اصالت هستی‌شناسی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اصالت هستی‌شناسی (انگلیسی: Ontologism)، عبارت است از تمایل فکر به مباحث هستی‌شناسی از این جهت که عوارض ذاتی وجود را مورد بحث قرار می‌دهد.

اصالت هستی‌شناسی[ویرایش]

اصالت هستی‌شناسی نظریه کسانی است که معتقدند وجود مطلق معیاری است که عقل در حکم خود نسبت به وجود و عدم، بدان استناد می‌کند. این وجود مطلق همان خداوند است و شناخت ما نسبت به آن، شهودی و مستقیم است نه شناخت استدلالی و استنتاجی. از این قبیل است نظریه رؤیت در خداوند در فلسفه نیکولا مالبرانش و بعضی دیگر از متفکران قدیم و جدید.[۱]

دیدگاه وجود شناسانه[ویرایش]

مشهورترین طرفدار این دیدگاه، نیکولا مالبرانش فیلسوف دکارتی است. از نظر وی تنها راه شناسایی جهان، مشاهدهٔ آن در خدا است. عقل بشر قادر به چنین مشاهده‌ای است و بنابراین اشراق الهی، به‌جای عقل، فعالیت شناسایی را بر عهده می‌گیرد.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. فرهنگ فلسفی، جمیل صلیبا - منوچهر صانعی دره بیدی، انتشارات حکمت - تهران، چاپ: اول، ۱۳۶۶
  2. تبیین نظریه اشراق در آگوستین با تکیه بر دیدگاه ژیلسون، زهرا محمود کلایه، رضا اکبریان، محمد سعیدی مهر، رضا اکبری، حکمت و فلسفه، دوره 10، شماره 40 - شماره پیاپی 40، دی 1393