عینی‌گرایی (Objectivism) که اصطلاحی به نسبت جدید در فلسفه است در پایان سدهٔ نوزدهم به کار رفت. عینی‌گرایی به معنای قبول این نکته است که ارائه بیان یا بازنماییعینی از جهان خارجی فیزیکی و اجتماعی کاری است ممکن، و دریافت‌های انسانی از امور هرچه باشد، تفاوتی در آن امور ایجاد نمی‌کند. جهانی عینی مستقل از ذهن، دانایی، و خودآگاهیانسان وجود دارد که قانون‌های خودش را دارد، و انسان باید آن قانون‌ها را بشناسد. این آرمان همه علوم است که باید به سوی‌اش حرکت کنند.
