گناه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Q2020 (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۱ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۰۵:۲۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

گناه یا معصیت در ادیان ابراهیمی به معنای نقض اراده و قانون خداوند است و در اصطلاح مذهبی به معنی سرپیچی از فرمان خداوند است. به باور پیروان گروهی از ادیان، انسان جزای گناه را یا در این جهان و یا در دو جهان (این جهان و جهان آخرت )می‌بیند.

ریشهٔ سایر گناهان

گناهان اولیه که ریشهٔ سایر گناهان دانسته شده‌اند عبارتند از[نیازمند منبع]:

  • تکبر که در داستان سجده نکردن ابلیس به آدم مدل شده و به رانده شدن ابلیس از بارگاه الهی منجر می‌شود.
  • حرص که در داستان فریب خوردن آدم و حوا از ابلیس مدل شده و به رانده شدن آن‌ها از بهشت انجامید.
  • حسد که در داستان هابیل و قابیل مدل شده و به کشته شدن هابیل توسط قابیل می‌انجامد.

تقسیم‌بندی‌های دیگری بر گناهان اولیه، مثلاً ۷ تایی نیز وجود دارد.

هفت گناه کبیره

هفت گناه کبیره در الهیات مسیحی گناهانی هستند که ارتکاب آن‌ها مجازات دوزخ را به‌دنبال خواهد داشت.

اسلام

دره را ترجمهٔ ذنب و گناه صغیره را ترجمهٔ معصیت گرفت.

منابع

پیوند به بیرون