عینی‌گرایی (فلسفه)
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
عینی‌گرایی (Objectivism) که اصطلاحی به نسبت جدید در فلسفه است در پایان سدهٔ نوزدهم به کار رفت. عینی‌گرایی به معنای قبول این نکته است که ارائه بیان یا بازنمایی عینی از جهان خارجی فیزیکی و اجتماعی کاری است ممکن، و دریافت‌های انسانی از امور هرچه باشد، تفاوتی در آن امور ایجاد نمی‌کند. جهانی عینی مستقل از ذهن، دانایی، و خودآگاهی انسان وجود دارد که قانون‌های خودش را دارد، و انسان باید آن قانون‌ها را بشناسد. این آرمان همه علوم است که باید به سوی‌اش حرکت کنند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
 |
این یک نوشتار خُرد فلسفه است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
