مکتب ایونی

مکتب ایونی، بخشی از فلسفهٔ یونانی می‌باشد، که در سده‌های ۵ و ۶ پیش از میلاد، در ایونیه و ملطیه رواج داشت. این مکتب بدان سبب مکتب ایونی نام گرفته که فلاسفهٔ آن از مردمِ ایونیه بودند. ایونیه مرکز فلاسفهٔ آن‌زمانِ غرب، و مهم‌ترین قسمتِ یونان از لحاظِ علم و فرهنگ بود.

تالس، انکسیمندر، انکسیمنس، هراکلیتوس، انکساگوراس و دیگران از این نقطه برخاستند. این فیلسوفان را طبیعی‌گرا نیز می‌گویند. چرا که با اختلاف مذاق و مشرب، همگیِ آنان به طبیعت نظر داشتند، و به وجهی، ماده و جسم را اصل و حقیقت اشیاء می‌دانستند.

فلاسفهٔ این مکتب متوجه بودند که جهان در حالِ تغییر و تحول است، بنابراین به‌دنبالِ وجودِ حقیقی، یا مادةالموادی رفتند که این تغییر و تحولات از آن برخاسته است. این تفکر تا بدانجا بود که حتی هراکلیتوس، منکرِ وجود بود، و همه چیز را در حالِ حرکت و تبدیل فرض می‌کرد.

موردِ مهمِ دیگر در موردِ این فلاسفه این است که هر کدام سعی می‌کردند که حقیقتِ جهان را بدونِ استفاده از اساطیر و دین، بلکه با استفاده از استدلالهای عقلی توضیح دهند. مکاتبِ بعدی‌ای که در یونان به وجود آمدند، از برخی جنبه‌ها جالب‌تر و دارای اهمیتِ بیشتری هستند، اما جنبهٔ دینیِ آنان بیشتر از جنبهٔ علمی‌شان می‌باشد.

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ionian School (philosophy)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ اکتبر ۲۰۱۰.
راسل، برتراند (۱۳۷۳)، «مکتب ملطی»، تاریخ فلسفهٔ غرب، ترجمهٔ نجف دریابندری، تهران: کتاب پرواز
فروغی، محمدعلی (۱۳۸۳)، «حکمای پیش از سقراط»، سیری در حکمت اروپا، تهران: انتشارات هرمس، شابک ۹۶۴-۳۶۳-۲۳۴-۲
«پیشا سقراطیان در یک نگاه». دریافت‌شده در ۲۶ اکتبر ۲۰۱۰.