Arab_identity
  61. ↑ تاریخ تمدن اسلام و اعراب، ص104-105. تاریخ تمدن اسلام، ص11، ج4.
  62. ↑ https://rasekhoon.net/article/show/916924/قوم-عرب-و-طبقات-آن
  63. ↑ https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/14834/1/51
  64. ↑ http://fa.wikishia.net/view/قحطانیان
  65. ↑ https://www.jamnews.com/TextVersionDetail/260511
  66. ↑ https://hawzah.net/fa/Book/View/45310/33231/2-اعراب-نجد
  67. ↑ https://hawzah.net/fa/Book/View/45310/33232/3-اعراب-حجاز
  68. ↑ ۶۸٫۰ ۶۸٫۱ علی‌اکبر دهخدا و دیگران، سرواژهٔ «تازی»، لغت‌نامهٔ دهخدا (بازیابی در ۱۱/۰۷/۲۰۱۱).
  69. ↑ فروخ، عمر (۱۳۴۸). تاریخ مصور اسلام. ترجمهٔ محمدعلی شیرازی. تهران: گنجینه. ص. مقدمه.
  70. ↑ اقبال آشتیانی، عباس (۱۳۸۸). «تاریخ ایران: بعد از اسلام». تهران: انتشارات نگاه. ص. ۳۰۳–۳۰۴. پارامتر |پیوند= ناموجود یا خالی (کمک)
  71. ↑ کتاب پنجاهه‌ها ۲۰:۱۳
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ مردم عرب موجود است.


خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب <ref> برای گروهی به نام «persian-alpha» وجود دارد، اما برچسب <references group="persian-alpha"/> متناظر پیدا نشد. ().

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=مردم_عرب&oldid=30181885»